De leider van de Rooms-Katholieke Kerk verstuurde de brief al op 28 december, maar maandag maakte het Vaticaan de inhoud bekend.
“Ik wil graag dat wij opnieuw onze absolute betrokkenheid laten zien om ervoor te zorgen dat deze gruweldaden nooit meer voorkomen in ons midden.”
Sinds zijn aantreden in 2013 heeft Franciscus vaker stappen ondernomen om seksueel misbruik in kerkelijke kring uit te bannen en kinderen daartegen te beschermen, maar veel slachtoffers vinden dat niet genoeg. Zo zijn bisschoppen die misbruik hebben getolereerd of met de mantel der liefde hebben bedekt vaak niet ter verantwoording geroepen.
“De kerk erkent de zonden van enkele van haar leden: het lijden, de ervaringen en de pijn van minderjarigen die seksueel zijn misbruikt door priesters. Het is een zonde waarvoor we ons diep schamen”, aldus de paus.
(MCU) Diep schamen is niet te zien bij nogal wat leden van de kerk. Nog steeds wordt mondjesmaat meegewerkt aan het verwerken van de trauma’s, die kinderen toen, hebben opgelopen. Vooral de emotionele verwaarlozing door het decennia lange zwijgen en / of het ongeloof sijpelen door in de geesten van menig slachtoffer / overlever. De onderdrukking die alleen met geweld kon standhouden zorgen voor woede, pijn en ressentiment wat betreft de gemiste kansen in je leven. Nog steeds zijn er mensen die tegen het ongeloof aanlopen en ik denk daarbij vaker terug aan de weleerwaarde bruder Benedictus van das Muterhaus Franciscus in Aken waarbij hij beweerde dat de jongens de broeders hadden verleid. Het slachtofferschap is net als bij Bodar een sterkere drijfveer om zichzelf te rechtvaardigen, er omheen te draaien of met veel narcisme te laten prevaleren.
Ook lijkt het me geen zonde, het zou betekenen dat wij niet tot beter in staat zijn, de angst voor het vervallen tot zonde, het hoort er nu eenmaal bij; het kindermisbruik, want het is wereldwijd verre van uitgebannen. En….typisch dat het in de kerk tot uiting kwam….laat de kinderen tot…..