Heilige koe

Blog, doet het weer met dank aan….

De Laatste Bus Naar Waubach

SHE……Bert Smeets

SHE

I see the double of your face

I see the mountains from the grave

down the valley over the hill

sure, her love’s miles away

you’ll be floating while you sink

you’ll be drifting while you sail

you’ll change but you won’t escape

for the love in you is planted..

She…She…She…She

could do anything even lie

…………………………………….

I can hardly take her hand

while she’s building up the sand

listening to her soul

while my heart leads in pain

yes a man can understand

after seeds grows to grain

a woman and a man

will be one again…She

She…She…laughs about my ego ego ego!

I know she’s right oh no no no

falling falling zero…zero

would do anything even die

……………………………………..

I hear the birds were in the trees

I heard voices disappear

she left me in the garden

so I looked around me

the wind lashes against the flowers

Heaven moved down to see

This is where I’m gonna be

in her universal…………SHE

……………………………………….

words / music ©

Bert Smeets

That Thing In My Head….singer-songwriter Bert Smeets

prod. Toby Warnier for Artone records / words / music Bert Smeets

Wind rust zacht in de sneeuw

Wakker worden, nu met andere geluiden als tussen het ‘wild life’ in de bergen van Benimatell is of je in een heel oude film terugkeert waar auto geluiden, werk-woonverkeer verbannen leken en de wind de plaats terugvordert op de plek die het toebehoort, in de stilte van de natuur. Ik ben afgezakt naar zuidelijker, zonniger gebied want na een maand regen mogen we de zon weer verwelkomen, hopelijk voor iedereen…voor nu en in de nabije toekomst. De natuur behoort zijn werk op haar eigen grillige gronden te praktiseren. Al het andere zijn overbodige inspanningen want als je het nieuws volgt, buiten de verderfelijke inval in Oekraïne en slachtafval op de snelweg in Arnhem (yell is het daar ook oorlog (tegen de natuur) valt er schone, reine, maagdelijke sneeuw en keert Nederland even terug in de pittoreske beelden van oer-Hollandse landschappen uit een over geïdealiseerde gouden eeuw. Een land verlies niet zo gauw zijn identiteit want het tovert de beelden van weleer gelijk terug voor je vergeet dat je Nederlander bent, ‘ja, heerlijk, kou en sneeuw’! Daar sneeuwt het en hier regende het een maand…bomen, bokken gleden van de berg.

Muurtje bij de broeders (zie foto) en dat soort zaken die zich in je herinneringsmemo aandienen.

Ik was de torenhoge ellende van de woningnood ontvlucht want 18.000 mensen moeten nu uit solidariteit geplaatst worden en ‘help’ waar vind ik ooit nog een plekkie? Weet ongeveer waar ik nu zit maar de plaatsnaam ken ik nog niet, en de dag (het is Donderdag) is een Aha-erlebnis moment….mag ik weer meedoen of blijf ik buitenstander (lander) in mijn eigen land? Uw reacties graag naar de redactie (of de regering pendelend van crises tot crises) !