Het lijkt dat er twee ijkpunten zijn ontstaan in de geschiedenis van het katholieke avondland. De contouren vervagen van een geloof dat zichzelf heeft overschat, ondanks dat iedere priester kan zien, dat zijn kerk leeg is, gaat hij door met zijn zegeningen en gezwaai boven een kelk, nadat hij gedronken heeft, waar hij vervolgens een doekje over heen legt…..niet meer aankomen…voor later op de dag. Iedere morgen hetzelfde ritueel. Ook wij gaan door, hoewel alles gezegd lijkt het mij beter dat sommige slachtoffers stoppen met zeuren over narcistisch bisschop Wim wanneer hij een interview geeft, en dan meteen gaan roepen ‘hij heeft geen tijd voor de slachtoffers’! Ik wil de excuses niet meer te horen, ze menen het toch niet dus waarom ernaar vragen? Hou op met vragen naar excuses! Dan heeft moeder Theresia ook een pedopriester beschermd, iedereen die al van het geloof is gevallen weet het nou zeker, zelfs moeder Theresia deugt niet. Toch beschermde moeder Theresia zowat iedereen. Aflaten in zondebesef, ook moeder Theresia heeft recht op zonde. Dan Simonis, je vind hem op iedere hoek van de straat, hij wordt te pas en te onpas geciteerd, hij moet inmiddels van ergernis zijn hand vol in zijn mond hebben gestopt om nooit meer spontaan Duits te praten. Alles is gezegd, alles is herhaald en nu verder. Ik werd uitgenodigd om mee te doen aan een stil protest in Hengelo, nu ben ik verhinderd (de politie kan opgelucht ademhalen) en gaf wel een tip, ‘draai je om als de bisschoppen naar buiten komen, keer ze de rug toe’. Vond het bericht zelfs terug bij de Klokk die het wellicht meteen zullen verwijderen als ze weten dat idee van mij komt, ach ik zie niets in een stil protest en kan daar beter dus niet naar toe gaan want die eenzame Wim E met zijn geborneerde verknipte idioten worden veel te belangrijk gemaakt. De Marx brothers erop af sturen, en alles flink in het honderd laten lopen.
En dan heeft il papa weer iets over homoseksualiteit gezegd en het gezin. De reden is niet om de homo’s te plagen want die lopen massaal in zijn stoet mee, de opkomende conservatieve krachten over de hele wereld waar veel geld zit, smeert en masseert il papa. Het is een politieke boodschap met economische belangen; hij wijst op ‘het gezin’, al ligt het aan flarden in miljoenen gescheiden straten, het is de enige werkbare plek binnen alle maatschappelijke verhoudingen die orde schept en duidelijkheid biedt, de hoeksteen. Angst voor sociaal isolement drijft de maatschappij terug naar af, richting katholieke moraalleer die houvast biedt. Tea-party leden zijn trouw en hebben geld, slachtoffers moet je uitbetalen, met tegenzin, en voor de rest, redeneert de kerk, moet je gewoon je macht consolideren.
Dan ving ik in de wandelgangen op dat slachtoffers gesmeekt hebben dat Deetman moest blijven? Ai ai, blijven? Ooit van saai gehoord, en van onafhankelijkheid? Ik vraag me soms af: ‘slachtoffers, wat is er aan de hand’?
