Eerst even dit…
Zo’n 600 slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk willen niet samenwerken met Wim Wolters en het nieuwe, niet-kerkelijk meldpunt voor seksueel misbruik dat hij leidt.De Koepel Landelijk Overleg Kerkelijk Kindermisbruik (KLOKK) zei donderdag Wolters te verwijten dat hij nauwelijks ruimte geeft aan de rol van lotgenotengroepen. In KLOKK zijn 12 slachtoffergroepen verenigd; volgens een woordvoerder zijn dat ongeveer 600 slachtoffers.
Mea Culpa zit ook in het koepel ‘overleg’ maar is in deze niet gehoord. Is de top-down hiërarchie ook al hier doorgedrongen? Koepel op?
De kerk heeft intussen de euvele moed verzamelt om zich weer eens met het seksualiteits vraagstuk te bemoeien. Geinspireerd door paus Johannes Paules nr 2″ catechese over de menselijke liefde.”
Seksualiteit, lichaam en geest
Bisschop Jean Laffitte waarschuwt tegen al te gespannen gerichtheid op het seksuele aspect. Men loopt het risico dat de diepte en de “mysterie” betrokken zijn in de menselijke en goddelijke liefde.
“Het probleem is, als je alleen richt op seksualiteit kun je je niet méér ontwikkelen dan dat, en zie je niet dat deze schoonheid een geschenk is, gegeven door de Schepper.
Bisschop Laffitte zei dat hoewel het normaal is om te worden aangetrokken door ‘de schoonheid van seksualiteit en de schoonheid van het menselijk lichaam,’ dat hij het niet eens is met de nadruk op “de seksuele fenomeen” zonder de hele perspectief van ‘het mysterie van de schepping, en het mysterie van Gods roeping op de menselijke liefde ‘, zoals onderwezen door paus Johannes Paulus II. Bisschop Laffitte herinnerde eraan dat toen God Adam en Eva uit het niets schiep, kon hij dezelfde methode hebben gebruikt om elke andere persoon in de menselijke geschiedenis te creëren. Maar in plaats van God stelde hij man en vrouw in staat door hun seksualiteit deel te nemen in het creëren van het menselijk leven zelf.
“The Creator wanted the human being to be His own mediator in the action of creation – that’s extraordinary,” he noted. “From that moment, in His providential intention, the man and woman He created would be the mediators through which He would continue to give life.”
Vertaald… “De Schepper heeft de mens Zijn eigen mediator te laten worden in de actie van de schepping – dat uitzonderlijk is,” merkte hij op. “Vanaf dat moment, in Zijn voorzienig en intentie, schiep Hij de mediatoren, waardoor hij leven kon doorgeven.” Hoewel de bisschop Laffitte de intentie prees achter de popularisering van Johannes Paulus II de leer over de menselijke seksualiteit, onderstreepte hij het “risico” van overdracht van een vernauwde visie. Hij benadrukte dat in de hedendaagse wereld, de menselijke liefde en seksualiteit zijn “misvormd” en kerk leringen over het onderwerp moeten worden verspreid als een middel van evangelisatie, toegankelijk voor alle mensen.
Toegankelijk voor alle mensen, maar zonder veel woorden zegt de bisschop…let wel gericht op de schepping, anders voldoet hij niet aan een ‘opperste, volledige seksualiteit’! Discrimineert de bisschop hier? Ja, en heeft niet door hoe zijn visie vernauwend werkt en hoe frustrerend zijn uitlatingen zijn. De bisschop heeft alleen niet in de gaten dat mensen zich niet meer laten frustreren en hun seksualiteit beleven op de manier zoals zij hem beleven. Ook als zij niet gericht is op de voortplanting. De kerk moet zelf seksueel worden onderzocht, zo niet gescreend door een speciale commissie, met Goedele als voorzitster natuurlijk.
De mediators zullen tussen lichaam en geest de nodige goddelijke correcties moeten toepassen om de duivel niet de kans te geven, zijn kunstje te doen. Althans Johannes Paulus nr 2 heeft ooit verklaard in een toespraak tot Amerikaanse kardinalen dat er in de RK-kerk geen plaats is voor misbruik. Bij een andere gelegenheid werd seksueel misbruik door de kerkvader “het werk van de duivel” genoemd. Nochtans worden priesters pas als zij zich meer dan éénmaal aan misbruik schuldig hebben gemaakt uit hun ambt gezet en aangegeven bij justitie. Deze maatregel geldt dus niet voor priesters die zich slechts éénmaal schuldig hebben gemaakt aan misbruik; er blijven dus vele pedofielen binnen de RK-kerk werkzaam als priester, ondanks voornoemde uitspraken van de paus.
Een keer mag, ook van God en de duivel zwijgt. Toch typeert deze ‘duivelse’ kijk op seksualiteit de infantiliteit van deze kerk. Bovendien moet iemand de schuld krijgen: de duivel. Of hij echt bestaat en zich tegen deze beschuldigingen kan verweren, nee de duivel kan zich niet weren, heeft geen rechten. Dit imaginaire vijandbeeld blijft de kerk propageren maar heeft niet in de gaten dat de maatschappij zich verder ontwikkeld heeft en de kerk zelf volledig stilstaat. En wat Benedictus / Ratzinger betreft, die moeten ze maar arresteren wanneer hij naar Duistland komt
Joseph Ratzinger was aartsbisschop van Munchen-Freising. In het Beierse stadje Bad Tolz stond pastoor Hullerman lange tijd bekend als pedo-seksueel waar met medeweten van toenmalige aartsbisschop Ratzinger pastoor Hullerman sinds 1976 in verschillende gemeentes werkte en steeds opnieuw jongens kon misbruiken. De carriere van Hullerman begint in Essen waar hij sinds 1979 in opspraak raakt. De kerk plaats hem over naar Munchen waar Hullerman van Ratzinger in therapie moet Psychiater Werner Huth ontdekt al snel dat Hullerman niet te behandelen is en waarschuwt meerdere malen het aartsbisdom. Hij, Hullerman was bang voor het verliezen van het priesterschap, een zeer twijfelachtige motivatie aldus psychiater Huth. Hullerman zag zichzelf niet als dader maar als weldoener zoals je vaak ziet bij pedofielen, volgens psychiater Huth. In een ordinariaatsvergadering is deze zaak besproken in het bijzijn van Ratzinger omdat het advies Hullerman niet meer te laten werken in het bijzijn van kinderen, niet opgevolgd werd. Psychiater Huth vermeld nog dat pater Hullerman hem ook voorloog over hoeveel alcohol hij nuttigde of hoeveel seksuele contacten hij had. Ratzinger negeert het advies en zet de pastoor Hullerman aan het werk in Grafing. Als Ratzinger al kardinaal in Rome is wordt Hullerman in 1986 veroordeelt en door het bisdom naar het stadje Garching gestuurd. Vandaaruit komt hij in 2008 naar Bad Tolz zonder dat iemand over het pedo-seksuele gedrag van Hullerman werd geinformeerd. In het stadje Garching werkte Hullerman twintig jaar lang met jongeren. Een van de slachtoffers heeft pas kort geleden aangifte gedaan. Een van de slachtoffers uit Essen werd door het ordinariaat aangepakt na een e-mail waarin het slachtoffer verzocht voor een regeling en excuses en beschuldigd van afpersing. Hullerman kan niet meer in Bad Tolz wonen en ging terug naar bisdom Essen, met pensioen. Het bisdom in Munchen geeft over deze kwestie geen commentaar.