Mea Culpa 1 & 2

bert MEA CULPA

Afgelopen week werden twee artikelen in (http://stichtingdewijnstok.nl)  een column van dhr. JPM Hans Schoenmakers, fel uitgehaald naar het beeld / sculptuur, ‘de weg naar verzoening’. Ik werd gisteren gebeld door dhr. Schoenmakers waarna wij een helder en sympathiek gesprek  voerden over het kunstwerk. Ik wil Pierre Habets hier even buiten laten omdat ik vind dat kunst vrij, onafhankelijk en zijn gang moet kunnen gaan. Pierre Habets heeft bovendien zijn werk zeer betrokken, integer en professioneel uitgevoerd. We publiceren 1 op 1 de visies van stichting de wijnstok’, dhr. Schoenmakers  zonder toevoegingen van enig commentaar dan wel kritiek. Er bestaat zoiets als ‘de weg naar…..’?

 

Afgelopen vrijdag is in Roermond een kunstwerk onthuld voor de slachtoffers van misbruik door de rooms katholieke kerk. Het monument kwam tot stand met steun(!) van een aantal misbruikslachtoffers(!) verenigd in Mea Culpa en het bisdom Roermond. Het kunstwerk heet de ‘Weg naar de Verzoening’ en beeldt Christus(!) af, die een kruis draagt en Zijn hand uitsteekt naar een bedroefd jongetje.

Tot nu toe hebben wij nogal flink commentaar gehad op de ‘suprematie-verbeelding’ van de Roomse Kerk aangaande haar eigen positie binnen de religieuze wereld. Maar zelden hebben we ons nu echt wel zo zeer boos gemaakt over deze gang van zaken. En we zullen die eens puntsgewijs afgaan.

  1. Het feit, dat er een  ‘kunstwerk’ wordt gemaakt rond zoiets schandaligs als kindermisbruik door hen, die als ‘Hoeder van de kinderziel’ werden vertrouwd en geloofd. Men maakt ook geen ‘kunstwerk’ rond een ordinaire verkrachter, die nota bene zelf ‘steun’ geeft in de organisatie van dat kunstwerk.
  2. Indien de Rooms Katholieke Kerk zich werkelijk schaamt voor haar gedrag ten aanzien van kindermisbruik, dan dient bij een dergelijke onthulling niet de vicaris, Mgr. Pierre Habets, de onthulling te doen, maar niemand minder dan de hoogst verantwoordelijke binnen de Roomse Kerk in Nederland, Kardinaal Willem Eijk.
  3. Indien de Rooms Katholieke Kerk denkt, dat hierbij in de ogen van Hen, die zij zeggen te vertegenwoordigen, de kous af is, dan vergissen ze zich lelijk. Het is al een belediging, om een priester tijdens een eucharistieviering in ‘Persona Christi’ niet alleen de schulden van zijn parochianen vergeeft, maar ook die van hemzelf, als herder van diezelfde parochie te zien vergeven, maar dat dit nu even tussen neus en lippen door met een ‘kunstwerk’ bezegeld wordt, is werkelijk stuitend. Een fraai staaltje Katholiek Recht, wat in deze context best mag worden meegewogen.
  4. Het is werkelijk Godsbeledigend, om de zondigheid van de Roomse Kerk af te beelden met een afbeelding van CHRISTUS! Het is een grof schandaal, dat hier de Liefde van JEZUS, afgebeeld als die van Christus wordt gebruikt. Het is werkelijk onbegrijpelijk, welke goddeloze hiervoor verantwoordelijk is. En wij spreken hier niet de kunstenaar op aan, maar degene, die het ontwerp heeft goedgekeurd. We vragen ons af, of een ordinaire verkrachter zich in een schuldverklaring ook van (een afbeelding van) Christus mag bedienen, om vergeving af te dwingen.
  5. Jezus is geen eigendom van de Roomse Kerk. Christus al helemaal niet. Het is een grof schandaal, dat de Roomse Kerk niet alleen Zijn Woorden en Handelingen tot de hare heeft verklaard, maar nu ook Zijn Afbeelding inzet, om haar eigenbelang vorm te geven. En dan nog wel in de flagrante tegengestelde betekenis van: ‘Laat de kinderen tot Mij komen’.
  6. Het hele project verdient geen plek in het stadspark van Roermond. Het verdient een plek, daar waar het werkelijk hoort: Recht tegenover de ingang van het Bisdom Utrecht aan de Maliebaan aldaar. Of nog beter: op het Sint Pietersplein in Rome. Zodat iedereen zich goed bewust is, dan wel bewust zal worden, dat de macht, waardigheid, aanzien en rijkdom van de Rooms Kerk haar hand nimmer meer zal uitstrekken naar (de goedgelovigheid van) een kind.Hier kunt u het mee doen. We zijn te boos, om er nog  verder begrip voor te hebben. ‘Vertoornd’ is het woord. De Kerk moet zich schamen en het kunstwerk per direct (laten) verwijderen.
Mea Culpa 2
‘Leci n’est pas Christus’!

