Afgelopen week een bericht uit Italië, per 1 januari 2013 is het niet meer mogelijk om in vaticaanstad gewoon te pinnen bij een geldautomaat, het Vaticaan voldoet niet aan de richtlijnen (wetten) die binnen Europa gelden om het “witwassen van geld” tegen te gaan.
Eindelijk…….! neemt Italië nu eindelijk eens de verantwoordelijkheid als volwaardig lid van de Europese Unie?
Maar hoe zat het ook alweer… wie weet het nog……?
Het Vaticaan (Vaticaanstad) als staat binnen Europa, in 2010 heb ik al een artikel geschreven betreft dit onderwerp,oke…even opfrissen lijkt mij…..!
De Heilige Stoel-en het Internationaal recht
Onder internationaal recht wordt de Heilige Stoel, in tegenstelling tot Vaticaanstad, gezien en erkend als rechtspersoon. De Rooms-Katholieke Kerk is een zelfstandige rechtspersoon en wordt derhalve niet bedoeld wanneer men over de Heilige Stoel spreekt. De rechtspersoonlijkheid van de Heilige Stoel in het internationaal recht was in het verleden soms omstreden.
Dit is steeds minder het geval, in de VN zijn de rechten van de Heilige Stoel per 1 juli 2004 zelfs verruimd.
De internationale rechtspersoonlijkheid van de Heilige Stoel is uniek. Het heeft de status van land als permanente waarnemer.(noot in 2013; de Palestijnen in het Midden-Oosten hebben deze status sinds kort ook!)
De Heilige Stoel heeft weliswaar geen stemrecht in de Algemene Vergadering van de VN, maar de Paus kan als staatshoofd de Algemene Vergadering van de VN toespreken, zoals dat in 1995 gebeurde. Alle andere kerken en godsdienstige verbanden hebben slechts de status van een niet-gouvernementele organisatie. Verder is het lid van diverse internationale organisaties, zoals UNESCO en de Wereldgezondheidsorganisatie.
De Heilige Stoel valt juridisch te onderscheiden van Vaticaanstad. Vaticaanstad is het territorium waarover de Heilige Stoel soevereiniteit heeft (de Paus is territoriaal soeverein van Vaticaanstad). Er zijn verdragen waarbij de Heilige Stoel zelf een partij is en bij andere verdragen is het een partij als vertegenwoordiger van Vaticaanstad. Buitenlandse ambassades worden aangeduid als ambassade bij de Heilige Stoel en niet bij Vaticaanstad.
De Heilige Stoel is echter niet als staat te beschouwen, het treedt namens Vaticaanstad op. Zo valt bijvoorbeeld in de Monetaire overeenkomst tot toetreding van de euro te lezen dat de overeenkomst wordt gesloten tussen:
De Italiaanse Republiek, namens de Europese Gemeenschap (unie), en Vaticaanstad, vertegenwoordigd door de Heilige Stoel overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag van Lateranen.
Het Verdrag van Lateranen
Het Verdrag van Lateranen is een verdrag dat op 11 februari 1929 in het Lateraanse paleis werd gesloten tussen de Heilige Stoel en de Italiaanse regering.
Het verdrag maakte een eind aan de toestand die, sinds de inlijving van Rome bij de nieuwe Italiaanse eenheidsstaat in 1870, bestond. Sinds 1870 waren de pauselijke bezittingen Italiaans grondbezit en werd de paus wel aangeduid als de “gevangene van het Vaticaan“. In 1929 besloten Paus Pius XI en de fascistische leider Benito Mussolini de zaken te regelen. Mussolini hoopte daarmee ook sympathie te winnen in het overwegend katholieke Italië.
Het verdrag bestond uit drie delen:
- Een verdrag waarin de onafhankelijkheid en soevereiniteit van de Heilige Stoel werd erkend, de staat Vaticaanstad werd opgericht en de grens tussen Italië en Vaticaanstad werd bepaald. De Heilige Stoel erkende impliciet het verlies van het overige kerkelijke territoir.
