Archieven die toegankelijk zijn voor de betrokkenen

‘Dossier de la Salle ofwel het ‘Dossier Pandora’  (uit ons archief)

Het is wel jammer, maar vandaag las ik op aangeven van mijn zoon Ramon over Fraters die zich vergrepen aan zwakbegaafden. BOXTEL – Kinderen met een licht verstandelijke beperking die begin jaren zestig en zeventig op het instituut De La Salle in Boxtel zaten, zijn in die tijd slachtoffer geworden van seksueel misbruik door leden van de congregatie van de Fraters van Tilburg. Dat hebben drie oud-groepsleiders van het behandelinstituut onafhankelijk van elkaar verklaard aan de Wereldomroep en NRC Handelsblad. Volgens de redacties is het de eerste keer dat niet slachtoffers van seksueel misbruik zelf met verhalen over misbruik binnen rooms-katholieke instellingen naar buiten komen.

Nu heb ik onze MeaCulpa mail afgestruind om dit te checken en ja hoor door alle drukte niet toegekomen aan deze zuster-beerput.

‘Dossier de la Salle ofwel het ‘Dossier Pandora’!

Ik ben in 1965 op het internaat terecht gekomen aan de beek, ik heb daar 2 jaar gewoond, ik weet niet meer hoe dat heette. Daar, kon pater van de A zijn handen niet thuis houden, ik stond aan het biljart direct onder aan de trap toen zijn hand in mijn kruis ging. Ik had toen de moed om te zeggen, haal je gore klauwen uit mijn kruis, kei hard, het was s`avonds wij waren vrij de recreatie ruimte was vol. Hij droop toen af als een geslagen hondje. Regelmatig moest je ook op zijn kamertje komen en dan stelde hij voor dat moment vreemde vragen, ik gaf ontkennende antwoorden. Wanneer ik in bed lag aankomen sluipen en ineens mijn gordijn open trekken, dus ik was bang durfde me nauwelijks uit te kleden. Bij urinoirs moet ik alleen staan anders kan ik niet. Ik heb het gevoel seksueel gefrustreerd te zijn, minderwaardigheidsgevoel hopeloos om met een meisje later een vrouw seksueel contact aan te gaan. Mijn thuis situatie was een situatie waar veel geweld heerste maar ik was in andere wereld van geweld terecht gekomen. Ik ben wel eens wegelopen maar dat kon niet je moest toch terug je bed stond daar en dan kreeg je weer straf erbij. Ik ben dikwijls door hem geslagen geschopt en aan mijn oren opgehesen. Ik heb gezien dat hij iemand een klap in het gezicht gaf zo hard dat de handafdruk op de wang van die jonge stond. Onderaan de trap bij het bidden voor het naar bed gaan.

Jou naam herinner ik me nog wel, jij kwam toen uit Limburg dacht ik een heel eind in het zuiden, maar gezichten zeggen me op dit moment niets meer. Ik ben wel naar de Reünie van 25 jaar scholengemeenschap geweest, ik heb me moeten overwinnen om te gaan. Het systeem was rot maar de jongens niet en de meisjes. Misschien had ik toen wel gehoopt dat er een tipje van de sluier werd opgelicht, maar nee de mensen die ik ontmoette hadden een leuke tijd gehad? De rijken konden ieder weekend naar huis hadden een goede fiets en gingen op stap, ik mocht hooguit 1 keer per maand en soms nog minder naar huis. Op het internaat was het dikwijls een hel maar dat was het thuis ook, ik werd iedere dag gepest en kreeg nooit rust, ik was nooit veilig en er was niemand die voor me opkwam. Dus sloeg ik er maar blind op los, als het geweld maar stopte.

Bert hoe verder? Er zijn zoveel vragen? Het Internaat ligt plat er is nu nieuwbouw als het goed is, dus een reünie daar zit er niet in. Heb jij iets vernomen of dit ook speelde op de La Salle, dat moet toch haast ook wel, dezelfde paters volgens mij?

