Beste Liesbeth
Je werd onaangenaam verrast door mijn blog. Je woordvoerder Ben Spekman moest je erop wijzen. Wederom wordt de communicatie met verschillende petten opgevoerd, dat gebeurt nu al vijf jaar. Vandaar deze transparante communicatie, daar hebben onze lezers ook wat aan. Steeds andere afdelingen / constructies, commissies, beraadslagen; een gebouw met vele ramen en deuren waar we dan weer wel dan weer niet welkom zijn. Als we ons keurig gedragen participeren we zoals het hoort, anders wordt het Kafkaëske theater gesloten. Ik weet niet hoe lang jouw teentjes zijn maar op die van ons heeft menigeen mogen trappelen. Gelukkig is de Sint weg en het wild geraas is bijna over.
Als je goed, en ook je woordvoerder, het bericht had gelezen dan weet je dat ik struikelde over het niet te kopiëren persbericht. Ik had beter moeten weten dat ik dit ff had moeten rippen op jullie site. Echter het kwam zo uit de lucht vallen, weer zo’n onpersoonlijk bericht ‘oh, dan en dan stoppen we ermee, beste klagers’. Een hoop, berg afstandelijkheid, nee hoor Liesbeth we gaan nooit meer in de hoek staan van welke religieuze wetsorde dan ook; dat zal ons niet meer gebeuren.
Dus waar maak je je druk om? Maak je je ook druk om de leugens dan 
wel onwetendheid over broeder Solanus of dat jij en voorzitter Schepen niet op de hoogte waren van het overlijden van een klager. Wie had deze informatie jullie ingefluisterd dan wel onthouden. Worden jullie fouten ooit geamendeerd? Ach Liesbeth hoe kun jij je nou druk maken om ons blog als de een na ander vertraging dan wel ongegrond verklaring komt doordat congregaties helemaal niet meewerken aan onderzoek. Weken en maanden van irritatie nou ja je staat blijkbaar een beetje op afstand van de processen rond slachtoffers, dus kort gezegd ik ga niet meewerken om het een en ander recht te zetten omdat je uitgaat van de onjuiste preambule-aanname. In gewoon menselijke taal…vertel me niet wat ik moet doen.