Categorie: MEA CULPA

De rooms-katholieke kerk wist al in de eerste helft van de jaren vijftig van kindermisbruik in internaten.

In 1954 schreef Canisius, de algemeen overste van de fraters van Tilburg, in een nieuwsbrief: “Mannen wees toch voorzichtig in de omgang met kinderen en maak jezelf niet voor een heel leven ongelukkig. Houd je handen thuis.” De brief (pdf) is in het bezit van RTL Nieuws. De kerk heeft altijd beweerd niet op de hoogte te zijn van het misbruik. Canisius spreekt expliciet over seksueel misbruik. “De laatste jaren komt ontucht met kinderen frequenter voor dan vroeger”, stelt hij in de brief.

In de aanhef staat dat de brief moest worden voorgelezen door de leidinggevenden van de internaten. Daarna moest hij achter slot en grendel worden opgeborgen.

Achter slot en grendel, dat zegt genoeg, over de cultuur en gebruiken in RK instellingen, en ook over deze overste. De daders bespreekt die empathisch toe: ‘maak jezelf niet voor een heel leven ongelukkig. Houd je handen thuis’. De kinderen worden niet beschermd, en de ouders niet ingelicht. De kerk heeft dit probleem al eeuwen, dus er is maar een oplossing…boycot de kerk.

Achter slot en grendel waren ook de dagen die ik bij Bulletje op de ziekenboeg doorbracht. Ik kon niet lopen, niet eten, niet wakker blijven. De reden dat ik ziek was is me tot op de dag van vandaag onbekend. Ergens in mijn achterhoofd had ik toen het vermoeden dat ik de pijn en ellende niet meer aankon, overgevoelig voor de hardheid, het slaan, het regime op jongensinternaat te Bleijerheide. Ik sprong bijna een keer uit het raam, op de vlucht voor broeder Servatius, zo bang was ik voor de man met de halve vinger. Hij hield zijn hand altijd onder de pij, of hij voortdurend iets te verbergen had. Hij, Servatius en Bulletje was een vreemd koppel. Servatius zijn kamer / kantoor lag vlak naast de ziekenboeg van Bulletje en ik kan me herinneren dat wij klassikaal in onderbroek op keuring moesten verschijnen bij Bulletje. Servatius stond de rij bij elkaar te schreeuwen, en ieder gegiechel te bestraffen of met het koord van zijn Franciscaner pij, de gemoederen te bezweren. Er was iets aan de hand, alleen ik kon niet goed duiden daar ik seksueel volledig bleu ben opgevoed, niet vermoedend dat er iets oneigenlijks stond te gebeuren. Doch meerdere jongens maakten opmerkingen en Servatius liep rood aan, opgewonden als een dolle straathond blafte hij iedereen aan. ‘We moesten de onderbroek aanhouden, maar bij Bulletje dr ongediplomeerd, broeder Monulphus, de broek laten zakken’. Wederom gegiechel en jongens die elkaar aankeken. Ook dat was verboden, leken de bloeddoorlopen ogen van Servatius te zeggen. Eenmaal vooraan gekomen, ik durfde niet te kijken, liet ik op commando mijn broek zakken en voelde de volle hand van Bulletje onder mijn balletjes schuiven. Hij greep met de snelheid van een bakker die zijn vol gerezen brood uit de oven trekt. Ik sprong een halve meter de lucht in zoals raketten met veel gejuich in 1963 ten tijden van het Sovjet expansie ruimte programma van de aarde wegvlogen. Ik voelde me echter beschaamd en begreep niet wat er gebeurde. ‘Op de pols blazen’ riep Bulletje, ‘zo’! Bulletje nam mijn arm en duwde mijn pols richting mond. Ik blies op mijn pols terwijl Bulletjes hand onder mijn tienjarige balletjes kriebelden. Deze keuring is vaker voorgekomen, niet klassikaal zoals de eerste keer of het een inwijding betrof en jongetjes getest werden of ze goed genoeg als speelsoldaatjes gebruikt konden worden.

