Ook in België werden deze malafide praktijken uitgevoerd door katholieke nonnen. Meisjes werden opgesloten op de zolder van een ziekenhuis en werden gedwongen om afstand te doen van hun pasgeboren baby. Vele vrouwen/meisjes werden naar Frankrijk gebracht om daar anoniem te bevallen. Na de bevalling keerde de jonge moeder samen met haar kind terug naar België, zij het wel in twee verschillende wagens en langs smokkelwegen (grenscontroles bestonden nog). En ja, ook hier hebben vele adoptieouders een groot bedrag mogen neertellen om ‘hun’ kindje in de armen te houden. De kersverse moeders werden behandeld zoals leeggoed, maar dan zonder statiegeld. De nonnen inden de geboortepremie, hielden het loon dat de vrouwen/meisjes verdienden met verplichte arbeid in het werkhuis van het opvangtehuis. Alle uitkeringen (leefloon, werkloosheidsuitkering…) belandden in de zakken van deze zusters. Bovendien vroegen ze aan adoptieouders of ze niets over hadden voor de congregatie!! En nog beweren de nonnen dat zij niets afweten van gedwongen afstand of dat ze enig geldgewin hebben gehad bij de adopties!!! Er komt een reportage waar de zusters volledig buiten de wind worden gezet, wat krantenartikels met verhalen van geboortemoeders en geadopteerden en dan wordt het windstil. Geen haan die hierover verder kraait, geen politicus die een onderzoek eist, geen Kerkelijke Overste die de woorden ‘gewongen afstand’ in zijn mond durft te nemen. ‘Het waren andere tijden, een andere levenssfeer.’ Dat was het ook, maar daarom moeten we deze malafide praktijken niet goed praten!
Marleen Adriaens
Op ons blog 13 September jongstleden Stem Mea Culpa stond het volgende:
De tijd is voorbij dat zonder een diepgaand onderzoek naar de afstandsbaby’s waar duizenden vrouwen hun kinderen gedwongen afstonden je zomaar negeert, daar lag een geweldige uitdaging voor christelijke politiek. Mea Culpa kreeg mevrouw Toorenburg van het CDA zover om er vragen over te stellen aan minister Opstelten. Nooit een antwoord…weg de doofpot in en daarmee verklaart het christelijk denken zichzelf failliet.
Nu gaat het CDA wederom een onderzoek doen naar de verkiezingsnederlaag. Pieter Omtzigt (recentelijk bij Knevel en van den Brink) die via voorkeursstemmen in de Tweede kamer komt heb ik tijdens een van de hoorzittingen mee gesproken. Hij vertelde me tussen neus en lippen door dat hij in het Vaticaan berispt was geworden omdat hij in het Europese parlement vragen had gesteld over het seksuele misbruik RKK. Pieter Omtzigt vond het stoer dat hij tenminste een beetje zijn mond had open gedaan. Nu vraag Omtzigt naar deze anekdote zoals Eenvandaag deed, en hij geeft niet thuis.
Geloofwaardigheid is de echte verliezer, en dat sommige politici daar een onderzoek voor nodig hebben is wonderlijk.
Misschien is het inderdaad goed om ’s Kamervragen te gaan stellen over de Melpunt procedure.
Toegewezen juristen verklaren dat het nagenoeg onmogelijk is om een klacht tegen een levende aangeklaagde gegrond verklaard te krijgen. Dit is zeer zorgwekkend en onaanvaardbaar.
Wat speelt hier allemaal???
Zijn we volop mee bezig!