Heilige koe
Blog, doet het weer met dank aan….
SHE……Bert Smeets
SHE
I see the double of your face
I see the mountains from the grave
down the valley over the hill
sure, her love’s miles away
you’ll be floating while you sink
you’ll be drifting while you sail
you’ll change but you won’t escape
for the love in you is planted..
She…She…She…She
could do anything even lie
…………………………………….
I can hardly take her hand
while she’s building up the sand
listening to her soul
while my heart leads in pain
yes a man can understand
after seeds grows to grain
a woman and a man
will be one again…She
She…She…laughs about my ego ego ego!
I know she’s right oh no no no
falling falling zero…zero
would do anything even die
……………………………………..
I hear the birds were in the trees
I heard voices disappear
she left me in the garden
so I looked around me
the wind lashes against the flowers
Heaven moved down to see
This is where I’m gonna be
in her universal…………SHE
……………………………………….
words / music
Bert Smeets
That Thing In My Head….singer-songwriter Bert Smeets
prod. Toby Warnier for Artone records / words / music Bert Smeets
Wind rust zacht in de sneeuw
Wakker worden, nu met andere geluiden als tussen het ‘wild life’ in de bergen van Benimatell is of je in een heel oude film terugkeert waar auto geluiden, werk-woonverkeer verbannen leken en de wind de plaats terugvordert op de plek die het toebehoort, in de stilte van de natuur. Ik ben afgezakt naar zuidelijker, zonniger gebied want na een maand regen mogen we de zon weer verwelkomen, hopelijk voor iedereen…voor nu en in de nabije toekomst. De natuur behoort zijn werk op haar eigen grillige gronden te praktiseren. Al het andere zijn overbodige inspanningen want als je het nieuws volgt, buiten de verderfelijke inval in Oekraïne en slachtafval op de snelweg in Arnhem (yell is het daar ook oorlog (tegen de natuur) valt er schone, reine, maagdelijke sneeuw en keert Nederland even terug in de pittoreske beelden van oer-Hollandse landschappen uit een over geïdealiseerde gouden eeuw. Een land verlies niet zo gauw zijn identiteit want het tovert de beelden van weleer gelijk terug voor je vergeet dat je Nederlander bent, ‘ja, heerlijk, kou en sneeuw’! Daar sneeuwt het en hier regende het een maand…bomen, bokken gleden van de berg.
Muurtje bij de broeders (zie foto) en dat soort zaken die zich in je herinneringsmemo aandienen.
Ik was de torenhoge ellende van de woningnood ontvlucht want 18.000 mensen moeten nu uit solidariteit geplaatst worden en ‘help’ waar vind ik ooit nog een plekkie? Weet ongeveer waar ik nu zit maar de plaatsnaam ken ik nog niet, en de dag (het is Donderdag) is een Aha-erlebnis moment….mag ik weer meedoen of blijf ik buitenstander (lander) in mijn eigen land? Uw reacties graag naar de redactie (of de regering pendelend van crises tot crises) !
