Woody Allen ontkent dat hij zijn adoptiedochter Dylan Farrow heeft misbruikt. In een open brief noemt hij zijn ex-vrouw Mia Farrow “wraakzuchtig, hatelijk en kwaadwillig”.
Woede
”Natuurlijk heb ik haar niet misbruikt’’, vervolgt de regisseur. ”Ik houd van haar en ik hoop dat ze ooit begrijpt hoe ze is bedrogen door haar moeder die meer is geïnteresseerd in haar eigen woede dan het welzijn van haar dochter.’’ De regisseur vraagt zich verder af of Dylan Farrow bij het schrijven van haar brief ook geholpen werd door haar moeder: “De brief bevat zelfs een flauwe poging tot filmsterren hierbij te betrekken. Dat klinkt meer als Mia dan als Dylan.”
(MCU) Flauwe poging is een understatement, ik wil me niet mengen in de vraag wat waar is en wat niet, wel wil ik aangeven dat dezelfde verdedigingsmechanismen worden ingeschakeld als bij ons in de internaten doofpot zaken. Zo is in internaten gebleken dat niemand van de zeer gewaardeerde broeders en zusters iets gezien heeft. Niemand heeft iets gemerkt (ondanks de vele overplaatsingen) en ook Mia Farrow heeft niets gemerkt. Toch zijn er processtukken Woody Allen uit 1992, nadat hij en Mia Farrow uit elkaar gingen, aangeklaagd wegens misbruik van hun adoptiedochter Dylan. Hij werd daarvoor vrijgesproken omdat er niet voldoende bewijs was.
Frank Sinatra
Allen gaat ook in op opmerkingen die zijn ex-vrouw vorig jaar maakte over hun zoon, Ronan Farrow. Volgens Mia zou Ronan de zoon van Frank Sinatra zijn, en niet van Woody
- AP/SILVER SCREEN COLLECTION/EUGENE GOLOGURSKY
Allen. “Toegegeven, hij lijkt veel op Frank met zijn blauwe ogen en gelaatstrekken. Maar wat zegt dat? Dat Mia tijdens de voogdijzaak, onder ede heeft gelogen en hem ten onrechte heeft gepresenteerd als onze zoon.”
(MCU) Deze beschuldiging lijkt op het onderuit halen van de geloofwaardigheid van je opponents. Wij kennen ook een zaak, van de toen nog drie klagers ten opzichte van pastoor Schafraad. Hier spelen dezelfde patronen een rol, zorg dat je tegenstanders ongeloofwaardig blijken, en herinneringen onjuist inkleuren tot persoonsverwisseling aan toe (ook bisschop Gijsen paste deze tactiek toe). Hoewel dit door prof van Koppen werd uitgesloten. Deze wirwar aan argumenten blokkeren iedere rechtspraak, dé manier om te traineren en beklaagde in voorspoedig vaarwater te krijgen.
In het recentelijk Cie archiefonderzoek Handelwijze OM bij seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms katholieke kerk door van Boven (oud-algemeen rijksarchievaris) en Koster (voormalig vice-president strafkamer Hoge raad) zijn een paar opmerkelijke conclusies:
Het was niet mogelijk om onderzoek te doen naar het optreden van de politie in zaken waarin aangiftes van seksueel misbruik het OM niet hebben bereikt. Evenals de commissie-Samson hebben wij moeten constateren dat de politiearchieven voor een dergelijk onderzoek onvoldoende toegankelijk zijn.
(MCU) Het is onbegrijpelijk dat een archief onderzoek op wezenlijke onderdelen wordt ontwricht. Het ‘lekkend dak’ van de bisschoppen tot de kelders van het OM, het hele huis dient te worden onderzocht. Verder staat in het onderzoek:
(Van Boven / Koster): Kennelijk leefde de Hoofdofficier te Maastricht nog in deze sferen, toen hij in 1981 tegen een officier (die de derde zaak die uit de gesprekken naar voren kwam op haar bord kreeg) zei: “Geef maar hier, deze zaken doet de kerk zelf af”.
DEZE ZAKEN DOET DE KERK ZELF AF
Eerste misbruikproces tegen Poolse kerk. Voor het eerst heeft een Pool de Rooms-Katholieke Kerk voor de rechter gedaagd om een schadevergoeding voor seksueel misbruik te krijgen.
Dat meldt de BBC vrijdag. De man, de 26-jarige Marcin K., eist een bedrag van omgerekend 47.500 euro.
De kerk heeft vorig jaar slachtoffers van seksueel misbruik excuses aangeboden, maar sloot de betaling van schadevergoedingen aan slachtoffers van individuele geestelijken uit. Volgens de bisschoppen is de kerk niet wettelijk aansprakelijk voor het gedrag van individuele priesters, omdat zij ”onafhankelijk” in hun parochie zouden functioneren. De priester die zich in de jaren 1999 tot en met 2001 aan de nu 26-jarige vergreep, zit een gevangenisstraf van twee jaar uit. De kerk heeft in het Oost-Europese land nog altijd veel invloed. Meer dan vier op de vijf Polen is rooms-katholiek en het kerkbezoek ligt er aanzienlijk hoger dan in andere Europese landen.
(MCU) Zéér interessant, de kerk is niet wettelijk aansprakelijk (scheidingspapieren ingevuld heren?) Als organisatievorm blijft de kerk wel aansprakelijk, en wat betreft die individuele geestelijken die zich vergrepen hebben aan kinderen, moet eindelijk internationaal onderzocht worden hoeveel individuele geestelijken zich aan strafbare feiten in deze organisatievorm hebben schuldig gemaakt (de VN, ook zonder medewerking van het Vaticaan).