De presentatie van een boek over broeder Andreas en de 37 kinderen die begin jaren vijftig in jongensinternaat Sint Joseph in Heel omkwamen, gaat vandaag niet door. De auteurs voelen zich bedreigd door anonieme e-mails en telefoontjes. (bron Wim Doesborgh, de Limburger).(MCU) Het is gezien de link die Ton van Reen, initiatiefnemer van het boek, legt met ‘de hoek van slachtoffers van seksueel misbruik of mensen die voor hen opkomen”, is deze link demagogisch. Laat men even met bewijzen komen, of beter met steunbewijzen, dan kan het een en ander met elkaar in verband worden gebracht maar niet op deze manier, dat is pure demagogie. Of men openbaart deze mails, én laat de telefoontjes checken door het OM.
‘De meldingen voelen bedreigend’ is weer van een andere geestesgesteldheid’, het lijkt allemaal op een moedwillige pr-stunt. De opvoering van een theatraal stukje oude strijdwagen tragiek, lansen in de aanslag, paarden, ossen of andere gemuilkorfde dieren voorgespannen ziet het volk in extase naar deze passie-spelen te Heel. Sotsji zit in het hoofd van de auteurs die door ‘de slachtoffers‘ zijn verslagen en nu even een medaille willen halen (‘bovendien is het vreemd dat mensen die het boek nog niet hebben gelezen nu al tegen ons tekeergaan)?? ‘Ook wij vinden dat daders van seksueel misbruik gestraft moeten worden’, ratelen de auteurs van het boek over broeder Andreas door, deze uitspraak is echter niet ter zake en hoeveel daders worden er nu uiteindelijk gestraft? Het lijkt wel of de strijdwagens door de hoofden van deze ‘eerherstel groep’ al een slagveld hebben doorgemodderd en achter zich gelaten. Geef nu eerst volledige openheid van zaken over deze mails. Wie (alleen de initialen met verhaal / bedreigingen is voldoende) zijn deze mensen en wat heeft het met ‘de slachtoffers‘ te maken….er zijn er ongeveer 10.000 tot 20.000! 
(remember)?
Mea Culpa United heeft in het verleden deze openheid nagestreefd met inachtneming van de privacy dus wat let deze ‘eerherstel’ groep hetzelfde te doen? Men kan niet blijven steken in de Vaticano zwijgcultuur van weleer, ontkennen, loze beweringen en beschuldigen dat het een lieve lust is, willen zij niets hard maken. Dit eerherstel zou zich ook moeten voltrekken in de morele overweging dat men tegenwoordig in een seculiere, open maatschappij leeft want dit verdoezel potje is een eerloos zwart-wit gevecht tussen -de slachtoffers en de ‘onschuldige dader(s)’. Even Heel helder: wat is waar en wat niet in deze coma zaak van de vorige eeuw?