Rondetafel (van grooming naar booming)

Notitie t.b.v. het rondetafel gesprek d.d 28 maart 2013

Vanaf begin 2010 heeft MCU goede contacten opgebouwd en onderhouden met andere organisaties, zoals bijvoorbeeld Mensenrechten in de Kerk, België, SNAP Amerika, en andere Engelse, Duitse, Oostenrijkse lotgenoten. MCU heeft zich sterk gemaakt om het fysiek / psychisch geweld  op de agenda te krijgen. Helaas heeft men destijds besloten om dit buiten de klachtenprocedure te houden van het seksueel misbruik in de RKK.

Omdat we destijds geen weerklank vonden hebben we zelf gekozen om civiele procedures te voeren. Anderzijds zijn er diverse meldingen bij de politie gedaan waar wij tot op heden geen actie hebben ondervonden. Ondanks het feit dat dhr Moraal Hoofdadvocaat-generaal de ontvankelijkheid van deze meldingen zou entameren.

Aanvankelijk bestreek het onderzoek van dhr Deetman de periode vanaf 1945 tot 2010. MCU heeft ‘de sepots’ naar voren gebracht omdat er onvoldoende duidelijkheid bleek in de relatie kerk / staat, seponeren van dossiers, gaf de commissie Veiligheid en Justitie opdracht om dhr Steenhuis PG de geseponeerde zaken nader te onderzoeken. Tot onze verbazing beperkte men de onderzoeksopdracht tot de periode 1980-2010 en ging men voorbij aan de geseponeerde zaken 1945-1980.

Ik zou U willen verwijzen naar de fraudazaken van broeder overste Adelbertus en de boekhouder van het jongensinternaat Bleijerheide (de politie mocht geen verder onderzoek doen!!) De Zwarte Doofpot (editie OM)

18 april 2012 komt dhr. Moraal verantwoording afleggen aan de Tweede kamer over dit Steenhuis onderzoek. Hij verrast met het naar buiten brengen van een nieuw dossier over 22 geestelijken die veroordeeld waren inzake zedendelicten en die bij het parket Den Bosch waren ingediend. ‘Een toevalstreffer’ noemde hij het. Destijds is de toezegging gedaan dat dit dossier naar de Tweede kamer zou worden gestuurd. Wij hebben hier verder niets meer over vernomen. Vraag: hebt U dit dossier ter inzage gehad en mogen wij van de inhoud kennis nemen.

Mea Culpa (United) heeft vele klachten verwerkt, zwartboeken samengesteld, mensen een uitlaatklep geboden daar waar de kerk c.q. de klachtencommissie zich in een canoniek / juridisch traject heeft teruggetrokken. Daadwerkelijke steun is uitgebleven. Van Hulp en Recht naar een Meldpunt RKK met vele irritaties, correspondenties en overschrijdingen van de eigen regels en procedures. De woede en teleurstelling is bij veel mensen nog niet ‘gezakt’, vrouwen als mannen.

Het Engelen dossier

In het door MCU  opgestelde  ‘Engelen dossier’, komt geweld, opsluiting, isolatie, verdovingen, prostitutie als seksueel misbruik voor onder een hiërarchisch, gesloten internatensysteem dat schuld, schaamte en boetedoening tot gevolg heeft.

(link Engelen dossier: http://members.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers/dossier14.html)

Geweld was ‘legitiem’, seksualiteit niet, zo kon een cultuur van ‘willekeur op maat’ ontstaan. Vreemd zijn dan ook de vermeldingen op de leerlingenkaarten van het franciscaner jongensinternaat te Bleijerheide daar stond op of je een voogdij jongetje, vaderloos en / of welke sociale achtergrond je afkomst deel uitmaakte?