Ik wist niet waarom ik op de slaapzaal bij Bulletje lag, voelde dat ik niet anders kon, had hoge koorts, de gordijnen waren dicht, en alles was donker om me heen. Nauwelijks frisse lucht en geen contact met niemand. Af en to sloop Bulletje binnen, maar ik werd pas een tijd later weer wakker en realiseerde me dat ik nog steeds in dezelfde akelige, benauwde ruimte van de ziekenzaal te Bleijerheide lag. Eenzaam was niet het woord, ik voelde me zo vreselijk alleen gelaten en verwaarloosd dat er beslist een andere naam uitgevonden diende te worden voor deze desolate gemoedstoestand. Alles kwam samen de dagen dat ik er lag. Mijn hulpeloosheid, wanhoop, angst, de enorme leegte en behoefte aan een stem die me vriendelijk zou toespreken. Geen geluid, een stilte die onderbroken werd door de ruimte ernaast waar Bulletje messen en scharen opborg, de zilveren klank van tweespalt die lichaam en geest zou verdelen en vervormen tot het einde der tijden. Ik had geen kracht, kreeg geen lucht, ik zou willen dat de koorts die door mijn lichaam joeg de hele kamer, het hele internaat in vlammen zou zetten. Ik, als de brandende toorts die ellende en verderf zou brengen over al die hopeloze zielen die vastzaten op dit internaat. Bevrijd door het vuur van de hulpeloosheid, de liturgie van de wanorde die losbreekt in de kerkbanken, zou ik redding brengen door pure vernietiging. Niemand zou de oorzaak kunnen achterhalen want de waarheid bestaat immers niet achter dicht gemetselde kloostermuren.

Op een dag, of nacht, deze twee fenomenen kon ik niet uit elkaar houden, werd ik wakker met een loodzwaar gevoel in mijn benen. Ik richtte me een beetje op, en tot mijn blijdschap zag ik Bulletje en Servatius aan de voet van mijn bedje staan. Ze stonden ietwat weggedoken, zeiden niets en keken mij verschrikt aan. Ik dacht dat ze wel naar me toe zouden komen, iets vragen of me wat te drinken zouden aanbieden, maar nee niets. Ze stonden er zonder iets te zeggen, hun houding was vreemd, zonder empathie. Ze bleven kijken en ik viel achterover in mijn kussen niet in staat te bevatten of ik droomde, hallicuneerde of wakker probeerde te worden…het laatste lukte niet….wederom viel ik in een diepe slaap.

De commissie-Samson gaat ook onderzoek doen naar plegers van seksueel misbruik daardoor loopt het onderzoek vertraging op.

Dat maakte een woordvoerder van de commissie vrijdag bekend. Tot nu toe was het onderzoek uitsluitend gericht op de slachtoffers. De commissie zal naar verwachting pas na volgende zomer rapporteren, in plaats van voor de zomer. Dat komt omdat nu ook de plegers bestudeerd worden, maar ook omdat het onderzoek bij de instellingen voor jeugdzorg vertraging heeft opgelopen.

Een aantal instellingen hebben bezwaren gemaakt. Ze vrezen dat de vragenlijsten te veel leed oprakelen en dat de privacy van de slachtoffers in het geding was. Traumadeskundigen hebben naar aanleiding van de bezwaren de manier van onderzoek en de nazorg bestudeerd en hebben op basis hiervan een positief advies uitgebracht: het onderzoek kan worden uitgevoerd. De commissie-Samson zegt nu te rekenen op de volledige medewerking van de jeugdzorginstellingen.

ANP

Goedemorgen Samson mevrouw

Eindelijk begrijpt mevr. Samson dat als er slachtoffers zijn ook daders bestaan. Ik zou er van uitgaan dat dit gelijk tot het onderzoeksterrein behoort, maar nee de Cie. Samson heeft net als de KNR waar de daders ook in alle rust kunnen nadenken over hun zonden, veel geduld met plegers van misbruik. Daders! Ho, ze bestaan echt, dat is nieuws, dus maar meteen vertellen dat het onderzoek vertraging oploopt. Daders in de katholieke, religieuze hoek dat moeten wij eens goed gaan onderzoeken, roepen de jeugdinstellingen die nu bereid zijn volledig mee te werken!!! Zoiets gebeurt toch niet in de katholieke kerk, of bij de kinderbeschermers zij verdienen grondig onderzoek, rugdekking, privacy. Daders worden in deze contreien beter behandelt als de slachtoffers die moeten eerst in therapie en aan de leugendetector. U kunt nu rekenen op de volledige medewerking van de jeugdzorginstellingen, mevrouw Samson, het onderzoek liep daarvoor dus al vertraging op.

