In ons zwartboek de ‘Kerkstaat’ wordt al melding gedaan van het internaat St. Joseph te Heel dat NU in het nieuws is. U kunt dit downloaden, gaat u naar Navigation; mea Culpa United site en klik op dossiers!
Wij hebben dit zwartboek bij Eenvandaag en Pauw en Witteman ter sprake gebracht om transparant, de meer dan duizend meldingen die wij het afgelopen jaar hebben ontvangen, met toestemming van betrokkenen te bundelen en hun verhaal te doen. De Kerkstaat is nog nooit goed onderzocht door het OM, dus laat men zich vooral niet beperken tot dit ene internaat in Heel. Niets blijkt meer Heel in Gods akkers!
Accidit in puncto, quod non speratur in anno… In één ogenblik gebeurt, wat in geen jaar verwacht werd. Lijfspreuk van de Rooms-Duitse keizer Ferdinand I (1503-1564).
Is religie een systeem van bovenaardse en zinnelijke wetten om de maatschappelijke orde in goede banen te leiden? Volgens theologen die ervoor gestudeerd hebben, beamen dit zonneklaar. Echter geen enkele religie kan veranderingen tot stand brengen die niet eerst door mensen worden ervaren. Doch geen regime kan onverwachte maatschappelijke omwentelingen peilen als hij / zij daar niet zelf deel van uitmaakt. Politiek en religie houden elkaar als twee jaloerse minaars in de gaten. De een kan geen hiernamaals beloven en de ander geen hervormingen doorvoeren. De een vertegenwoordigd het hogere en de andere probeert alle lage instincten te reguleren. Maar of de een ook daadwerkelijk bij het hogere betrokken is en evenzeer aardse zaken najaagd, kan men aan het gezicht van noch een politicus, noch van een geestelijke aflezen. De slachtoffergroepen kunnen geen antwoord verwachten van de dader(s) of daderorganisatie. Daarvoor moet de bewijslast bij de aanklagers liggen. Zij kunnen geen heil verwachten van de onthullingen zoals die zich nu ruim een jaar in tal van media openbaren en daarbij kunnen teveel misbruik schandalen mensen lam slaan, ‘shame and scandal in the catholic family’, de gewoonste zaak van de wereld.
Wat de mensen van organisaties als mea Culpa verwachten is dat zij het lot wel zullen keren. Hoe keihard we ook gewerkt hebben, het heeft nog geen ziel gered. Anderen beloven hulp op maat, en al dat soort onzin, en niemand die je kan garanderen dat je ook geneest, beter wordt, hoewel het streven alleen, je beter maakt. Als er kritiek geuit wordt dan hoeft dat voor niemand verkeerd te zijn. Het punt is dat sommige gevoeliger voor kritiek zijn wanneer mensen, in slachtoffer termen, te lang hun mond hebben gehouden en daardoor de schuld zwaarder voelen die zij al die jaren met zich mee hebben gedragen. Geen probleem, maar zie de schuld die de ander met zich mee moet torsen omdat hem / haar bevolen is te zwijgen!
Aan de kantlijn staan ‘ja en amen gaan knikken, is niets voor MCU die het woord vlees laat worden. Eenheid is geen garantie voor succes; DDR burgers kregen een muur om zich solidair te voelen, maar in hun hart konden ze dat niet zijn wanneer aan die andere kant van de muur familie en vrienden op een trapje stonden, een blik probeerden op te vangen van hun geliefden. Symphatie is niet te koop, solidariteit niet op recept verkrijgbaar. Je kunt zwijgen vanwege de eenheid die slachtoffer groepen blijken na te streven. Er zijn ook hier veel verschillen in, tussen mensen die een schadeclaim eisen en anderen die alleen erkenning willen, en nu simplificeer ik, maar de bottom line blijft, je sluit niemand uit. Wanneer je dit wel doet ben je in feite niet solidair met hetgeen je voorstaat….maar tot het onmogelijke is niemand verplicht.