De boosheid is nog onveranderd. Gisteren is geprobeerd, om uiting te geven aan die boosheid, maar het bisdom Roermond heeft nog niet gereageerd en ‘Mea Culpa’ heeft ons doorverwezen naar de kunstenaar. Dat levert natuurlijk geen inhoudelijke discussie op. De kunstenaar zal natuurlijk zijn kunstwerk verdedigen en daarbij voor iedereen ‘begrip’ tonend.

Maar wat nu? Wat is nu werkelijk het probleem? Moeten we de Roomse Kerk met al haar arrogantie van Kerkelijke Macht, die ze ook juist in dit project weer liet gelden, dan maar beschouwen als een van God losgeslagen criminele organisatie? Er zullen genoeg mensen zijn, die dit standpunt maar al te graag innemen. En er zijn ook genoeg redenen te noemen, om het, als het gaat om geestelijke Zielsmishandeling, inderdaad zo te beschouwen. Een organisatie, die in dit geval eerst geprobeerd heeft, om alles te verdoezelen met het door henzelf ingestelde Sacrament van de Doofpot, het meest geheimzinnige en sinistere Sacrament, dat de Roomse Kerk in de krochten van het Vaticaan bewaart en uitsluitend toepast op haar eigen functioneren. Betekent dat dan echter wel, dat men priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen, die wel de zuivere roeping in hun Ziel volgen, ongeacht de ‘Leer der Kerk’, ook op de door diezelfde Kerk in het verleden toegepaste brandstapel moet gooien, onder het uitspreken van de Latijnse woorden: ‘Oculum pro oculum, dente pro dente’? (Voor de on-katholieken: ‘Oog om oog, tand om tand’). Zou Christus, die door diezelfde kerk in heel Zijn Wezen, Handelen en Vergevingsgezindheid is geconfisqueerd en geheel naar haar eigen welbevinden is ‘aangepast’, (zeg maar rustig: verkracht) daar nu werkelijk Zijn leven voor hebben gegeven?

Het vraagt nogal wat van mensen, die Christus werkelijk hoog in hun vaandel hebben staan, om vergevingsgezindheid te tonen naar een kerkorde, die van diezelfde Christus een ‘Katholieke Schijnheilige’ heeft gemaakt. Sommige mensen zullen hun hele leven de boosheid voelen naar de kerk. Er haken zelfs (steeds meer) mensen af, die het woord ‘kerk’ zonder haat niet meer kunnen horen. Mensen, die daarbij vaak zelf hun Ziel op de brandstapel hebben gegooid. Omdat zij niet meer in staat waren, die Ziel te leven, zoals ze in eigen geweten en integriteit hadden gewild. Mensen, die ooit voor de Woordvoerder van Liefde zullen verschijnen en daarbij geen spaan heel laten van hun eigen Ziel. Is dat niet vreselijk? Is dat niet werkelijk het allerergste, wat een mensenziel met zichzelf kan laten gebeuren?

Men kan dus stellen, dat Wraak en Haat, dat zich in de mensenziel een plaats heeft verworven, er niet zomaar meer uitgaat. Wraak en Haat laten zich niet zomaar weer uit de Ziel zetten. Daar is meer voor nodig, dan een standbeeldje in een plantsoentje. Daar is meer voor nodig, dan een bereidwillig bisdom, die er uiteraard wel op toeziet, dat de afbeelding geen conflict oplevert met de ‘Leer der Kerk’. Daar is meer voor nodig, dan een visie van een kunstenaar, die bij de vervaardiging van de ‘man met het kruis op zijn rug’, zichzelf ziet als een leerling van René Margritte: ‘Leci n’est pas Christus’!

Het vraagt nogal wat van slachtoffers van kerkelijk misbruik. En dan niet alleen de lichamelijk beschadigden, maar ook de geestelijk mishandelden. Het vraagt om een inkeer in de eigen Ziel. De eigen waardigheid opnieuw ontdekken en Jezus weer werkelijk onder ogen komen, zoals Hij waarlijk wil troosten en bemoedigen. Het is Zijn Liefde, die er voor kan zorgen, dat u zelfs uw eigen Zielsbreuken zal kunnen Helen. En geef dan aan Hem en Hem alleen het voordeel van uw argwaan, twijfel of achterdocht. Hij zal het met Liefde beluisteren en met Liefde bezegelen. Wat u ook in uw Ziel te leven heeft. En dan zal er een dag komen, dat u Hem een hartgrondig ‘Mea Culpa’ zal vragen voor het ooit breken met uw Ziel. En Hij zal u vergeven, zoals geen priester dat kan. Ook de goede priesters niet. Want die worden dan door de Kerkfarizeeërs, die de ‘Leer der Kerk’ bewaken tegen alle gevaren als insubordinaties, terechtgewezen en desnoods ‘verwijderd’.

Redt uw Ziel van Haat en Wraak. En vergeef uzelf, dat die twee ooit uw Ziel konden binnendringen. En mocht u in Roermond ooit het standbeeld tegenkomen, draait u zich er dan van weg en denk dan die wijze woorden: ‘Vader, vergeef het hen, want ze weten niet, wat ze gedaan hebben’. Een mooiere Liefde kan zelfs Jezus Christus uw eigen Ziel niet geven.