De dreigementen van de christelijke partijen weerhouden coalitiepartijen VVD en PvdA er niet van om in te stemmen met het schrappen van het verbod op godslastering.
Het verbod is nog altijd een moreel ankerpunt, vindt Van der Staaij: ”Wie burgers krenkt in hun diepste overtuiging en Godsgeloof, zei hij, brengt daarmee ook de samenleving als geheel schade toe.”
(reactie MCU) God beledig je méér wanneer je ontrouw pleegt, je vrienden verraad, gewelddadig bent, mensenrechten vernachelt, niet opkomt voor kinderen die misbruikt worden, opgesloten, uitgebuit, dit jaar in jaar uit ziet gebeuren ondanks een wet, zou ik daarover eens hartgrondig willen vloeken.
Ik wil graag terug komen op bericht gisteren mea Culpa maxima Culpa:
Het was een -geheime gift-?? Waarom zou je zoiets schoons geheim willen houden? Wie heeft er zicht op kerkelijke of koninklijke geldstromen?
In ieder geval mag iedereen de oproep van Franciscus om verantwoordelijkheid te nemen, incluis Franciscus zelf en onze Maxima, voortaan luidkeels opkomen voor de kinderen die wereldwijd misbruikt werden, ook door RKK geestelijken….als je tenminste van goede wil bent, en geen koekjes eet. Sorry, voor de felheid want het duurt me allemaal te lang voordat iemand opkomt voor slachtoffers seksueel geweld. Geen il papa, geen Maxima, is er nou niemand die opstaat en zich uitspreekt?
En voor wie die hele Deetman operette en de gevolgen ervan ook gierend de neus uitkomt
Op
http://www.echr.coe.int/ECHR/EN/Header/Press/Links/Archived+news/#Grand_Chamber
ligt (even naar beneden scrollen)
een uitstekende paddo 🙂 🙂
http://www.echr.coe.int/ECHR/FR/Header/Press/Multimedia/Webcasts+of+public+hearings/webcastFR_media?id=20130306-1&lang=en&flow=high
@ ’n survivor Nogmaals goed werk, bedankt!
Wanneer je geinteresseerd bent:
May 6, 2011 – European Convention of Human Rights
Judges examine Irish child sexual abuse case
A case concerning the sexual abuse of a primary-school girl, aged eight to nine, in a Catholic-run national school in Ireland in 1973 – O’Keeffe v. Ireland (application no. 35810/09) is under examination at the European Court of Human Rights.
Principal facts
The applicant, Louise O’Keeffe, is an Irish national who was born in 1964 and lives in Cork (Ireland).
From 1968 onwards Ms O’Keeffe went to Dunderrow National School. National schools are State-funded primary schools (of which it is estimated there were approximately 3000 in Ireland). The school was owned by the Catholic Diocese of Cork and Ross, its Patron was the Bishop of Cork and Ross and it was managed by a priest (O) on behalf of an Archdeacon.
In 1971 a parent of a child complained to O that the school principal (LH) had sexually abused her daughter. Further complaints were made in 1973. Following a parents’ meeting chaired by O, LH went on sick leave and then resigned in September 1973. On 14 January 1974 O informed the then Department of Education and Science of LH’s resignation. However, the Supreme Court later noted that it did not appear that the Department had been informed of the complaints against LH. It also appears that no complaint was made to the police at that point. LH then went to another national school, where he taught until his retirement in 1995.
etc. etc.
zie
http://www.humanrightseurope.org/2011/05/judges-examine-irish-child-sexual-abuse-case/
Kijk, da’s nou mooi!!
Ik zit er net mijn zwavelstokjes koesterend de gloeiende, gloeiende pest in te hebben, en dan zet jij dit neer…
Zowaar, alweer een stel hersens!!
