Het heeft lang geduurd, maar juist daarom een bewijs dat er nog steeds mensen zijn die hun verhaal met veel pijn en moeite opschrijven. MCU prijst de moed van deze man die terecht geheel anoniem wilt blijven. Het verhaal was ons al langer bekend maar we hebben het de ruimte gegeven die het nodig had.
Onderwerp: Bleijerheide. 1959 1960. KLacht over de broeders in Bleijerheide
van het Jongenspensionaat Sint Maria ter Engelen,
met name: broeder Jacobus en broeder Monulphus
Bleijerheide 1959 1960. VK klas aan de overkant .
Hierbij wens ik alsnog een officiele klacht in te dienen inzake onderstaande.
Ik ben uit vrije wil met een aantal andere jongens van M. naar Blijerheide gegaan omdat daar mulo in 3 jaar kon worden gedaan. Maar niet wetend wat dit voor een gevolgen zouden gaan krijgen op mijn verdere leven.
Ik kwam op de slaapzaal terecht bij de was bakken. En de tweede of derde nacht kwam Jacobus naast me op het bed zitten en stak zijn hand onder de dekens en begon me af te trekken. Ik wist niet wat me overkwam ,en wist ook niet wat ik doen moest natuurlijk. Ik kwam toen in zijn hand klaar en weg was hij. Mij achterlatend en niet wetend wat nu. En dit na dat ik net hier was. Voor het eerst van huis en dan deze verwelkoming.
De nacht erna was dit weer het geval. Maar nu probeerde hij zijn vinger naar binnen te steken ,maar ik verzette me hier tegen en hij ging weg. S’middags moest ik bij hem komen en moest ik met hem meegaan naar boven, met nog een andere jongen ,en ging ik verhuizen van bij de was tafels naar de deur links achter. Waarom wist ik niet maar daar kwam ik natuurlijk vlug achter. S’nachts kwam hij weer en hij nam me mee naar een ruimte met een gordijn omheen ,ook daar stond een bed. Ik moest plaats nemen op dat bed en gelijk zonder wat, begon het spel weer. Mijn broek naar onder en hij begon eerst me af te trekken en daarna pijpte hij me. Ik moest dat bij hem doen maar dat heb ik niet gedaan. De nacht erna nam hij me weer mee, en hij trok mijn broek af en wilde met zijn vinger naar binnen gaan want hij had me mijn buik gelegd. Ik wilde dit absoluut niet ,en toen dwong hij me min of meer om hem te pijpen ,en dat is gebeurd dan ook . !!! En daar lig je dan. Hij zei nooit wat tegen me,alleen zat hij te lachen op een manier die ik nu nog niet vergeet. Het was over(gelukkig) !!! schijnbaar had hij al genoeg van me, en van hem ik op dit gebied nooit meer last gehad. Na de vierde dag heb ik tegen een jongen uit M (S was zijn naam) wel verteld dat ze hier net de zelfde waren als de Kapelaan D. uit M ,want die was ook een klein vies mannetje, die van niemand af kon blijven.
Het heeft een tijd goed gegaan ,ik hoorde wel soms een verhaal of soms wat er gebeurd was, maar ik heb geen last gehad , tot ik op een moment de opdracht kreeg om schuin tegen over het klooster limonade te gaan halen met nog een paar jongens. Toen ik onder in de kelder was werd ik vastgepakt en betast door een broeder. Na het weekend werd ik weer gehaald en kon ik de lege kisten ophalen uit de kelder ,en in het naar boven gaan kwam opeens één hand in mijn broek die op zoek ging .Ik stond stil met de twee kisten vast ,maar de hand bleef waar hij was. Ik had me bij Jacobus voor genomen dat ik hun dat plezier niet meer gunde en ik hield me dan ook helemaal passief, wat hij ook deed. Enkele weken later was dit weer het geval,met het zelfde resultaat en de zelfde bedoeling natuurlijk. Ik heb dan later nooit meer Limonade mogen of kunnen gaan halen. Dus een spel van voor wat, hoort wat !!! Het jammere is dat ik echt niet weet wie dat geweest is,Maar het was volgens mij een inkoper of portierbroeder.
Toen het jaar er bijna opzat, en ik zeer duidelijk had gemaakt aan mijn ouders,na het geval bij het limonade halen , dat ik echt geen tweede jaar daar wilde zijn ,(wat zij niet konden begrijpen) kwam pas de grootste beproeving van het hele jaar.
