Gisteren was een maffe dag J. en ik had afgesproken om te repeteren zonder gitarist David want hij kon niet, daar ik gebruik maak van de gitaar van J. besloot ik naar de repetitie te lopen want de afgelopen week had ik weinig lichaamsbeweging vanwege studio opnames en het schrijven aan song-teksten.
Drie kilometer lopen van Heerlen naar Ransdaal ik moest alleen stevig doorlopen want J. vind het klote als ik te vroeg of te laat kom (sommige zangeressen maken er een machtsdingetje van om standaard te laat te komen dus kan me de ergernissen bij J. goed voorstellen). Maar als ik in een goed tempo doorloop begin ik te hyperventileren en hou nauwelijks mijn evenwicht. Ik begin schuin te lopen en lijk voorover te vallen, ik zwalk als een dronken lor over straat. Je ziet mensen / automobilisten kijken ‘zo die heeft al zeer vroeg alcohol genuttigd’! Ondanks al decennia zonder drugs / alcohol of pretpillen te overleven. Welke ‘rock and roll’ muzikant doet me dit na??
Het wordt naarmate ik doorloop ook steeds erger: ik hel steeds meer voorover of ik ga vallen (is al een keer gebeurd bij de Gerardus-hoeve in Maastricht een plofte tegen stenen en onverharde weg met hoofdwond tot gevolg. Helaas heb ik dit niet bij de doctor gemeld (Therapeuticum Wijck in Maastricht) omdat op de bijwerkingen van mijn medicijnen duidelijk aangegeven staat: duizeligheid / evenwicht-problematiek) en dat x drie, begon zich een zwevend paradijs in mijn hoofd te wurmen zonder enig houvast.
Nu was ik bijna bij J. gearriveerd toen een grote donkere personen auto stopte een vrouw haar raampje naar beneden draaide en vroeg of ik problemen had. Ik legde buitenadem uit dat ik moeilijk mijn evenwicht kon houden en dat ik naar repetitie moest nog geen 200 meter verder. Ik had het dus bijna gehaald maar ik kon nauwelijks staan en de vrouw leidde me naar binnen (ook een soort therapeuticum) waar ik even kon bijkomen en de aanwezige mensen me vriendelijk te woord stonden en voorstelden J. te bellen. Dus pakte ik mijn telefoon maar die was er niet meer…shit verloren hoe kan dat? Mijn rijbewijs, de bankpas, de iPhone het leidde allemaal tot een identiteitsloos figuur, een ‘Niemand’, hulpeloze muzikant zonder papieren en mobieltje. De schrik van iedere tiener die zijn weg nog moet zoeken in het leven, dat ook voor tieners zich voor een groot deel afspeelt rond de perceptie van een beeldscherm. Ik beseft ineens mochten de Russen ons nu aanvallen wij allen zonder stroom gedegradeerd worden tot ‘Niemanden’, tot nullen/ een 0, 0 gezichtloze. Mensen wiens afdruk verscholen zit in tal van data, vrolijke zoektochten langs snelle internet raampjes en berichten over en naar elkaar.
Je identiteit bestaat niet meer is foetsie verdwenen, en wie gelooft je als je zegt wie je bent, niemand kent je slechts de pics van de laatste rendez-vous encounters op internet….maar dát kan helemaal niks zonder stroom
electricity… wie ben ik ??