Als paus Benedictus XVI. op reis gaat, heeft hij al jaren steeds dezelfde drie mannen om hem heen: zijn bediende, Paolo Gabriele, zijn prive-secretaris, monseigneur Georg Gänswein en kardinaal Tarcisio Bertone, secretaris van de Pauselijke Staten. Maar zoals het afgelopen weekend, het hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk op de 7e World Meeting of Families in Milaan, werd aangemoedigd door een miljoen gelovigen zat in de passagiersstoel van de camper vader een vreemdeling met een grimmig gezicht.
De man heet Sandro Mariotti en hij word in de komende dagen benoemd als de nieuwe butler. Sein Vorgänger wurde nämlich überraschend umgesetzt – in den kirchenstaatlichen Knast. Vertrauliche Briefe und peinliche Dokumente soll der ehemalige Papstvertraute aus dem Vatikangeschmuggelt, Journalisten zugespielt und damit das päpstliche Herz “mit Traurigkeit erfüllt” haben. Vertrouwelijke , gênante brieven en documenten zijn aan de voormalige pauselijke vertrouweling gesmokkeld van het Vaticaan, gelekt naar journalisten, dus is het pauselijke hart “gevuld met verdriet”.
De Romeinse krant “La Repubblica” ontvingen nog drie brieven van de ‘Fundus von streng vertraulicher vatikaninterner Post’, toegespeeld. Hun publicatie is, in tegenstelling tot de meeste eerder gelanceerde brieven en documenten, en niet die van staatssecretaris Bertone, maar de eerste keer de prive-secretaris en vertrouweling van de paus, George Gänswein, staat in een verkeerd licht. Hoewel de inhoud niet bijzonder dramatisch is, maar de selectie van de brieven – zelfs een met handgeschreven notities door Benedictus XVI. – Is een duidelijke en onheilspellende boodschap: wij weten alles, hebben alles, alles kan morgen aan het licht komen. De donateurs van de openbaringen te geciteerd, “La Repubblica” een anonieme Vaticaan insider, “chantage Vader George” met de publicatie van dit document. George Gänswein kijkt sinds een paar weken niet meer zo vrolijk als altijd. Sinds 1996 werkt de zoon van een Zwarte Woud smid voor Joseph Ratzinger. In het begin ging het meer over de juiste weg naar de hemel: Ratzinger was hoofd van de Congregatie voor de Doctrine van het Geloof, zijn secretaresse Gänswein geleerd part-time kerkelijk recht aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, een Universiteit van de extreem conservatieve, machtige groep binnen de kerk: Opus Dei. Toen Ratzinger paus werd in april 2005, volgde George Gänswein hem als prive-secretaris Gänswein op aan de Heilige Stoel.
George Gänswein
Hij is het oor en oog van de paus. Hij is een vriendelijk, sociaal persoon die ontwijkt discussies, en is blijkbaar ‘meinungslos’. Elk contact met Benedictus XVI. wordt onderzocht, moet doorgeven worden aan Gänswein. Dit geeft de bijna 56-jarige Gänswein macht en invloed, ook al wide hij dat misschien niet per se. Voor de inhoud, politieke, economische en personele aangelegenheden, de paus probeert te informeren wint hij vaak het advies in van zijn oude vertrouweling. Helaas is dit – net als Ratzinger – meer opgegroeid met de bijbelse exegese om een balans te vinden. Gänswein is onkundig met het machtsspel van de politiek en niet vertrouwd met de fijne kneepjes van profiteurs. Zo zijn de slimmeriken, de Hustlers, de oneerlijken hebben een gemakkelijke tijd in het Vaticaan, klagen critici. Hoewel de tijd voorbij is wanneer pausen werden vergiftigd in een open machtsstrijd of gedood, wanneer ontevreden kardinalen een anti-paus benoemden. Maar omdat de Heilige Stoel niet alleen een oase van geloof is, maar tot op de dag door de spreiding van vestigingen over de hele wereld veel macht uitoefent, pompen de eigen bank geld van het Vaticaan in de mondiale circuit, is het goed, zelfs met de huidige machtsstrijd en de beoogde openbaringen van duistere machinaties, onjuiste transacties, geheime politieke afspraken.Een belangrijke rol in het interne conflict is de organisatie Opus Dei. De oprichter Jose Maria Escrivá was een vriend en aanhanger van de Spaanse dictator Francisco Franco en tot het heden, de vordering in ieder geval hun critici, Opus Dei leden vormen kliekjes aan de rechter rand van de samenleving. Het ligt aan de politiek, economie en religie in elkaar te passen in een nogal onheilige machtsstructuur.
Sinds paus Johannes Paulus II, Opus Dei is vooral sterk in het Vaticaan. Ook Joseph Ratzinger had een eredoctoraat aan de Universiteit van Opus Dei in Pamplona, Spanje, zonder dat de goed wil van de organisatie, zou hij waarschijnlijk nooit Paus zijn geworden. Permanente strijd om de suprematie De gedeeltelijk totalitaire kerk, en het leven-state model van het Opus Dei houden niet van vooral de meer liberale katholieken. En dan zijn er verschillende groepen die iets van hun eigen inzicht onder elke goede katholiek proberen af te dwingen. Het resultaat is een constante strijd om de macht in de katholieke wereld, op het gebied van religie en in smerige wereldse zaken. En aangezien, in deze bijzondere staatsvorming, is geen parlement, wordt er niet openbaar gedebatteerd en gestemd in zullen alleen conflicten in het donker worden uitgevochten, soms met behulp van fraude en afpersing. De belangrijkste – maar blijkbaar onhandig – speler op dit gebied is waarschijnlijk de derde in de strakke omgeving paus, kardinaal Tarcisio Bertone. Antonio Bertone, is bekritiseerd over de hele wereld, zoals hij beweerde in verband met de onthulling van een groot aantal gevallen van kindermisbruik, pedofilie en homoseksualiteit stonden met elkaar in verbinding. Maar dat wisten wij al. (artikel vertaald uit der Spiegel).