De Blokfluit

In de laatste jaren van de basisschool, de Heilig Hartschool in Eindhoven, werd ik door de toenmalige dirigent van het zangkoor uitgenodigd om bij het kerkkoor te komen zingen, iets wat ik maar al te graag deed, omdat zingen mijn allergrootste hobby was. Tijdens de nachtmis met kerstmis werd ik, omdat ik lachte om een grap van een ander zangertje, uit de mis naar huis gestuurd. Mijn ouders zaten in die nachtmis die toen der tijd nog bestond uit een hoogmis met drie heren en direct daaropvolgend twee stille missen. Ik durfde, uit schaamte niet naar mijn ouders toe dus bleef ik buiten wachten terwijl het vroor dat het kraakte. Mijn ouders waren, toen zij ’s nachts tegen half drie de kerk verlieten, zeer verontwaardigd over de handelswijze van de dirigent en mijn moeder beloofde mij ervoor te zorgen dat ik mocht gaan proef zingen bij het koor van de paters augustijnen in Eindhoven. Het proef zingen ging goed en ik werd als jong zangertje opgenomen in het koor. De pater, zoals wij pater Oddens steeds noemden vertelde mij dat er nog een jongen op het koor zat die dezelfde voornaam had als ik dus zou hij mij voortaan Pipo noemen. Het was fantastisch, een keer per week stem oefeningen en repetitie voor de jongens en een maal per week grote repetitie met het mannenkoor erbij. Al heel snel had ik ook vriendjes bij het koor. Mijn allerbeste vriend werd Michel Wenting, een jongen uit een kroostrijk gezin uit het stadsdeel Tongeren. Met het koor zongen wij elke zondag de Hoogmis in de paterskerk maar regelmatig waren er ook reizen naar het buitenland. In de Notre Dame van Parijs vroeg de pater of ik even iets zou willen zingen om te horen hoe de akoestiek was in die kathedraal. Mijn sopraanstem, ik weet het nog goed, werd door die enorme ruimte prachtig gedragen en het zong ongelofelijk gemakkelijk. Niet lang daarna moest ik alleen bij de pater komen. Hij zei dat hij had besloten om mij voortaan de sopraan solo’s te laten zingen en dat ik daarvoor extra repetities nodig had. Het was ondertussen augustus geworden en gingen de koorknapen, samen met enkele begeleiders op zomerkamp. Een heerlijke week van ravotten, spelen en spelletjes doen. Wij wasten ons s’morgens met water uit een groene waterdichte en opvouwbare bak, maar twee keer per week ging het hele kamp zwemmen in een beekje dat in de buurt stroomde. Ik stond op een keer klaar om met mijn vriendjes mee te gaan zwemmen toen de pater mij vroeg of ik wel een zwemdiploma had….ik had er dus geen, de andere jongens blijkbaar wel, want zij mochten allemaal gaan zwemmen. Maar aangezien ik net zo vies was als iedereen, moest ik toch gewassen worden en dat deed pater Oddens persoonlijk. Hij spreidde een groot zeil voor zijn tent en ik moest mij helemaal uitkleden waarna de pater mij ging wassen. Deze wasbeurt werd zeer uitgebreid gedaan want ik stond nog steeds naakt op het zeil toen de anderen van het zwemmen terugkwamen. De rest van de week heb ik geen beekje meer gezien maar was waarschijnlijk wel het properste manneke van het kamp. Later kreeg ik van de pater een blokfluit en moest van hem de muziekschool gaan volgen om mijn muzikaliteit nog verder te ontwikkelen. Mijn verblijf op de Eindhovense muziekschool was maar van korte duur. Omdat ik, als zangertje op het koor, al veel wist van de muziektheorie had ik een enorme voorsprong op mijn klasgenootjes en ik volgde alleen maar de blokfluit lessen. Ik had talent….! Ik was enkele uren per dag met mijn blokfluit aan het oefenen met als gevolg dat ik per twee tot drie maanden naar een hoger niveau werd overgeplaatst. Dat had weer tot gevolg dat de toenmalige directeur van de muziekschool contact opnam met pater Oddens, want alles liep via hem, met de mededeling dat er op de muziekschool geen docent meer was die mij nog iets kon leren en dat het, gezien mijn talent, beter was mijn muzikale ontwikkeling voort te zetten aan een conservatorium. De