Dit jaar kan de Nobelprijs voor de vrede gaan naar de 6 April beweging in Egypte. Dit jaar veel vrouwen op de lijst waar in het verleden behoorlijk veel mannelijke moordenaars op prijkten. Afrikaanse vrouwen als Ellen Johnson-Sirleaf (Liberia) Burgerrechten kandidate Leymah Roberta Gbowee (ook uit Liberia). Vrouwen met een hoofddoekje Israa Abdel Fattah, Russin mensenrechten Swetlana Gannuschkina, Helmut Kohl is voorgedragen en veel Arabische bloggers zoals de mooie Lina Ben Mhenni
Het internationale verzet tegen de kerk in het misbruikschandaal komt op geen enkele lijst voor van vrede en erkenning. Blijkbaar is het openbaar maken van de Christelijke zonden een mensenrechten taboe. De kerk echter als instituut neer te zetten als een repressief systeem, dat eeuwenlang vrouwen onderdrukt, kinderen misbruikt, wordt niet gedeeld door het Nobel comitee terwijl de Arabische lente een mentaliteitsverandering teweeg bracht voor miljoenen mensen in deze tijd. Echter een andere kijk op het Christendom zou vrede in het westen dichterbij brengen. De verwevenheid van Christelijke partijen met het militair industrieel complex zou moreel gezien allang verworpen moeten worden. We zouden ons minder bemoeien met oorlogen die vele onnodige slachtoffers maken en een blijvende vijandschap met het westen voorkomen of verminderen. De macho-christelijke cultuur in het denken onder de loep nemen, onszelf niet zo’n hoge morele autoriteit toekennen en openstaan voor een Christelijke winter zonder het soort vrede op aarde, pas op het einde van het jaar.