Eén op de tien mensen die sinds de Tweede Wereldoorlog in de Jeugdzorg is verbleven, heeft vaak of zeer vaak te maken gehad met geweld. Dat blijkt uit het rapport ’Onvoldoende beschermd’ (zeg maar niet beschermd) dat de Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg heeft gepubliceerd.
Het onderzoek door de Cie.de Winter heeft tanden gegeven aan the do’s and don’ts bij, in en rond de kinderbescherming. Dezelfde patronen zijn zichtbaar of beter onzichtbaar naargelang de organisatie, die het uitvoert. Zit je bij jeugdzorg (de overheid) dan gaat men uit van de sociale klasse waar deze kinderen vandaan komen. Zit of zat je bij een katholieke instelling dan is er opeens scheiding van kerk en staat en mogen kloosters / internaten met dikke muren als gevangenissen dienen waar geweld en misbruik aan de orde van de dag waren. Bij de ‘de zusters van liefde’, onlangs nog besproken op dit blog zou de term ‘liefde’ niet meer gebruikt mogen worden. Alles, behalve liefde is te lezen in het boek van Els Mulkens ‘Een verloren jeugd’.
„We moeten erkennen dat we lang niet alle kinderen de bescherming hebben geboden waar dat wel had gemoeten. Kinderrechten (mensenrechten) zijn geschonden en levens zijn daardoor beschadigd,” aldus Micha de Winter. We hebben uiteraard met de Cie. de Winter gepraat en kon helaas niet altijd aanwezig zijn vanwege hartproblemen dus vraag hiervoor begrip.
In het rapport, dat vijfduizend pagina’s telt, staan ’schokkende zaken’. „Als u alles leest, vallen de schellen van de ogen. Wie wist er dat dove en blinde kinderen tot ver in de jaren zeventig keihard werden aangepakt om ’fout’ gedrag af te leren? Wie wist er over veertienjarige meisjes die zwanger werden van vaders en onder tiranniek regime werden geplaatst omdat ze hun vaders wel zouden hebben verleid?” (overigens ook reactie van broeder Benedictus overste arme franciscanen Bleijerheide / Aken…de jongens hadden namelijk de broeders verleid??).
met lichtstraaltje uit de hemel
Deze ongemakkelijke waarheid is bekend bij de meeste van ons, die of in de jeugdzorg of op internaten hebben verbleven maar wie deed iets? Heeft iemand de congregaties gevraagd of ze het geweld een halt konden toeroepen, overduidelijk zichtbaar op de internaatspleinen, voetbalvelden, slaapzalen, refters? Hebben de wakkere medewerkers van jeugdzorg aan de bel getrokken toen misbruik plaatsvond. Heeft iemand broeder Alphons/ Servatius / Crispinus / Mansuetis / Leonardus / Monulphus (ik doe een willekeurige greep uit het rijtje sadisten) gevraagd te stoppen met het geweld? Kwamen ze op voor deze kinderen toen ze achter vier dikke muren zaten opgesloten? Niemand, er was niemand, ‘no one there’s no one’, mijn eerste lied dat ik schreef toen ik van internaat kwam Answer Me.
Wij als klokkenluider organisatie Mea Culp hebben flink op de trom geslagen en we worden nog steeds geëxcommuniceerd (in het katholieke zuiden). En dat is niet sinds de Tweede Wereld oorlog dat is NU. Een voortdurende ontkenning waar Sander Dekker, minister van Rechtsbescherming van zegt: „Het enige dat erger is dan geweld ervaren als kind, is als je vervolgens niet wordt gehoord”, sprak de minister. Dit rapport doorbreekt die stilte.
Alweer?
Opgetekend te Maastricht, 12 Juni 2019