pater had overal zo zijn contacten en via een van die contacten mocht ik gaan voorspelen bij de wereldberoemde blokfluitist Frans Bruggen. Hij, Frans Bruggen, vond ook dat er, zeker gezien mijn jonge leeftijd, mijn inzet en talent, er een groot blokfluitist uit mij kon groeien en zou mij heel graag onder zijn vleugels willen nemen echter, hij had als dirigent, verplichtingen in Amerika en hij gaf het advies om les te gaan volgen aan het conservatorium van Maastricht bij Johannes Collette, die ook zijn leermeester was geweest. Omdat ik helaas nog veel te jong was om als student op het conservatorium aangenomen te kunnen worden, zei de pater dat ik, om geen jaren verloren te laten gaan, de middelbare avondschool moest gaan volgen, zodat ik overdag bij hem op het klooster muziek zou kunnen studeren. Hij, pater Oddens zou mij klaarstomen voor het conservatorium. Oddens kwam later die avond op zijn fiets naar mijn ouders om over mijn toekomst en zijn bedoelingen te praten. Die lessen zouden natuurlijk niet gratis zijn maar aangezien mijn ouders het zeker niet breed hadden stelde pater Oddens voor om de betaling af te doen met een fles jonge jenever per week. Ik studeerde hard en maakte flinke vorderingen met als gevolg dat ik op zondag tijdens de hoogmis stukjes op de blokfluit speelde waarbij de pater mij op het orgel begeleidde. Omdat ik, als toekomstig conservatorium student, ook piano moest leren spelen gaf Oddens mij ook daarin lessen. s,Middags gaf hij mij dan een muziekstuk op wat ik tussen twee en vier uur zonder zijn hulp moest instuderen want de pater ging van twee tot vier uur in gebed. Op een zekere dag gaf hij mij geen opdracht , want hij vond dat ik die week erg goed mijn best had gedaan, maar ik moest met hem meegaan naar zijn kamer. De pater gaf mij enkele boekjes en begon zich uit te kleden en ging naakt op bed liggen. Toen ben ik maar in de boekjes gaan bladeren, het waren geen stripverhalen maar boekjes met mannen en vrouwen figuren geschreven door Mensendieck. Het was een boekje, begreep ik later pas, voor het ontwikkelen van het menselijk lichaam door gymnastiek oefeningen. Even later moest ik van de pater naast hem op bed komen liggen. Ik moest mij ook uitkleden want, zei hij, je gaat toch niet met je kleren aan naar bed. Ik vond dat eigenlijk wel vreemd maar ja, de pater was een man met gezag dus….! Rusten zei de pater en ik ben inderdaad in slaap gevallen. Omdat ik bijna alle dagen bij pater Oddens was en hij zich steeds meer met mijn opvoeding ging bemoeien, zei hij me op een gegeven moment dat ik hem maar papa moest noemen, omdat ik meer bij hem was dan bij mijn eigen vader. Omdat ongehoorzaamheid door hem werd gestraft met dreigingen om mij niet langer les te willen geven, deed ik maar wat hij vroeg. Mijn vader, een zeer handig man, had een oude Fort Consul voor de pater gekocht en uitgedeukt. (op kosten van mijn ouders natuurlijk want een fles jenever was toch eigenlijk te goedkoop voor al zijn werk voor mijn toekomst). Het was allemaal wel fijn, niet meer op de fiets maar in een auto naar de zondagsconcerten te rijden. Als ik een middag vrij van hem kreeg reden we samen naar andere kloosters om zijn collega’s te bezoeken en ik speelde daar dan weer fluit. Omdat er in die periode steeds moeilijker werd om misdienaars te vinden……moest ik er dat ook bij gaan doen, natuurlijk alleen als Oddens de mis deed. Zo palmde hij mij volledig in en kwam ik alleen in de avond nog thuis. Het kwam steeds vaker voor dat ik van de pater moest gaan rusten….uiteraard met hem in zijn bed en op een keer vroeg hij mij om hem te kussen en ik gaf hem een kusje op de wang, maar dat was niet de bedoeling van de pater, hij zou even voor doen hoe je moest kussen, pakte mijn hoofd tussen zijn handen, en duwde plotseling zijn tong in mijn mond. DAT WAS VIES !!!! Ik kreeg een smaak van sigaren naar binnen met ook de geur van zijn bruine