Eindelijk na veertig jaren werd door de kerk een onderzoek gestart onder druk van de onthullingen seksueel misbruik maar al snel werd duidelijk dat bewust de fysieke, geestelijke mishandelingen niet in de procedure aan de orde kwamen. Het geweld werd in de volksmond afgedaan met “in die tijd werd al snel een tik uitgedeeld”. Dit vervult ons met woede en ervaren wij nog altijd als een totale miskenning van de ernst van de feiten die hebben plaatsgevonden. Als U de tijd zou willen nemen om het Engelendossier van MCU te lezen dan zou U met pijn in het hart moeten constateren dat het een ernstige omissie is om het geweld uit het onderzoek te houden. Belangrijk om iets te onderzoeken is wanneer men uitgaat van een volledig onderzoek en geen ‘one-track mind’ visie hanteert om zaken te begrijpen. Het ‘grooming’ aspect dwz het aftasten, verleiden, onder druk zetten met doel seksuele handelingen te verrichten is wel degelijk sprake van geweld / psychisch lijden (manipulatie) in de sterk afhankelijkheidsrelatie waarmee wij kinderen toen achter vier muren zaten opgesloten.

Het geweld (fysiek en psychisch) hebben wij terecht van dag 1 aan de orde gesteld maar dit kon niet meegenomen worden ‘wegens vermijden discussie over de corrigerende tik’ van dhr. Deetman. Hiermee wordt de discussie zelf, het begrijpen, het maatschappelijk aandeel van geïnstitutionaliseerd geweld door kerk en staat, vermeden. Wij vinden dat de 10.000 tot 20.000 slachtoffers seksueel geweld volgens het Deetman rapport dan ook zouden moeten worden opgenomen in onze vaderlandse geschiedenisboeken. Het is de grootste sekscrime sinds de Tweede wereldoorlog.

De Contactgroep

De oplossing voor alle miscommunicatie zou de zogenaamde “Contactgroep” zijn die in het leven geroepen is om bepaalde problemen op te lossen en de kar los te trekken. De ervaring leert  dat de contactgroep best bereid is om e.e.a. te bespreken, maar het is een commissie, die alweer afhankelijk is van anderen. Toezeggingen in de trant van “wij komen hierop terug, wij nemen dit mee, maakt U zich maar geen zorgen, wij maken met U een afspraak”  worden vaker niet nagekomen. Er is, vooral ten aanzien van de hoge maatschappelijke verantwoordelijkheden van de leden, te weinig besef van communicatie. Van proactief beleid tegenover slachtoffers en hun klachten kan jammer genoeg geen sprake zijn.

Over de financiële middelen van de  Franciscanen hoefden wij ons geen zorgen te maken volgens de Contactgroep en onze advocaat, want als alternatief was daar een potje voor. Bleek achteraf niet zo te zijn. De hoofdzetel van de betreffende congregatie heeft zich in 2004 verplaatst naar de U.S.A., de Duitse representant van de orde, Bruder Matthäus Werner in Düsseldorf, wuift tegenwoordig iedere verantwoordelijkheid af. Velen keren hebben we de Contactgroep aangeschreven, en het Meldpunt waaronder de voorzitter mevr. Peijs, de heren Stevens en Brenninkmeijer, over de problematiek betreffende het jongensinternaat te Bleijerheide.

Uiteindelijk is dit in een coulanceregeling uitgemond voor uitsluitend de engelenjongens van het franciscanen internaat te Bleijerheide, waarvoor wij vanzelfsprekend onder voorbehoud zeer blij zijn. Wij hopen dat er ook voor slachtoffers van andere congregaties waar dezelfde problematiek speelt een oplossing wordt gevonden.

Erger zijn de juridische afgronden en valkuilen waarin we terecht zijn gekomen. Met een tegenpartij die in 4 a-viertjes stelt niet verantwoordelijk te zijn. Veel excuses maar geen empathie. Kille blikken bij mediationgesprekken. Sommigen juristen, door het meldpunt aangesteld, blijken te onbekwaam om sterk verweer te voeren tegen de juridische argumenten van de “tegenpartij”. De slachtoffers waren overigens vooraf niet op de hoogte gesteld van het feit dat men in een juridisch steekspel zou belanden.