Empathisch vermogen, het blijkt niet te bestaan bij daders van seksueel / fysiek misbruik, die zich vergrepen hebben aan kinderen. De commissie die klachten onderzoekt, doet een opmerkelijke uitspraak in de zaak Pater O.

Hoe kan het dat ZIJ zolang hebben kunnen zwijgen, met de gesel Gods boven hun hoofd. Broeder bakker Lebuinus, de spion, had tegen mij een verklaring: de biecht! ‘Dus de pater die de biecht afnam, wist ervan’? Broeder Lebuinus ging dan zingen, met zijn prachtige Gregoriaanse klanken, zong hij zaken weg. Als dertienjarige kwam hij al op het juvenaat, of andere priesterstudenten die het seminarie bezochten, zij waren allen zonder ouders, zonder zicht op een intieme, warme en fysieke band in het heden en de toekomst.

Hoe kweek je empathisch onvermogen, wanneer zij op tronen rondgedragen worden, met de macht van de kerk aan hun zijde, de aandacht die hun toeviel, zonder enige screening ooit, een kloosterleven ingingen. De beste wijn, port, alles van het goede leven gereserveerd voor meneer pastoor als hij langs kwam. Hun gewijde taak bezorgde de medemens een plek in de hemel. Voorbestemd waren zij met hun empathisch onvermogen. Empathisch onvermogen omdat zij op handen gedragen, overbeschermd, het belangrijkste, hoogste konden bereiken voor een familie was een priesterzoon in hun midden.

Empathisch onvermogen is gelinkt aan rijkdom en macht wanneer die oneigenlijk samenvallen, de mogelijkheid nog rijker te worden, subsidies, steun van grote bedrijven en politieke partijen die hun signatuur uitdragen, het aanzien versterkt! Halle’lujah, engeltjes waren we.

Empathisch onvermogen omdat de zelfverloochening hun identiteit sloopte tot op het bot; empathisch onvermogen wanneer niemand echt om jouw geeft, behalve Jezus, dan kan men alleen empathisch zijn wanneer het de leden van de kerk zelf betreft. Bodar narcisme en gekwebbel over martelarenschap is allemaal flauwekul want daar menen ze ook niks van.

Stop met zeuren over empathie; dat waanzinnige Deetman verhaal over inlevingsvermogen. Een seksuologe aan het hoofd van dit onderzoek had de psyche van de dader in beeld kunnen brengen, maar dit wilt de kerk niet, geen pottenkijkers in het zelf bespiegelende zieleleed, alleen dat van Christus is zichtbaar, een priester moet onzichtbaar blijven, beste kijkbuiskinderen. Gaat Deetman zijn eindconclusie op het ontbreken van empathie gooien?? Empathie kennen ze niet, of laat ik het genuanceerder zeggen…niet allemaal hoor! De bisschoppen / KNR praten vanaf hun eerste persconferentie over ‘het lekken van het dak’, of het stenen betreft waarover in deze materie geoordeeld moet worden. Het raakt hun niet, ze zijn te vaak weggekomen met hun vergrijpen, altijd gevolgd door eigen onderzoeken, overplaatsingen zoals met Ron van der V. die met tachtig leugens van de ene parochie naar de andere werd gestuiterd, waar hij steeds in de fout ging. Beschermd door Simonis die na concrete klachten ijskoud verklaart ‘zoiets gebeurt niet in de katholieke kerk. Dan kwam door bemiddeling van bisschop Punt Ron van der V in Seedorf terecht, zeer tot bevreemding van Jan Schutte, de aalmoezenier uit Amersfoort die ook in Seedorf werkte maar in Amersfoort woonachtig was en bekend met de situatie in de Henricusparochie. Punt werd later overgeplaatst, de katholieke oplossing. Empathie voor elkaar omdat men in het web van de mede-verantwoordelijheid zit.

Empathisch onvermogen komt als je de wezenlijkse, de mooiste dingen in een mens kapot maakt, en dat heel lang ontkend.