rottende tanden en ik moest ervan kokhalzen. Och, zei de pater, dat zijn dingen die je moet leren als je van iemand houd…en hij vroeg direct daar op wat ik van de boekjes vond die hij mij had laten zien en wat ik dacht bij het zien van blote mannen en vrouwen. Wat moest ik als kind van tien of elf jaar daarvan vinden, ik had zoiets nog nooit gezien ! Omdat ik een nogal schriel menneke was moest ik de oefeningen uit het gymnastiekboekje gaan doen, dat gebeurde dan op de kamer van de pater en allebei bloot, de pater deed de oefeningen met zijn walrussen lijf voor en ik moest ze dan nadoen, samen bloot op de vloer. Mijn leermeester zorgde er wel voor dat ik goed moe werd zodat er weer gerust moest worden….en ik was regelmatig echt moe en ging graag even liggen en hij natuurlijk langs mij. Op een keer, tijdens zo’n rustperiode begon hij mij te strelen, niet zoals anders een aai over mijn bolleke, maar hij begon mijn hele lichaam te strelen en af en toe te kietelen zodat ik moest lachen en afgeleid werd van waar hij mee bezig was, en plotseling had hij mijn penisje vast en zei dat ik die van hem ook moest vastpakken en er een kusje op moest geven…. Toen vond ik dat er ergens iets niet klopte, ik keek naar dat dikke ding tussen zijn benen….en ik zei …..NEE ! Och arme, weigeren kon in de ogen van pater Oddens niet en de straf volgde dan ook onmiddellijk. Aan de muur van zijn kamer hing een karwats aan een spijker, geweven touw met op een afstand van enkele centimeters knopen in gelegd. Ik had straf verdient, zei de pater, en hij zou mij leren om straffen te incasseren door te wennen aan pijn en te leren geen geluid te geven bij pijn. Ik moest op mijn buik op zijn bed gaan liggen en hij zou mij drie slagen met de karwats op mijn billen geven. Als het pijn deed moest ik maar hard in het kussen bijten maaaaaar, als ik ook maar een kik zou geven kreeg ik er drie bij ! Ik zag vanuit mijn ooghoek hoe hij zich klaarmaakte voor de eerste slag…hij deed als of, en aaide met de karwats over mijn billen…toen de tweede, ook weer een aai, en ik moest lachen,…. toen was er die slag, mijn billen ontploften en het deed zo verschrikkelijk zeer dat ik het uitgilde van de pijn…dus drie slagen extra en die kwamen alle drie keihard aan…de pater wenste geen weigeringen, dat werd gestraft. S’Avonds kwam ik thuis, 3 kilometer fietsen maar ik kon niet op het zadel zitten. Op de badkamer zag ik later waarom…de striemen lagen een centimeter dik op mijn billen. Ik huilde de hele nacht van de pijn, maar het moest zachtjes want mijn ouders mochten niets horen. Er waren nu bijna wekelijks middagconcerten. Het waren concertjes bij families in grote huizen en soms waren er wel vijfentwintig tot dertig mensen aanwezig. Het was leuk, ik werd er verwend met lekkere drank en hapjes, iets wat ik thuis niet gewend was. Na een van die concertjes zag ik, na een bezoekje aan de toillet, pater Oddens staan met de heer des huizes. De pater had geld in zijn hand en toen hij mij zag zei hij dat ik mijn spullen moest gaan inpakken en alvast naar de auto moest gaan, hij zou zo wel komen. Twee dagen later kreeg ik van hem een nieuwe fiets, naar hij zei had ik die met die concertjes zelf verdiend….. De vrijwel dagelijkse gymnastiek oefeningen gingen mij op den duur danig vervelen en ik vroeg de pater of ik dan niet beter kon gaan studeren. Dat mocht niet van hem want, zei hij, dat stilzitten tijdens het studeren vraagt om compensatie dus moet je aan je lichaam en je spieren werken. Ik was te jong om dat te begrijpen maar de pater zou het wel beter weten, dus bijna elke middag gymnastiek en daarna weer rusten op bed. Op een keer zei de pater dat hij eens wilde zien of de dagelijkse gymnastiek mijn lichaam al sterker had gemaakt. Ik moest op mijn buik op zijn bed gaan liggen en hij kwam boven op mij. Het gewicht van zijn lijf perste zowat alle lucht uit mijn longen en hij vroeg of het zwaar