Beste Bert,

Spontaan uit de losse pols, maar ik moet het even kwijt: Met betrekking tot een van de actuele nieuwsberichten, kan ik u uit eigen ervaring melden dat niet alleen de thans bekende instellingen zich hebben schuldig gemaakt aan kindermisbruik, er zijn er meer. Uit eigen ervaring kan ik u melden dat de DSS in Stevensbeek, met name Broeder Pancratius (thans reeds dood, is dood gebleven op het voetbalveld) zo’n pedofiel was. Hij kwam ’s-nachts, als je al sliep, je chambrette binnen, wreef of je gezicht tot je wakker werd en zei dan dat je mee moest komen. Hij nam je dan mee naar zijn eigen kamer. Tot mijn verbazing waren er nog meer kinderen, heel geniepig werd er dan over je lichaam gewreven. Ook uit eigen waarneming internaat HBS (de precieze naam ben ik even kwijt)in Oudenbosch, met name broeder Sjors, eveneens zo’n pedofiel. Ik spreek over de tijd 1962 / 1963 ongeveer. Ik was toen 12 /13. Ik walg van deze mensen, trouwens van de hele katholieke kerk. Ze zijn zo geniepig, misleidend en zo achterbaks en al dergelijke zaken worden in de doofpot gehouden. Zoetsappige pedofielen van de ergste soort. Ik heb er geen goed woord voor over. Daarom waarschijnlijk ben ik nu zo agressief richting alle priesters, broeders e.d. Doe ermee wat u goeddunkt,

Hallo Bert,

Het heeft enige tijd geduurd voordat ik je kon terug mailen. Op de eerste plaats omdat alle berichtgeving omtrent sexueel misbruik binnen het instituut katholieke kerk me van streek maken en ook omdat het even duurde voordat ik alle gegevens had verzameld.

Ik heb navraag gedaan bij de broers van mijn man en al spoedig kwam de naam “De la Salle” in Boxtel naar voren. In het archief van de gemeente Boxtel heb ik de nodige informatie over dit tehuis gevonden:

Mijn man Willem is het schooljaar 1951-1952 door zijn ouders op 7-jarige leeftijd in deze instelling geplaatst omdat hij op dat moment in het regulier onderwijs niet functioneerde. Zijn broers kunnen zich nog herinneren dat Willem erg verdrietig was op de schaarse weekenden dat ie thuis mocht komen. En als ie terug moest naar Boxtel was het alleen maar huilen. Niemand wist wat er aan de hand was omdat er niet over gepraat kon worden. En ook al begrepen zijn ouders niet waar het over ging, ze zagen wel dat het met hun zoontje niet goed ging. In 1952 hebben ze hem geplaatst in de particulier instelling “Huize Boyard in Nijmegen.

Toen ik begin jaren 60 mijn man ontmoette was ik de eerste aan wie hij zijn verhalen kwijt kon. En het leek alsof er een stop van de fles ging. Het werd al snel duidelijk dat mijn vriendje geestelijk en sexueel misbruikt was. Hij wist zelf ook dat ie daardoor flinke schade had opgelopen. En toen het serieuzer tussen ons werd heeft hij me op de man af gevraagd of ik het wel aandurfde om met hem verder te gaan. Ik hield van hem en zei ja en kon toen bij lange na niet vermoeden hoe groot de impact zou zijn van wat hem was over komen. In het tehuis “De la Salle” is mijn man door 2 fraters zowel geestelijk als sexueel misbruikt. Eerst was het door de fraters op schoot genomen worden en dat ging verder naar friemelen en betasten, tot de gulp van de fraters open moeten doen, de piemel tevoorschijn halen en moeten zuigen. Later is mijn man door beide fraters langdurig verkracht. En dit gebeurde 3 tot 4 keer per week. We trouwden, de situatie in Boxtel raakte steeds meer op de achtergrond. Totdat onze eerste dochter werd geboren. Mijn man raakte overspannen. Na een paar maanden ging hij weer werken. Er werd een tweede dochter geboren en mijn man raakte weer overspannen. Ook op zijn werk werd hij steeds meer onzeker. Hij werkte op een bouwtechnisch ingenieurs bureau en ook daar waren de werkzaamheden niet vol te houden. Het zelfvertrouwen ontbrak totaal. Op 36-jarige leeftijd kwam hij uiteindelijk terecht in de WAO. Dit was een grote tegenslag voor hem. Het zelfvertrouwen ontbrak al en nu voelde hij zich ook nogeens nutteloos. Hij draaide niet meer mee in de maatschappij. Ook in het gezin moest constant rekening met hem worden gehouden . Hij kon totaal geen drukte of stress verdragen en raakte erg snel van streek. Ook in onze eigen sexuele relatie heeft alles wat er in Boxtel gebeurd is helaas een te grote rol gespeeld. Ondanks alle therapien is Willem er niet in geslaagd van Boxtel los te komen. Hij heeft zich nooit vrij gevoeld, heeft zich niet kunnen ontplooien, heeft altijd minderwaardige gevoelens over zichzelf gehad. Het hoofdstuk “Boxtel” heeft als een rode draad door zijn en ons leven gelopen. Hij had beter verdiend. Het was een goeie vent, in de kern aangetast door katholieke volwassenen die misbruik hebben gemaakt van een 7 jarig jongetje. En dat neem ik ze kwalijk, heel erg kwalijk. Met vriendelijk groet,