Heerlijk, dank je wel ! 🙂 🙂
Column – Wicher Wedzinga
woensdag 20 maart 2013 21:38
Door Wicher Wedzinga
Slachtoffers van seksueel misbruik komen er in ons land doorgaans bekaaid vanaf. Zeker als het gaat om diegenen die werden verkracht en aangerand door graaiende paters, priesters, pastoors of hoe ze ook mogen heten. Veel wisten er van of hadden zo hun vermoedens. Zeker in de jaren zestig en zeventig. Een gedoogbeleid avant la lettre. Niet alleen kenmerkend voor Nederland, maar voor veel landen om ons heen.
Een typisch voorbeeld van geïnstitutionaliseerde criminaliteit dat in de verte herinneringen oproept aan de wijze waarop vooral in latere jaren met graaiende bankiers en ander gespuis werd omgesprongen. Hierin lijkt verandering te komen al is het mondjesmaat. De voormalige commissie Deetman heeft gerapporteerd en sporadisch lees je dat de kerk zowaar een schikking met een slachtoffer heeft getroffen. Van de daders geen spoor. Van de staat, die toch verantwoordelijk is voor de veiligheid van haar inwoners, eveneens taal noch teken. Daarin kon wel eens verandering komen.
Katholieke basisschool
Een Ierse zaak (O’Keeffe versus Ireland) die momenteel op het bord ligt van de Grand Chamber van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) kan enorme gevolgen hebben voor de aansprakelijkheid van de Nederlandse staat voor seksueel misbruik van schoolkinderen. Kinderen op bijv. katholieke scholen en internaten. Maar voordat we die gevolgen kort bespreken, eerst het tragische verhaal van Louise O’Keeffe, dat de aanleiding vormt voor de juridische tijdbom die in Straatsburg tikt.
Louise O’Keeffe ging vanaf 1968 als kind naar een katholieke basisschool en werd daar, zoals meer kinderen, seksueel misbruikt door het hoofd van de school, een zekere L.H.. In de jaren daarna werden diverse klachten over seksueel misbruik in de doofpot gestopt door de priester die de school runde. Het ging daarbij telkens om L.H., die zich uiteindelijk ziek meldde, ontslag nam en vanaf 1974 zijn loopbaan voortzette bij een andere school. Het ministerie van onderwijs en de politie werden door het katholieke bestuur niet geïnformeerd over de wantoestanden op de basisschool. De leraar kon zijn gang gaan en deed dat ook tot zijn pensionering in 1995.
Staat aansprakelijk gesteld
Niet door Louise, maar door anderen werd het misbruik door L.H. na verloop van tijd toch onder de aandacht gebracht van politie en justitie. Hij werd uiteindelijk beschuldigd van maar liefst 386 gevallen van seksueel misbruik, waarvan hij er 21 bekende, en veroordeeld tot gevangenisstraf.
Louise worstelde ondertussen met psychische problemen, die zij niet direct in verband bracht met het seksuele misbruik dat in haar jeugdjaren had plaatsgevonden. Maar nadat de politie in 1996 ook bij haar op de stoep stond, begon het kwartje te vallen. Zeker toen zij de verhalen van andere slachtoffers hoorde.
Het Criminal Injuries Compensation Tribunal kende haar een schadevergoeding toe van iets meer dan 53.000 euro. Daarna stelde zij o.a. de Ierse staat civielrechtelijk aansprakelijk, maar haar claim werd door het Supreme Court afgewezen met als belangrijkste argument dat niet de Staat, maar de Katholieke kerk op haar basisschool de dienst uitmaakte. We schrijven dan mei 2009.
Gevolgen voor Nederland?
Louise liet het er niet bij zitten en kaartte de zaak aan bij het EHRM. Zij vond dat de staat haar veiligheid moest waarborgen en daarin hopeloos had gefaald. In 2009 diende zij een klacht in bij het EHRM die was gebaseerd op schending van de artikelen 3 (prohibition of inhuman and degrading treatment), 8 (right to respect for private life), 13 (right to an effective remedy), 14 (prohibition of discrimination) en artikel 2 van Protocol No. 1 (right to education) van het EVRM.
