Afgelopen zaterdag was ik te gast tijdens de (H)erkenningsdag van Mensen rechten in de Kerk, in het cultureel centrum Hasselt, België. Het bisdom Hasselt was door de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk uitgekozen als meest symbolische plaats om samen te komen met de slachtoffers van pedofiele priesters vanuit alle Vlaamse Provincies. Er was zelfs een klein afvaardiging uit Wallonië dit weekend (22 oktober 2011) aanwezig in het Cultureel Centrum van Hasselt, het bisdom waar de overlevers van seksueel misbruik zich het minst erkend weten.
Net zoals vorig jaar werden de aanwezigen in groepen onderverdeeld. Ik kon kiezen uit de werkgroepen:
partners / familie van slachtoffers
Juridische aspecten (had mijn voorkeur)
Evolutie bij slachtoffers
Ik ben altijd zeer vereerd dat ik mijn overleverslied ‘Try babe Try’ ten gehore mag brengen maar daarna moest ik kiezen en zonder te kiezen, want ik bleef net iets te lang twijfelen, pakte een stoel en schoof aan bij de Evolutie groep. Snel ontstond er een prima discussie over de overlevingsmechanismen waar mensen mee te maken krijgen bij het verwerken van hun misbruik probleem. Ook hier het besef dat er geen hulp op maat bestaat, noch gerichte therapie voor RK slachtoffers daar ze ook tot de Thomas Doyle adapten behoren ‘het overleven van de geest’. Het overleven van de geest is een uitdaging voor iedereen die oorlogen, rampen, misbruik hebben meegemaakt. Deze geest echter moet zich van ‘hogere machten’ bevrijden, los komen van de religeuze schaamte, van de katholieke mistdampen rond de zelfverloochening, de goddeloze te zoeken in het rijk Gods. Deze geest is zwaar belast, de ik-loze geest die niet kan existeren omdat hij zichzelf steeds kwijtraakt en ontzield voelt. Gevolgen: verslaving tot zelfmoord pogingen, continue boosheid, depressies, het in je schulp kruipen of het lot der vergeving. Sommige van de aanwezigen voelden zich spiritueel gegroeid, anderen konden geen licht zien in de duisternis van het misbruik. Sommige huilden, anderen lachten, en tierden het Mea Culpa dat uitgesproken dient te worden, voelbaar aanwezig daar de daders zich schuil houden, de lafaards.
Thomas Doyle spreekt ook over de mentale toestand waar het slachtoffer mee te maken heeft. Zijn tegenstander is zijn geest zelf omdat hij het geloof kwijt is, God aanvalt en / of mensen, en nieuwe breekbare slachtoffers maakt, zij hebben daar echt een hekel aan. Vergeving misschien is dat de oplossing?
Vergeving werd zeer oprecht uitgesproken door iemand die wel de erkenning had gekregen van zijn congregatie. Niet door een afstandelijk ‘het spijt ons’ maar door contact te zoeken met het slachtoffer…zo kan het ook. Vergeving is niet bedoelt om het pedofiele, seksualiteitsprobleem in de kerk te ontzien. Een betere oplossing is de co-evolutie die is gebaseerd om samen te overleven. We hebben elkaar nodig om te groeien, te evolueren, een niet populair inzicht in de wereld van het ‘losmaken’ en onafhankelijk voor jezelf opkomen. Co-evolutie is NU de manier om te overleven in een tijd dat het misbruik van de spektakel agenda is, en de kerkelijke commissies en het seks-meldpunt aanbevelingen doen waar hier en daar grote vraagtekens bij gezet kunnen worden.
De kerk is eeuwen een machtsinstituut geweest en is dit nog. Via politieke partijen, lobby, en tal van organisaties proberen ze haar macht te behouden. Eigenlijk zou alles wat Tegen-menselijk is verboden moeten worden, het celibaat is zo’n instelling. Onthouding 40 dagen OK, en dat is niet eens uit te houden.
Je zou kunnen zeggen priesters werden daar vroeger, en nu nog voor opgeleid. In Godsnaam werden kinderen, wij allemaal gebrainwashd.
God heeft een zoon, dus God is helemaal niet Tegen!