Ik had opeens een pijnlijk been rechts . het was zo erg dat ik niet meer goed kon lopen ,en kwam dus in de ziekenzaal terecht. broeder Monulphus. Die kwam iedere dag weer vaak gewoon spelen met mijn kinder pikje of hij kwam me doel bewust aftrekken ,met het argument van ,het is goed voor het been dan gaat de druk eraf, wat een ontsteking later bleek te zijn,zat helemaal boven aan mijn binnenkant van het been ,en je kon niets verbergen als hij weer kwam. Ik heb zelf het “ genoegen” gehad dat er ook enkele malen een ander kwam daar voor. Ook omdat ik echt niet goed meer kon lopen werd door hem of samen met die anderen gewassen. Helemaal !!! En hoe . Ze zaten alleen maar aan me op een manier dat ik niet meer passief kon blijven,Hij of zij samen bleven maar bezig met me,en weer op nieuw,en als het klaar was dan werden koude doeken op die plaatst gelegd ,en kwam hij ieder keer kijken of het goed lag. En dan de temperatuur opnemen ieder keer vanwege de koorts die ik had. En weer en weer en eerst voelen of het glad genoeg was daar binnen. Een rot tijd was dat toen. Maar later denk je van . Ze hebben me gewoon medische zorg onthouden door zelf wat te prutsen en wat doen waar ze zelf geen verstand van hadden. Maar het heeft me ook later er toe gebracht om te denken dat ze tegen elkaar van alles vertelde. Want dat kon bijna niet anders. Ze hadden vrij spel met ons .
Toen ik thuis was, ben ik, na één week al in het ziekenhuis in M geopereerd en heb 3 weken daar verbleven,en toen waren ze bang dat de infectie naar binnen zou gaan,en is er aan mijn ouders gevraagd waarom ze zolang gewacht hadden om met me naar een dokter te gaan!!! Nu heb ik daar in lid teken van enkele cm. Mooie aandenken aan Bleijrheide.
Het jaar is voorbij gegaan en je leerde je daar onzichtbaar maken voor de ellende van het pensionaat. Mijn ouders (streng gelovig ) kon ik niets vertellen van de rottigheden daar,het was niet alleen maar opzoek zijn de broeders of de soms sadisten streken die ze uithaalde of het slaan om niets ,maar de hele sfeer daar. Die was gewoon slecht, maar beseft je pas als je ouder bent.
Nu ben ik bijna 65,en zeker nu dit alles weer te voor schijn komt via de media, ga je toch over sommige dingen nadenken.
De nummer 155 vergeet ik nooit ,dat was mijn nummer daar. Hoeveel jaren heb ik geen sla willen eten ? want we zeiden altijd van , op vrijdag geen sla eten want er zit van alles in dan. Rode kool of rode bieten of capuseiners of alle soorten stampot, daar moet ik nu nog niet aan denken.!! Na zoveel jaren nog. Ik zie o.a. Jacobus nog door de eetzaal lopen en controleerde of je alles opat. Of die kleine dikke Vianney. Die sadisten met hun slaan en schreeuwen. En de controle op de slaap kamer of je bed wel goed was opgemaakt. Nu zouden ze worden opgepakt want de jeugd zou dat zeker niet meer over zich heen laten komen,maar wij wisten niet beter.
Dan denk ik nog vaak van, Je hebt ook op het gebied van sex toch een tik gehad.
Ik wilde nooit, ook niet door mijn eigen vrouw oraal benaderd worden. Of dat ze me wilde aftrekken. Ik klapte dan in elkaar en het ging niet .Ik kon en kan met niemand sex hebben als ik ZELF niet begin ,als een ander begon was het over voor mij ,dan kwam misschien onbewust de gedachten aan bleijrheide weer boven. Je kan blij zijn als je zelf niet in de problemen komt door de ervaringen die je daar hebt opgedaan. Want ze leerde je daar dat de oudere de macht had en de zeer jeugdige maar moesten meewerken, of ze wilde of niet.
Dus heb ik ondanks alles veel gemist ,mede schuld door hun.
Het is jammer dat deze heren niet meer leven nu. Ze zouden eens aan de schandpaal moeten worden genageld, want ze hebben denk ik heel veel jongens daar op een rot manier behandeld,en niet alleen door gedwongen sex ,maar ook op andere manieren, die misschien nog erger waren. Deze heren konden hun lusten botvieren ,wat het ook was,Het waren dus gewoon zielige figuren, niet meer of minder.
Met dit schrijven geeft ik toestemming om dit te gebruiken in een poging om die heren alsnog aan de schandpaal te nagelen ,en ook dat dit hopelijk nooit meer zal en kan gebeuren.
Ik verzoek u om een en ander in behandeling te nemen, een onderzoek te laten instellen en ondergetekende een raadsman toe te wijzen. Tevens verzoek ik u dit te doen met inachtname van mijn 100% privacy,
Dit schrijven dat na lange aarzeling dan toch tot stand is gekomen is naar waarheid door mij opgeschreven.
