Géén koude oorlog, ofwel oorlog tegen de koude oorlog!
De collectieve weerzin tegen ‘de Russen’ floept als een oude geest uit de koude oorlog fles. Beelden van Lenin, oude Sovjet liederen klinken op bij het tekenen van de annexatie van de Krim. De anti-homo wet, de strafkampen (met soms beelden uit de Oekraïne), of nog luchtiger Oekraïense vrouwen die meedoen aan een ‘internationaal dating programma: From Russia With love‘. Wah! Ik ben gisteren tijdens het zappen met open mond blijven hangen bij de Hollandse seksprinsen die daar al vretend een liefje komen ophemelen. Niemand die op het idee komt om deze vorm van anti-hetero seksueel propaganda te kapittelen. De stuitende domheid van Hollandse bloemkolen makelij te omhangen met een romantische waas waarmee de Nederlandse TV het bewijs levert van een werkelijk, armoedig, geestelijk imperialisme. Gênant om te zien wanneer onze Westerlingen het niet in de gaten hebben dat hun charmes niet (meer) werken.
Nato generaal Breedlove beargumenteerde dat ‘de Russen zich niet langer als partner gedragen maar als tegenstanders’? Ja, wie niet eens is met het westen, met al haar geldzuchtige capriolen (het kapitalisme heeft toch gewonnen na het instorten van de muur), de free life style die wereldwijd verkocht wordt met veel bubbels rum and coca cola, de hegemonie van het westerse product staat bovenaan, Ford Mustang boven Lada, Jushkov, Trabantje of Daf wie maakt de beste auto voor de gewone man? Cultureel, economisch, militair, zij willen met het koude oorlogsdenken bepalen dat Rusland niet mee doet op het wereldtoneel. Russische muziek, artiesten, wij kennen ze niet, het is op geen enkele westerse zender te horen. De Russische film is onder intellectuelen bekend maar dan houdt het ook op. Zou Obama geïnteresseerd zijn in Malevich, gebiologeerd staan kijken samen met Poetin naar de kleurrijkste, meerstemmige kunst uit Rusland? 
Het oorlogsdenken zit in onze Nato genen, we hebben een vijand nodig zoals God de duivel, Jezus van Nazareth een Judas. The Beatles contra the Rolling Stones, Bob Dylan contra Donovan, Elvis en geen Cliff, we creëren vijanden, het draait allemaal om ego/ afwijzing met gevolg bloedige gevecht door ons denken.
Dan geloven we dat een boycot helpt. De boycot is een schijn-afschrikmiddel terwijl handelsmissies gewoon doorgaan en de politiek een cordon sanitair opbouwt tegen een land dat zijn antwoord probeert te vinden in een veranderende, globale wereld waar niet alleen de leiders het voor het zeggen hebben maar duizenden nationaliteiten, tal van groeperingen, bloggers, een andere generatie, andersdenkenden hun mening twitteren, ‘facen’, op zoek zijn naar andere vormen en identiteiten. In Nederland hebben wij een partij die kans maakt om de minister-president te leveren die volledig ondemocratisch is, Stalinisme? (ga geen vergelijking met die andere snor maken).
Niet alleen de NSS top beslist over het levenslot, en hoe we onze dagen en nachten slijten, maak plaats voor de MCU mens, (even onze naam aanpassen de multi-culturele united mens, die zichtbaarder dan ooit meedoet.
Laat de Amerikanen zich terugtrekken uit Guantanomo Bay, Afghanistan, Bush voor het internationale gerechtshof verschijnen, dan beginnen we een beetje te dimmen wat ons toontje betreft. Mijn Russische vrienden willen geen koude oorlog, kennen hun geschiedenis maar al te goed, van Iwan de Verschrikkelijke waar ik nog gefilmd heb in Pechory om de onthoofding van onze ziel te laten zien (foto links boven), helaas wij willen onze eigen ellende afschuiven op ‘de vijand’, we hebben de vijand nodig, en kan de Nato weer enige betekenis krijgen met zo’n halve gare filosoof als Breedlove. Ooit hadden wij de leus ‘Nederland uit de Nato‘, lijkt me prima idee om de koude oorlog (en ons hoofd) een beetje koel te houden.