was. Nu moet je eens proberen om mijn gewicht omhoog te drukken, zei hij, dan kan ik zien of je al sterker geworden bent. Ik probeerde het door mijn ellebogen mijn onder mijn lichaam te krijgen en mijn gat omhoog te drukken. Opeens voelde ik dat er iets tegen mijn gat werd gedrukt en daar na een stekende pijn. Dat deed zeer, heel zeer, dus heb ik geschreeuwd. Mijn hoofd werd in het kussen gedrukt en ik hoorde hem zeggen dat ik stil moest zijn omdat de andere paters sliepen. Ik lag te huilen en ik voelde zijn lichaam steeds maar over mij heen schuiven en ik voelde zijn penis tussen mijn bovenbenen terwijl hij mij steeds aan het sussen was en zei dat dit de manier was om te laten zien hoeveel hij van mij hield. Enkele dagen later kwam pater Oddens mij thuis ophalen, geen studie vandaag, we gaan een dagje weg, zei hij. We reden naar Nijmegen, naar een klooster. Daar aangekomen werden wij begroet door een pater in het wit die mij in een klein kamertje liet plaatsnemen en met pater Oddens vertrok. Na ongeveer een uur werd ik door een broeder opgehaald en naar een mooie grote kamer gebracht waar Oddens en de andere pater zaten. De witte pater zei dat hij enkele vragen voor mij had en of ik die eerlijk wilde beantwoorden. Jij bent bijna dagelijks bij pater Oddens, wat is hij voor jou, vroeg hij. En ik antwoordde, dat is mijn leraar muziek, hij geeft mij muziektheorie en pianolessen. Nee, zei Oddens toen, dat bedoelt hij niet, wat ben ik voor jou, hoe moest je mij noemen, ik ben jouw….en ik zei, mijn papa. Weten jouw ouders dat jij af en toe met pater Oddens op zijn kamer gaat rusten? En ik zei nee, want ik had het gevoel dat ik dat niet aan mijn ouders moest vertellen, ze zouden mijn niet geloven want een priester was in hun ogen een geleerd man en een vertrouwenspersoon. Daarna moest ik de kamer weer verlaten want de paters hadden nog wat te bespreken. Later reden wij weer terug naar Eindhoven naar het klooster en naar zijn kamer. We gaan eerst nog even rusten, zei hij, en daarna gaan we in de kerk spelen. Weer dat zware lijf op mij, weer probeerde hij zijn penis in mijn gat te steken en weer dat geschuif en een zuchtende pater en na het zuchten natte en plakkerige bovenbenen. Ik had er zo’n hekel aan maar, met de gedachte aan de striemen op mijn billen, durfde ik dat niet te zeggen. Zo ging dat week na week, maand na maand verder. Steeds groter werd mijn hekel aan dat kamertje van vier bij vier, dat bed een de dikke naakte pater. Op een dag brak plotseling mijn stem, ik kon geen hoogtes meer halen, ik kon de tonen niet meer zuiver zingen, een dag om nooit meer te vergeten. Het gezicht van Pater Oddens, ook om nooit meer te vergeten ! Ik moest, hiep hiep hoera, niet meer naar de repetities, niet meer naar zijn kamer, de pater gaf mij geen lessen meer want hij had het veel te druk, zei hij. Ondertussen was ik al ingeschreven als leerling van het Maastrichts Conservatorium en de eerste lessen gingen in september van start. Heerlijk, met de trein drie keer per week naar Maastricht en s’avond weer naar huis, thuis studeren en in mijn vrije tijd zalig niks doen. Maar studeren deed ik in de huiskamer want op mijn kamertje voelde ik mij opgesloten, vier bij vier. Ik leerde een meisje kennen uit de buurt waar ik woonde. Ze leerde voor kapster, ik vond haar mooi en werd verliefd. Op een dag waren haar ouders niet thuis en we gingen naar haar kamer, wij kusten elkaar en zij duwde mij op haar bed. Ik had geen enkele ervaring met vrouwen, had daar ook geen tijd voor gehad en wist dus niets anders te doen dan haar te strelen en te kussen. Ietje, zoals haar naam was, had duidelijk meer ervaring en begon met mijn penis te spelen en wist hem erect te krijgen. Zij draaide zich op haar rug en trok mij boven op haar, en plotseling besefte ik dat ik in een kamertje was, vier bij vier, ik kreeg het beeld van de pater voor ogen…..en het ging niet, ik kon met mijn penis niet bij haar binnenkomen, die werd zienderogen slapper. Mijn vriendinnetje was blijkbaar niet tevreden met mijn prestatie, want een paar dagen later was ik exit en had ze een andere vriend. Ik leerde een ander meisje kennen en na enige tijd moest het er ook weer van komen en ik werd bij de gedachte al bang, zou het deze keer wel goed gaan?