- Een concordaat waarin de verhoudingen met privileges tussen de Katholieke Kerk en de staat Italië werden geregeld. Het rooms-katholicisme werd de staatsgodsdienst in Italië
- Een financiële paragraaf, strekkende tot compensatie door de Italiaanse staat voor de Vaticaanse bezittingen die het in 1870 in beslag had genomen.
De kerk mocht de officiële functies benoemen, de Staat betaalde hun salaris.
In het verdrag erkende Italië het recht van de Heilige Stoel op een eigen buitenlandse politiek. Ook werd precies besloten welke Pauselijke bezittingen onder de Heilige Stoel zouden vallen. Naast alle bezittingen in het Vaticaan zelf, vielen ook de pauselijke bezittingen bij Castel Gandolfo, het buiten Rome gelegen pauselijke Radiostation bij Santa Maria di Galeria en de kerken Sint Jan van Lateranen, Santa Maria Maggiore en de Sint Paulus buiten de Muren hier onder. Italië beloofde in de grondwet op te nemen, dat het rooms-katholicisme de staatsgodsdienst van Italië zou worden. In ruil daarvoor zou de paus de Italiaanse regering vragen om toestemming bij de benoeming van Italiaanse bisschoppen en aartsbisschoppen. Ook zouden deze bisschoppen een verklaring van loyaliteit aan de Italiaanse staat moeten afleggen en zich moeten onthouden van politiek.
Het verdrag regelde de rechtspositie van de Romeinse adel en in het bijzonder die van de zwarte adel die de Pausen trouw waren gebleven. De adellijke hoogwaardigheidsbekleders van het Vaticaan kregen diplomatieke status, diplomatieke nummerborden en belastingfaciliteiten. De door de Paus verleende adellijke titels werden gelijk gesteld aan die van Italië.
Mussolini voerde zelf de onderhandelingen. Namens de paus deed dat zijn staatssecretaris Kardinaal Pietro Gasparri.
Tot op de dag van vandaag wordt 11 februari, de dag van de ondertekening, in Vaticaanstad gevierd als een soort nationale feestdag. De straat tussen de Collonade van Bernini en de Tiber, de Via della Conciliazione (‘Weg der verzoening’), werd door Mussolini aangelegd ter herinnering aan het verdrag.
Bron:Diverse boeken/encyclopedieën en het internet.
Anno 2013 heeft het Vaticaan niet meer te maken met totalitaire staten in west en midden europa (de Europese unie), waren de concordaten uit het verleden vooral gericht op het zekerstellen van de positie van de kerk in deze totalitaire staten, heden heeft het Vaticaan te maken met een democratisch en vrij europa.
De staatsvorm van de heilige stoel is nooit veranderd, door de eeuwen heen is het gebaseerd op het pontificaat als staatsvorm, deze staatsvorm kon zich prima handhaven in een wereld waarin democratie zoals wij die nu kennen bij velen landen ver te zoeken was.
Nu terug naar het “ niet meer kunnen pinnen” ;
Een woordvoerder van Vaticaanstad zei tegen Italiaanse media dat er naar een oplossing wordt gezocht. Hij had er vertrouwen in dat de blokkade niet lang zou duren.
En ja, daar kan hij zich wel eens lelijk in vergissen, de oplossing uit de “ spagaat” die er bestond in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw is heden ten dage in een vrij europa niet meer te handhaven en te regelen in allerhande concordaten en overeenkomsten……toch?
Wordt wakker of blijf slapen, verander of………….- NOGMAALS- de staatsvorm– NIET HET INHOUDELIJKE GELOOF, de keus is wederom aan………. U!
Mooooooooorge.
Mea Culpa United Media.
Willem Bosch (echtgenoot van Anita)
LEES LEER EN HANDEL, de weg naar verzoening……… NIETS IS ONMOGELIJK VOOR HEN DIE WILLEN……..NIETS.