OPEN BRIEF AAN DE BELGISCHE BISSCHOPPEN
Monseigneurs,
De uiteenzetting die Mgr. Cosijns in naam van de bisschoppen, heeft gegeven in het Vlaams Parlement, heeft kwaad bloed gezet bij de slachtoffers/overlevers van gedwongen afstand/-adoptie.
Er is op de hoorzitting gezegd dat de pijlen niet op één schuldige zou gericht worden. Maar zo hebt U dit niet verstaan en U bent in verdediging gegaan, wat niet de juiste optie was want hierbij hebt U vele mensen gekwetst waaronder de moeders.
De moeders die wij vertegenwoordigen zijn geen spijtoptanten zoals Mgr. Cosijns zo koudweg verkondigde. Zij hebben hun kind onder dwang moeten afstaan. Het ontkennen van gedwongen afstand houdt in dat er in Uw rangen enkel geluisterd werd naar adviseurs en nooit naar één verhaal van een geboortemoeder.
Ik weet met zekerheid dat Kerkelijke Hoogwaardigheidsbekleders in het verleden zaken aanhangig gemaakt werden van gedwongen afstand. Eén zaak werd zelfs 
schriftelijk aangekaart bij Kardinaal Daneels die dit niet verder onderzocht heeft omdat de zwangerschap een gevolg was van een verkrachting door een geestelijke. U wist reeds lang van gedwongen afstand/-adoptie en dus ook U had vroeger stappen kunnen ondernemen om de gedwongen afstand en- adopties te onderzoeken en maatregelen te treffen.
In zijn betoog schrijft Mgr. Cosijns dat de huizen niet of amper konden rekenen op subsidies en enkel konden overleven door de investeringen van de zusters. Hieronder vinden jullie de subsidies die Tamar ten dele kwamen. Andere huizen zullen dergelijke subsidies, toelagen en financiële steun ook gekend hebben.
– In 1971 werd Tamar erkent door het N.W.K. en dit bracht een financiële tussenkomst mee voor de verblijfskosten van moeder en kind.
– voor de bouw van het nieuwe huis heeft Tamar genoten van een bouwtoelage
– de plaatsingen door het Ministerie van Justitie werden betaald met een forfaitair dagbedrag
– Provincie en gemeente voorzagen hen een financiële tussenkomst voor de algemene werkingskosten
– De Rotary Noord Limburg heeft gedurende 10 jaar Tamar gepatroneerd en jaarlijks een financiële steun verleend
– Ze kregen financiële bijdrages van de actie Welzijnszorg, Oostpriesterhulp, VZW United Fund of Belgium en talrijke persoonlijke stortingen van weldoeners uit gans Limburg en buiten Limburg.
Geadopteerden worden door U nog steeds als adoptiekinderen genoemd, terwijl zij nu toch volwassen zijn en wat zij als dusdanig denigrerend beschouwen. Het zijn volwaardige mensen die op zoek zijn naar hun roots, naar hun identiteit die hen is afgenomen. Ook worden enkel de adoptieouders genoemd als jullie het over het opheffen van de anonimiteit hebben. Jullie willen nagaan hoe het zit met het doorbreken van de anonimiteit die ADOPTIEOUDERS toen gevraagd hebben of die hun toen is toegezegd. Aan de rechten van een geadopteerde op het kennen van zijn afstamming wordt niet gedacht.
Geboortemoeders worden als spijtoptanten aanzien! Alsof zij enige keuze hebben gehad, maar de Kerk denkt hier anders over. Met deze woorden wordt de schuld van afstand terug bij de moeder gelegd. We gaan terug in de tijd zeggende dat de schuld van de zwangerschap enkel en alleen bij het meisje lag, zelfs bij verkrachting en incest. Deze beweringen en uitspraken duwen de moeders de grond in. De opbouwende gesprekken die we met geboortemoeders hadden zijn door Uw betoog en uitspraken in één uur teniet gedaan.
Een uur na het betoog van Mgr. Cosijns, vernemen we dat de Kerk excuses wil 
aanbieden. Dit geeft ons een dubbel gevoel. Monseigneurs, enkel indien de woorden van het betoog van 3 december worden herroepen en dat gedwongen adopties binnen religieuze instellingen hebben plaats gevonden en dit wordt erkend door de Kerk, willen wij overwegen om deze excuses aan te nemen als dit oog in oog met de slachtoffers van gedwongen afstand/-adoptie en hun familie wordt gedaan.
Er waren inderdaad velen verantwoordelijk voor het gedwongen afstaan van een kind maar op blz 5 van het betoog worden enkel de moeder, haar ouders, de natuurlijke vader van het kind en de hulpverleners als verantwoordelijken aangeduid.
Monseigneurs, het kwaad is nu eenmaal geschied, we kunnen de tijd niet meer terug draaien maar mogen wij U vragen om de verantwoordelijk eindelijk op te nemen en doen wat er gedaan moet worden om de mist rond deze gedwongen afstand/-adoptie op te helderen en er voor te zorgen dat de slachtoffers/overlevers hierdoor geheeld kunnen worden.
Marleen Adriaens
Voorzitster Mater Matuta