…..neen dus, we lagen naakt op bed kussend en strelend maar toen het zou moeten gebeuren wilde ik graag, heel graag zelfs, maar het ging niet, er zat iets tussen mijn oren. Met het derde meisje ben ik getrouwd, zij mocht van haar ouders geen sex hebben voor dat we getrouwd waren. Ik vond dat niet erg, eigenlijk was ik blij, ik moest niet presteren ! Altijd was er die angst dat het niet zou gaan. Het huwelijk liep op de klippen vanwege…..juist ja, geen sex ! In mijn tweede huwelijk ging het wat beter. Mijn vrouw was begrijpend en geduldig maar steeds vaker overviel mij de gedachte aan dat kamertje met die pater en ging het niet meer. In mijn vriendenkring was ik altijd de gangmaker en zat altijd vol grappen. Ik werd en word nog steeds uitgenodigd vanwege mijn heldere kijk op zaken, mijn vermogen om te relativeren en mijn gave om (hoe is het in Godsnaam mogelijk) mensen te helpen die huwelijks of relatieproblemen hebben. Mijn jeugdvriend, die als een rode draad door mijn leven loopt, heb ik na jaren weer ontmoet. Het was een plezierig weerzien en wij haalden herinneringen op uit onze gezamelijke jeugd, hoe leuk het was op verjaardagsfeestjes, hoe zijn moeder het altijd bijna in haar broek deed van het lachen als ik moppen aan’t vertellen was en over onze tijd op het koor van de paters Augustijnen. Hij wist zich nog te herinneren hoe vreemd hij het vond dat, toen wij op kamp waren, hij met andere jongens terug kwam van het zwemmen, ik bloot voor de tent van de pater stond, op een bruin zeil en door de pater werd gewassen. Hij wist dat allemaal nog ! Toen Michel weg was ben ik weggezakt in herinneringen en ik voelde mij niet goed. Vorige maand stierf mijn vader plotseling, een man die altijd hard heeft moeten werken om zijn gezin te kunnen onderhouden. Tijdens zijn herdenkingsdienst heb ik zijn In Memoriam gesproken en verteld dat ik hem eigenlijk nog zoveel te vertellen en te vragen had. Maar had ik hem wel kunnen vertellen over wat mij in mijn jeugd allemaal was aangedaan ? Vroeger zouden mijn ouders het niet geloofd hebben, en later, kon ik het niet vertellen omdat ik hen waarschijnlijk een schuldgevoel zou hebben gegeven omdat zij nooit bedenkingen hebben gehad bij het doen en laten van pater Oddens. Doordat er steeds meer herinneringen naar boven komen en mijn gedachten over hoe mijn leven tot nu toe is verlopen ben ik tot de overtuiging gekomen dat hetgeen pater Oddens met mij heeft gedaan, en waarschijnlijk door zijn collega witte pater uit Nijmegen werd verdoezeld, mijn leven totaal heeft verwoest. Door mij sexueel te misbruiken heb ik een trauma opgelopen dat tot op heden een bijna fatale invloed op mijn leven heeft gehad. Mijn veelbelovende toekomst als musicus is voorbij omdat ik een hekel heb aan alles wat gezag is en wat dingen van mij eist. Ik kon geen muziekles meer geven omdat ik mij tussen vier muren als een gevangene voelde zijn en wilde uitbreken. Ondanks dat men mij lief en zorgzaam vind, en soms ook een fantastische man, gaan mijn relaties kapot door mijn faalangst op sexueel gebied. Dit alles overdenkend maakt mij ziek, de vertrouwenswekkende pater heeft het gepresteerd om, door mij als kind te misbruiken, de rest van mijn leven dusdanig te beïnvloeden dat mijn leven tot nu toe een aaneenschakeling is geweest van wanhoop en faalangst. Een faalangst die zich niet beperkt tot het sexueele vlak en relaties, dat ik niet goed ben in wat ik doe, maar ook op de zoektocht naar een loopbaan waarin ik mijn toekomst had kunnen verzekeren zoals die door mijn inzet en talenten voor mij lag.