Tot 1 mei kan nog een klacht worden ingediend

2015-03-17 Gezamenlijk bericht Kerk en slachtoffergroepen

het probleem met deze klachten kun je vergelijken met backpackers die de zwijgcultuur met zich meedragen, de afstanden die deze slachtoffers de afgelopen decennia hebben afgelegd zijn immens. Tich maal het rondje om de kerk, lange afstand schoenen versleten vanwege alle beklimmingen van bergen, de Tour, de Alpe D’uez, zoals ons bestuurslid Leo Bel steeds memoreert, dan de ronde van Italië nog, de ronde van Spanje en dit allemaal zonder een handje doping om uiteindelijk te getuigen voor het onafhankelijk kerkelijk gezag.

Of deze mensen nu wel of geen klacht hebben ingediend, nu het op een einddatum aankomt en de voorzieningsrechter de verjaring onchristelijk heeft ingeluid, zijn er nog tal van mensen die hun twijfel, angsten, woede niet meer in toom kunnen houden. Zij switchen van enorme boosheid plus een klacht indienen, en /of weigeren voor de onafhankelijke kerkelijke rechtbank te verschijnen om alleen achter te bijven met hun emoties, dan wel in psychische problemen komen.

Wat willen deze mensen nog van ons? Wij steunen ze bij hun klacht maar kunnen gezien de tijdsdruk, de aard van de emotionele, maatschappelijke, sociale problematiek, kunnen wij niet weer de mantel(zorgen) dragen, die mantel past ons niet wanneer dit conflict zoals boven beschreven, boven ieders hoofd blijft hangen, ook als wij het slachtoffer spoorboekje bij de hand nemen, de trein puft door. We gaan geen pogingen ondernemen om het onderstel te vervangen terwijl de trein rijdt. Wij dragen de verantwoordelijkheid om deze mensen bij hun grote twijfel te begeleiden en te adviseren maar we realiseren ons dat na 1 mei, de sluitingsdatum de mea culpa boemerang bij de slachtofferorganisaties terecht kan komen.

Resumé: Als we adviseren ‘dien een klacht in‘ en de aard van de psychische problematiek wordt te intens, langdurig (zoals we weten bij het indienen van een klacht) dan ontbreekt iedere begeleiding en hulp.

Zeggen wij: ‘als u het niet aankunt‘, laat het rusten…let it be, dan ontzeggen we deze mensen erkenning en compensatie.

Iedereen beslist uiteraard zelf maar wat zou u doen?

De aartsbisschop van de Australische stad Adelaide wordt verweten dat hij een pedofiele priester de hand boven het hoofd heeft gehouden. Philip Wilson is aangeklaagd en heeft zijn functie tijdelijk neergelegd, meldde ABC News dinsdag.

De priester, Jim Fletcher, zou in de jaren zeventig van de vorige eeuw kinderen hebben misbruikt. Wilson zou daar in 1976 een gesprek over hebben gehad, maar niet met de informatie naar de politie zijn gegaan.

Joseph Ratzinger was aartsbisschop van Munchen-Freising. In het Beierse stadje Bad Tolz stond pastoor Hullerman lange tijd bekend als pedo-seksueel waar met medeweten van toenmalige aartsbisschop Ratzinger pastoor Hullerman sinds 1976 in verschillende gemeentes werkte en steeds opnieuw jongens kon misbruiken. De carriere van Hullerman begint in Essen waar hij sinds 1979 in opspraak raakt. De kerk plaats hem over naar Munchen waar Hullerman van Ratzinger in therapie moet Psychiater Werner Huth ontdekt al snel dat Hullerman niet te behandelen is en waarschuwt meerdere malen het aartsbisdom. Hij, Hullerman was bang voor het verliezen van het priesterschap, een zeer twijfelachtige motivatie aldus psychiater Huth. Hullerman zag zichzelf niet als dader maar als weldoener zoals je vaak ziet bij pedofielen, volgens psychiater Huth. In een ordinariaatsvergadering is deze zaak besproken in het bijzijn van Ratzinger omdat het advies Hullerman niet meer te laten werken in het bijzijn van kinderen, niet opgevolgd werd. Psychiater Huth vermeld nog dat pater Hullerman hem ook voorloog over hoeveel alcohol hij nuttigde of hoeveel seksuele contacten hij had. Ratzinger negeert het advies en zet de pastoor Hullerman aan het werk in Grafing. Als Ratzinger al kardinaal in Rome is wordt Hullerman in 1986 veroordeelt en door het bisdom naar het stadje Garching gestuurd. Vandaaruit komt hij in 2008 naar Bad Tolz zonder dat iemand over het pedo-seksuele gedrag van Hullerman werd geinformeerd. In het stadje Garching werkte Hullerman twintig jaar lang met jongeren. Een van de slachtoffers heeft pas kort geleden aangifte gedaan. Een van de slachtoffers uit Essen werd door het ordinariaat aangepakt na een e-mail waarin het slachtoffer verzocht voor een regeling en excuses en beschuldigd van afpersing. Hullerman kan niet meer in Bad Tolz wonen en ging terug naar bisdom Essen, met pensioen. Het bisdom in Munchen geeft over deze kwestie geen commentaar.

2015-03-17 Gezamenlijk bericht Kerk en slachtoffergroepen

Zondag was ik bij de opening van de tentoonstelling ‘Gijsen flikker op‘ in het centre Ceramique te Maastricht.

Dominee Gremdaat mocht als protestant de gluur periode van Gijsen op Rolduc ontleden, dat had in de media gestaan en dat was leuk om over te babbelen. ‘Gluren’ was het grondmotief, zo suggereerde Paul Haenen, een onderliggende, sluimerende, het stiekeme homo-zijn van de bisschop, die zelf homoseksualiteit snoeihard veroordeelde. Gijsen werd inderdaad onder druk gezet door homoseksuele priesters die feesten hielden in villa’s van het bisdom die uit de hand dreigden te lopen maar was onmachtig om er iets aan te doen omdat hij chantabel was, een verborgen leven als homoseksueel leidde.

(Gluren voor een heteroseksueel moet nog in een andere kast worden opgeborgen en de hetero kan er pas uitkomen als ie betaald heeft).

De gegrond verklaring, twee misbruik zaken die groot in het nieuws waren en ondermeer bewerkstelligd werden door MCU ontging de dominee, immers protestanten bemoeien zich niet met privé aangelegenheden. Zij zijn het zelf schuld deze kastijding van de ascese..kan niet goed gaan ook als je homoseksueel bent.

Wat me het meest schokte was een foto van Gijsen met Simonis, hierop erkende ik voor de eerste keer de man die in het Bleijerheide kamertje me betaste. Zijn ’tang’ hoofd was me al bekend maar nu hij op deze foto zijn blik naar beneden afgewend houdt, komt het in de buurt van een herinnering die me lang onduidelijk is gebleven. Hij hoeft voor mij niet meer aangeklaagd te worden dat is hem al ten deel gevallen, en blij wordt ik er niet van.

Had ik toen in dat kamertje moeten roepen ‘Gijsen flikker op‘?

a) ik wist niet wat een flikker was

b) dacht dat priesters heilig en vroom: het voorbeeld gaven

c) het onderzoek naar Gijsens aanwezigheid op internaat Bleijerheide is nooit openbaar gemaakt