Tussen zonde en strafbaar feit

Twee Amerikaanse bisschoppen, James Hogan en Joseph Adamec, hebben geholpen met het verdoezelen van kindermisbruik door vijftig katholieke priesters en religieuze verantwoordelijken tegen honderden kinderen, gedurende een periode van veertig jaar in Pennsylvania in het oosten van de VS. Dat blijkt uit een rapport van een Grand Jury. De tientallen betrokkenen in het grootschalige kindermisbruik zullen niet berecht worden, omdat de feiten verjaard zijn, omdat de daders al overleden zijn of omdat de slachtoffers te getraumatiseerd zijn om te getuigen, aldus de procureur.)

In de kerk bestaat de opvatting dat het begaan van een zonde te ‘zuiveren’ (purificatie) valt met boetedoening of excuses. In tegenstelling wat voor de wet geldt. Voor de wet is misbruik met kinderen altijd strafbaar, en het verjaard niet als het een identificeerbare groep is zoals verwoord in in het statuut van Rechten van de mens / discriminatie. Kinderen zijn heel duidelijk een identificeerbare groep, en zeker wanneer wereldwijd (internationaal) zoveel kinderen in een en hetzelfde instituut misbruikt werden. Met een slappe, vergevingsgezinde, sentimentele roep van daders uit deze kerk tot vergeving kom je er niet. De Paus zou zich iets meer bewust moeten zijn van de discrepantie van deze ’twee zielen in een borst’ benadering; waarbij aangetekend moet worden dat het altijd figuren aantrekt, die gebruik maken van dit misbruik / manipulatie van de wet dan wel scheiding tussen kerk en staat….

kunt u het zich nog herinneren?

Leven wij in de kerkstraat of in een rechtstaat!