De kamer van het EHRM die over de zaak moest oordelen, vond op 26 juni 2012 dat gelet op de juridische implicaties bij wijze van hoge uitzondering de Grand Chamber moest worden ingeschakeld. En daar ligt de zaak nu dus.
Wanneer de Grand Chamber de klacht van O’Keeffe toewijst, kan dat en heeft dat vermoedelijk grote gevolgen voor Nederland. Los van het feit dat onze schoolstructuur anders is ingericht dan die in Ierland. Uiteraard zullen de gevolgen afhangen van de wijze waarop de Grand Chamber de beslissing motiveert en de verdragsrechtelijke grond waarop de klacht wordt toegewezen, maar iedereen kan op zijn vingers natellen dat vele civielrechtelijke procedures zullen volgen. Niet de kerk, maar de overheid wordt dan het mikpunt van juridische procedures. En de Nederlandse overheid kan zich naar mijn idee dan niet verschuilen achter het argument dat zij van niets wist, geen signalen ontving etc.. Je hebt als Staat in te staan voor de veiligheid van kinderen die naar school gaan. Dat zou staatssecretaris Teeven toch moeten aanspreken.
Nederlandse schijnheiligheid
Ik zou een dergelijke ontwikkeling toejuichen. Tot nu toe is het in ons land weer pappen en nathouden. Typische Nederlandse schijnheiligheid. Slachtoffers van seksueel misbruik worden strafrechtelijk vaak in de steek gelaten omdat de feiten zijn verjaard. En als ze geluk hebben worden ze afgescheept met een aflaatboete annex schikking waarbij ze een fooi van de kerk krijgen.
Dat alle slachtoffers en alle daders in kaart zouden worden gebracht was van meet af aan al een illusie, maar de commissie Deetman die nota bene door de kerk zelf is benoemd, blijkt volgens recente publicaties in o.a. het NRC de zoveelste “onafhankelijke” commissie die bepaalde personen uit de wind heeft gehouden. Ook typisch Nederlands. Nee, we zijn nog ver verwijderd van een juridische cultuur waarin vriendjespolitiek en corruptie geen rol spelen. Wat dat betreft kunnen we een voorbeeld nemen aan landen, die wij doorgaans de maat nemen.
Wicher Wedzinga is voormalig raadsheer en universitair hoofddocent, strafrechtanalist, columnist/schrijver/blogger, law consultant.
En da’s zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Bijbel
dan nog rap ook
(als je meer van verstening houdt is dit ook een leuke
http://nl.wikipedia.org/wiki/Behistuninscriptie )
Mooi!
Kom, kom, niet zo negatief, sinds 3 dagen mogen vrouwen ook lid worden van de SGP
http://www.vrouwenrecht.nl/over-vvr/wie-was-clara-wichmann/
“Het grootste deel van het leven wordt beheerst door het vanzelfsprekende. Meestal zijn we ons er niet eens van bewust hoeveel van het leven traditie is, hoeveel van anderen overgenomen is, hoeveel van ons denken verstening van vroeger leven is, hoeveel navolging is zonder innerlijke waarheid. Toch drukt het loodzwaar op ieder mens en op de mensheid in haar geheel.
Wie in dat vanzelfsprekende blijft steken, wie nooit een stap buiten de betreden paden durft te gaan, wie niets meer wil dan het vol goede trouw aanhangen van tradities en het napraten van frasen kan alle goede eigenschappen ter wereld hebben, maar één ding ontbreekt: moed. De geestelijke moed om te kiezen voor het zelfdoorleefde boven het door-anderen-voorgekauwde, de moed zonder welke integriteit niet kan bestaan. Er bestaat een in geen enkel wetboek opgenomen misdrijf: dat van de gedachteloosheid.”
De ontdekking van het kind kwam pas zo’n 100 jaar na het kiesrecht