Onderwerp: Vakantiekolonie herinneringen Beste Bert

Ik las in de krant,,dat je een actiegroep ging oprichten,,deze is nog niet vindbaar via google,,jammer,, Ik ben aan het zoeken geweest,,en vond foto,s van mijn verblijf in de kolonie St Antonius te Boxtel, mijn verblijf daar is mij altijd bij gebleven, wat een krengen van nonnen waren het daar. Zelf heb ik geboft, je mocht in de vierde week een kaartje schrijven naar huis, en dat kaartje is aangepast, met de mededeling dat ze het voor mij beter vonden dat er geen familie langs kwam op de bezoek dag, gelukkig mistte mijn moeder mij en kwam ze toch. Ik weet jammer genoeg geen jaartal en mijn moeder is dementerend , dus die weet dat niet meer, maar het zal in 1954 of 55 geweest zijn, ik ben geboren in 1950. Als wij s,middags moesten rusten, dan werd er altijd een meisje uit bed gehaald, en ook soms anderen, ik begreep dat allemaal niet. Dat heb ik toen ook aan mijn moeder verteld, en zij heeft dat thuis met anderen besproken, waarop ik de volgende dag uit het internaat ben gehaald met behulp van de buurman. Zij werden niet binnen gelaten en hebben indertijd een raampje vernield, meer weet ik niet hiervan. Wel weet ik , dat er een klacht is ingediend, en dat er daarop maatregelen zijn genomen, welke weet ik natuurlijk niet. Dus ook hier gebeurde er dingen die het daglicht niet mochten zien. Op een site stond het email adres van joke de haan,,maar de mail kwam retour, jammer Had graag met mensen die in deze kolonie(voor mij een gesticht)willen corresponderen maar misschien als jij met je actiegroep meer bekendheid verkrijgt, ook meisjes, nu volwassen vrouwen kan vinden.

Fraters der Congregatie van O.L.Vrouw, Moeder van Barmhartigheid,1923-? “Huize de la Salle”, genoemd naar de jeugdopvoeder de Heilige Jean Baptiste de la Salle, staat langs de Bosscheweg op het terrein van het voormalige landgoed Jachtrust. In 1919 kocht de Sint Vincentiusvereniging uit ‘s-Hertogenbosch het landgoed van de vertrekkende Zusters Trappistinnen, om er voogdijkinderen te huisvesten. Voor de verzorging en het geven van Buitengewoon Lager Onderwijs werden de Fraters der Congregatie van O.L.Vrouw van Barmhartigheid uit Tilburg, oftewel de fraters van Tilburg, aangezocht. Na het volgen van het onderwijs kregen de jongens van de fraters een beroepsopleiding, veelal in de land-of tuinbouw, waarvoor in 1932 een grote boerderij is aangelegd. Na samengaan met andere organisaties is De la Salle overgegaan in Saltho.