Pussy Riot Nadezhda Tolokonnikova hield woensdag avond voor Studium Generale in het Auditorium van de universiteit te Maastricht, een boeiende lezing over haar Rusland. Over haar periode in de gevangenis en uiteraard de politieke omstandigheden zoals die vanaf de Russische revolutie in 1917, deze week 100 jaar geleden, plaatsvond. Wat ik interessant vond was haar heel persoonlijke en intuïtieve aanpak van actie-voeren in ‘how to start a revolution’, haar nieuwste boek.
Nadezhda pareerde vragen over de celebreties waanzin waarmee ze omgang kreeg na Pussy Riots opzienbarende acties en protesten in Putins autocratisch Rusland, zoals de aandacht van Madonna kapittelde ze met ‘she’s just a person’, wars van iedere adoratie, het opgeilen aan en naar ’the rich and famous’, zoals wij zelfs met onze Calvinistische hoekigheid uit de Amerikaanse cultuur hebben overgenomen. Nu ken ik Rusland een beetje van mijn reizen met mijn vrienden uit Ey Uchnjem / Pskov ensemble en ook zij staan op een heel sympathieke wijze tussen mensen. Het praat met elkaar en is menselijk bereikbaar, Russische helden wonen in de straat, om de hoek en zijn tastbaar, begripvol voor iedereen. Geen opsmuk want hier hebben we te maken met actie voerders, die gevangen hebben gezeten, voor het willen veranderen van een cultuur van intolerantie en blinde gehoorzaamheid aan de machthebbers. Nu had ik een mooi gesprek met Nadezhda na haar presentatie over mijn activiteiten als zanger in de stad Pskov, en de documentaire ‘Fishing for Amber’, waar Pussy Riot besproken wordt door ‘het collectief’.
Ontroerend was het einde waar iemand vroeg wat ze beter niet had kunnen doen (heb je spijt van dingen?), daar gaf Nadezhda een verrassend antwoord op ‘ik zou aardiger willen zijn tegen mensen, ik had liever een warmere omgang gekend, die ook van mij uitging, ‘I had to be more human’, dat kan niet alleen Putin in zijn zak steken maar ook die andere ‘leiders’ on the planet, en velen van ons.
Tongersestraat 53 / Auditorium,