Oproep wegens seksueel misbruik in pensionaat Jonkerbosch, de broeders van liefde, te Nijmegen. In de jaren 1955 -1961 speelde dit misbruik zich af door dader, broeder Ignatius. Het begon in de douches, later in de linnenkamer, het regelmatiger aanraken en kleine betastingen. Broeder Ignatius ging steeds een stukje verder tot ik van bed moest verwisselen naar een bed naast zijn kamer, zodat hij me kon zien liggen!

Broeder Ignatius had een kamertje midden in de slaapzaal met kijkluikjes Ik moest mijn broekje uitdoen en de deken omhoog dat hij ‘het’ kon bekijken. Later die nacht moest ik naar zijn kamer komen en lag broeder Ignatius naakt op bed en moest ik bij hem in bed komen. Half versuft probeerde hij mijn piemeltje stijf te krijgen met zijn hand en zijn mond. Ik moest dat ook bij broeder Ignatius doen tot hij klaar kwam, dit gebeurde voor een langere periode. In een telefoongesprek met het voormalige Hulp en Recht bevestigden zij dat broeder Ignatius bij hun bekend was. Toch roep ik mensen op om zich via Mea Culpa te melden.

De bisdommen Roermond, Luik en Aken gaan met de Universiteit Maastricht onderzoek verrichten naar discriminatie van mensen met HIV.

Eind deze maand wordt een Euregionale conferentie gehouden over dat thema. Duitse studenten van de Universiteit Maastricht presenteren dan de resultaten van een onderzoek naar gezond ouder worden met HIV onder homoseksuele mannen.

Is er HIV onder homoseksuele priesters? Discriminatie van homoseksuelen mannen / vrouwen die willen trouwen in de kerk maar niet mogen, loopt dat onderzoek al?

Het Deetman onderzoek loopt naar het einde. Snakkend? Snel inpakken na 16-17 December, het wordt een koude maand als je de resultaten voor lief moet nemen. Hoeveel heeft dit onderzoek in totaal gekost zonder de schadeloostellingen, de commissies die hun levenstijd sleten op de Lange Voorhout, de juridische adviseurs, bisschop Bluyssen die niets te verbergen had, en met een snel taxi-ritje naar Den Haag moest komen, ach voor de waarheid moet je wat over hebben. Misschien denkt het gros van de mensen, de zwijgende meerderheid, nu een schreeuwende kolk geworden, ‘wat scheelt het mij’, een onderzoek door de staat is de grootste nep want daar willen ministers en Demminck niet gefronteerd worden met dit soort zaken, dus om van het gelazer af te zijn, gaan we over tot andere zaken, simpeler zaken. Ajax is veel belangrijker hoe zwarten met blanken omgaan, en wie met wie mag praten. Een zwart jongetje gaat naar Edgar Davids, legde Johann uit, heel simpel. Voetbal segregatie in de opleidiing. Blanken begrijpen dit soort problemen niet, vrouwen bij vrouwen, het kan voor Johann niet simpel genoeg. Nederland heeft zijn Tahir plein in de garage van het Ajax stadion, en de schulden crises is net zo min op te lossen als het file-probleem. Ja, vertel iedereen dat ze niet allemaal om 8 uur moeten gaan rijden, wat dan? Wie haalt de kinderen dan om 16. u op? Jagen was vroeger een natuurding, nu jaagd de natuur op ons, en sloopt ons.

Als je voor je rechten wilt opkomen, dan moet je erg vroeg opstaan, of erg laat gaan slapen…de volgende dag is er vast ergens een hacker die je de mond wilt snoeren. Ongrijpbaar voor de buitenwereld, achter IP gordijntjes zoekt hij zijn vertier, poogt de wil te breken van de stem uit het verleden dat nu lang voorbij is. Voorbij schijnt, want mea culpa heelt alleen vanuit de ziel, geneest als het woord vlees is geworden, recht, eerst in de wereld wordt uitgeproken. In het hiernamaals mogen de pieten en Sinterklazen hun ballast afgooien, ik zal de Sint om iets speciaals vragen in het gerechtsgebouw op 6 December.

En als we het dan toch simpel willen houden, hoe laat je echte stemmen, the real voice of Holland, doorklinken? Heel simpel, zonder jury kom je het verst.