Griet Op de Beeck zat in DWDD, de Nederlandse talkshow, te praten over haar vierde boek. ‘Het beste wat we hebben’ is een roman, geen autobiografisch boek over incest ‘het is een verhaal dat toont hoe misbruik zich als een olievlek verspreidt, een olievlek die verder reikt dan het leven van alleen het slachtoffer’.
‘Mijn belangrijkste boek tot nu toe’, schrijft ze op haar facebookpagina. ‘Dit boek is me nog dierbaarder dan de vorige’, legt ze in een interview met De Standaard uit. ‘Ik kan het eindelijk over mijn grootste wond hebben. Elke schrijver heeft een thema dat de andere thema’s domineert, en bij mij is dat het misbruik. Maar ik heb er zo lang over gedaan om te aanvaarden dat het dat was, waardoor er zoveel mis met mij was. Het is te erg om onder ogen te zien. Ik kon er pas nu over schrijven. Het was tijd. Ik wil ook tonen dat het kan, ik heb nu een leven van een kwaliteit die ik zeven jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden. Het was een fucking harde weg, maar de zon schijnt aan het eind.’ (De Standaard / DWDD).
(MCU Bert Smeets): Waarom overvalt mij een ‘question mark’, een twijfel aan deze sympathieke schrijfster. Vraagtekens als: ‘ik kan het eindelijk over mijn grootste wond hebben’…..!!!…..onderwijl Nederland wederom overspoelt wordt door misbruik programma’s waar uiteraard bekende Nederlanders zich gedwee ontfermen over de misbruik slachtoffers.
Ik trek dit soort ‘oproepen’ niet snel in twijfel echter de overval waarmee dit gebeurt doet mij toch een beetje gekunsteld aan of wij met z’n allen de straat op moeten gaan. Termen als: ‘het was tijd’, valt uiteraard samen met de publicatie van haar nieuwe boek.
Succesvolle therapeutische media zinnetjes zoals: ‘het is een oproep om niet weg te kijken van de kwalijke dingen in het leven, om het heft van je leven in handen te nemen’. Hadden wij in 2010 als klokkenluider organisatie Mea Culpa niet alle grond om na decennia, niet langer weg te kijken. Waar waren deze slachtoffers toen wij de ‘mars tegen de doofpot’ organiseerden? Van 2010 tot 2013 /14 waren wij prominent in het nieuws daarna vlakte het af, kerk en staat deden met sommige media een gezamenlijke inspanning om ‘het misbruik’ van de agenda te halen. (Limburgse media doen er echt alles aan!)
Bovendien werden wij keihard afgerekend op ‘beelden’ op het niet hebben van namen (false memory syndroom) terwijl het hele theater van de katholieke kerk, anoniem, met poppenkast identiteiten van broeders en zusters die allen hun naam inleverden aan de poorten van hun congregaties. Hoe gek kun je het hebben!
‘De valse herinneringen kunnen je opgedrongen worden, de beelden kun je overnemen’, waren de verwijten en niet te vergeten de kritische blikken van menig psycholoog aan de commissie tafels van de misbruik affaires der lage landen. Kregen wij steun van bekende Nederlanders, psychologen? Integendeel het was groot nieuws in 2010 en de waarschuwingen over ‘valse herinneringen’, werden door de universiteit van Maastricht ter sprake gebracht. Ergo, we werden door de wetenschap met een slag van tafel geveegd ( we waren onverstandig klonk het vaderlijk). Geblokte herinneringen komen overigens wel voor, laat daar geen misverstand over bestaan het is alleen problematisch als je überhaupt geen dingen kunt herinneren. Geuren bijvoorbeeld werken wel sterk op verborgen herinneringen.
Over ego’s van de man gesproken die Griet Op de Beeck jaren moest pleasen, vergeet even niet de olievlekken die zich in alle kleuren verspreiden. Ook haar olievlek mengt zich helaas met al die misbruik verhalen.