Wat doet Mieke Van Hecke, als verantwoordelijke van het Katholiek Onderwijs met de oud-kerkelijke leer die zegt dat vergiffenis pas mogelijk is als de dader vergiffenis vraagt, boete doet en de geleden schade, zoveel als nog mogelijk, herstelt? 
Slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk zitten al jaren te wachten op het moment dat ze vergiffenis kunnen schenken aan hun daders, maar daarvoor moet eerst die dader wel tot inzicht willen komen. Stel dat je Hitler vergiffenis zou schenken terwijl hij nog steeds zou blijven verkondigen dat het uitroeien van Joden maar als een spelletje bedoeld was.
Bovendien is het schuldig verzuim van kerkelijke oversten nog bijlange niet afgerond. Hoe kan je slachtoffers vragen nu al vergiffenis te schenken terwijl de raming van de aangerichte ravage nog niet is opgemaakt? Monseigneur Vangheluwe is helemaal nog niet gestraft zoals Mieke Van Hecke beweert. Hij heeft nog altijd zijn titel van bisschop met bijhorende riante vergoeding. Zij, net zoals alle belangrijke katholieken, is nog steeds verplicht, bij elke ontmoeting hem aan te spreken met de titel van monseigneur, even licht door de knieën te gaan en zijn zegelring te kussen.
Rik Devillé
Werkgroep Mensenrechten in de Kerk
De mildheid moet terugkeren in de samenleving. Klopt! Maar misschien moet mevr. Van Hecke eens stoppen met het discours van de pastoors en hiërarchische katholieke kerk op zich te nemen. Schoenmaakster blijf bij je leest en wees misschien wat mild in uw visie ten aanzien van het Gemeenschapsonderwijs…, …en…, vergeving voor een kernpedofiel, die op een tactische wijze de pers wist te bespelen om zichzelf op een pathologische wijze in het reine te praten en op een bijzonder cynische wijze en met schalks lachje de publieke opinie in z’n blootje te zetten, met uitspraken als, en ik citeer Roger Vangheluwe letterlijk: “Dat was een beetje een relatietje, dat was in die tijd ook niet zo abnormaal” en “Dat is 25 jaar geleden gestopt en nu heb ik plots begeleiding nodig. Ik vind dat een beetje eigenaardig” enz. enz…. Mevrouw Van Hecke, denkt u nu werkelijk dat ons geheugen zó kort is!?
Je zou kunnen verwachten dat mensen ondertussen iets geleerd hebben. Vooral die mensen die zeer dicht bij het beleid staan, die invloed hebben op hoe vandaag in de schoolklassen met informatie wordt omgegaan, hoe men de kinderen van vandaag kan voorbereiden op een veiligere jeugd, ontdaan van vrees voor misbruik, mishandeling, moreel terrorisme. Mieke Van Hecke is zo iemand die haar weg heeft gebaand naar het niveau waar beleid wordt gevormd en geïmplementeerd. Dat een vrouw, die vaak controversieel maar ook boud uitkomt voor haar mening, barst het niet dan breekt het, en binnen het Katholiek onderwijs haar stempel probeert te drukken, totaal uit de bocht kan gaan over het onderwerp “vergeving”, “vergiffenis”, meer specifiek voor een Brugs pedo-bisschop zoals Vangheluwe, tart voor vele slachtoffers elke verbeelding. Het bewijst niet alleen dat haar “boude” standpunten opnieuw totaal in een ander daglicht moeten worden geplaatst, het geeft ook een niet mis te verstaan herhaald signaal: het moet nu maar eens genoeg zijn. Laten we er toch de spons over vegen en doorgaan. Laten we ons christelijk hart tonen en de pedo-priester nu eindelijk vergiffenis schenken.
Blijkbaar zijn de mensen die vandaag het beleid en de geest van het Katholiek onderwijs bepalen, geen stap dichter gekomen tot de slachtoffers van de kerk uit wiens hand ze eet.
Vroeger zou ze door de kerk voor haar “boude” uitspraken op de brandstapel zijn beland.
Vandaag hoop ik alleen maar dat ze vannacht de slaap niet kan vatten, wat ze over haar uitspraak ook verdedigend mag zeggen. Dan begrijpt ze misschien, voor een keer, dat een vrouw met macht even gevaarlijk is als een priester met macht. De moderne non is in niets anders dan die van de jaren zestig, toen duizenden van ons werden verkracht, vernederd en voor de rest van hun leven gekraakt.
Wie is erger? De man die kinderen misbruikte, of de vrouw die hem vergoelijkt?