Nadat klachten gegrond werden verklaard zou de “tegenpartij”, volgens haar eigen prodecure, binnen 30 dagen een besluit moeten nemen. Na 3 maanden nog geen enkele reactie. De slachtoffers moesten zelf weer het initiatief nemen om navraag te doen bij het meldpunt en kregen daar vervolgens een halfslachtig antwoord. Vervolgens weer een half  jaar wachten op de mededeling over een coulancefonds. Geen informatie over de grootte van het fonds, hoeveel uitkeringen gedaan moeten worden uit dat fonds. Vraag is: beïnvloed dit de hoogte van de uitkeringingen?

Overigens willen wij nog opmerken dat het opvallend is dat de aanklachten tegen nog levende daders bijna allemaal ongegrond zijn verklaard op voor ons zeer onduidelijke en gezochte argumenten. Het beeld van “toedekken van de waarheid” wordt nog versterkt door de recente publicaties in het NRC Handelsblad over twee bisschoppen waarvan belangrijke zaken niet in het rapport Deetman zijn opgenomen.

Sinds 1945 zijn ‘enkele tienduizenden’ kinderen misbruikt door katholieke dienaren. Een kleine 1800 mensen meldden zich bij dhr. Deetman, en van hen dienden er 1156 een klacht in bij het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK. Van deze klachten wordt naar verwachting 30 procent afgewezen, omdat er niet genoeg bewijs is.

Dat wil niet zeggen dat de afgewezen klagers niet zijn misbruikt, zegt voorzitter Wiel Stevens van de klachtencommissie in de krant. ”Daar twijfel ik niet over. Maar de regels laten niet toe hun klacht gegrond te verklaren”, aldus Stevens. In Nederland zijn de regels om in aanmerking te komen voor een schadevergoeding nogal streng, in tegenstelling tot landen als Ierland. Daar wordt sneller uitgekeerd en gaat het om hogere bedragen. Stevens regels zijn echter gemaakt door de organisatie die hij vertegenwoordigt en Stevens hanteert opeens een nieuw argument over ‘een ander feitencomplex’ wanneer het een levende dader betreft?

De ‘feitencomplexen’ zijn voor ons geen reden om de waarheid te verdoezelen.

VERANTWOORDELIJKHEID

Niemand blijkt verantwoordelijk en dat is ronduit frustrerend voor duizenden klachten, het desavoueren van ‘het geweld’, op internaten. De mea culpa vraag ontaarde in een collectief afschuifsysteem. Niemand blijkt schuld te hebben of te bekennen. Daarom was onze verbazing dan ook bijzonder groot dat in het tweede onderzoek van dhr. Deetman groot op de cover van het vervolgonderzoek prijkt:

‘SEKSUEEL MISBRUIK VAN EN GEWELD TEGEN MEISJES IN DE ROOMS-KATHOLIEKE KERK’.

Het lijkt of er geen geweld tegen de jongens is gebruikt, en dit allemaal in een tijd waar de anti-discriminatie wet, méér en méér op zijn plaats is. We dienen dan ook een klacht in bij de WGB, Wet gelijke behandeling mannen en vrouwen, en het aanverwante College voor de Rechten van de Mens. Het Vaticaan heeft het Strafhof niet erkend, dat zal mede te maken hebben met wat de Cie Deetman vermijd, namelijk het onderzoek naar geweld en andere straffen van lichamelijk en psychologische onderdrukking dat zich decennia lang heeft afgespeeld in een instituut, wereldwijd geleid door 1 man en dit allemaal binnen de gesloten kaders, hiërarchie van de kerk. Het gerechtshof heeft jurisprudentie in zaken als systematisch gebruik van geweld als vorm van misdaden tegen de menselijkheid: ‘Article 5 of the Rome Statue, the conduct in question constitutes a crime within the jurisdiction of the Court-namely rape and other forms of sexual violence of comparable gravity as crimes against humanity as set out in Article 7(g) and as a form of torture as a against humanity in violation of Article 7.

MCU:  Maastricht 24 maart 2013