De kerk zal niet veranderen

Wij willen iedereen via dit blog meedelen dat wij intensief werken aan een nieuw plan, idee om alle misdaad draadjes met elkaar te verbinden. Het licht zal schijnen. Wij kunnen niet iedereen beantwoorden of met kant en klare oplossingen komen wanneer sommige van jullie terecht met voorstellen of visies komen die nog niet direct kunnen worden omgezet in daden. Maar in daden zullen ze worden omgezet.

Dan blijken veel mensen ‘zich af te keren’ van de strijd om recht en rechtvaardigheid. Wederom terecht wanneer je beseft hoe zwaar en lang deze weg doorgaat. We hebben mollen gekend, sites zijn gekraakt, onze woorden worden verdraaid en onze bedoelingen als verdort hout vertrapt. OvJ’s latent aan het werk gezet, en een civiele procedure gestart die geen erkenning vond. We hebben de Magdalena Manifestatie voorgesteld en geen solidariteit ondervonden; we hebben het geweld nooit van de agenda gehaald maar nog steeds zijn er krachten die dit thema blokkeren. Ja, er ligt een motie, de motie Arib voor een parlementair onderzoek en opeens wordt het weggeKLOKKt , wordt het zonder discussie, zonder protest ook, weggeschoven. Mea Culpa alleen bleef doorgaan en een parlementair onderzoek eisen, er is in principe een meerderheid voor nu de PVV zich ook niet meer aan het regeerakkoord of de sfeer binnen de coalitie clean hoeft te verschonen. Een ruime meerderheid, maar waarom komt die niet tot stand? Politici hunkeren naar succes en het zomerreces.

Wij worden beticht dat wij mensen namen van daders en data doorspelen die ze kopiëren in hun klacht betreffende het misbruik. Wij spelen volgens onze alom excuserende tegenstanders een sluwe strijd om hun uit te schakelen. Wij zouden deze informatie makkelijk lekken om elkaars steunbewijzen te kunnen staven. Dank zij internet kunnen we in ieder geval met elkaar communiceren beste RKK kerk, was dit in 1985 mogelijk geweest dan hadden wij veel kunnen losmaken. Heel veel. Wij zouden oproepen hebben gedaan om een melding bij de politie te doen. Dit laatste is juist, helemaal waar…alleen deze oproep betrof iedereen die met misbruik / geweld te maken heeft gehad want vergeet niet in 2010 was Mea Culpa de enige, activistische organisatie die de barricaden bestormden. Een melding bij de politie betekende dat het van pas zou komen in een eventuele class-action. Negeert de kerk het wereldwijde misbruik in haar instellingen dan is er nog de misdaad tegen de menselijkheid die nooit verjaard, tijden zullen veranderen. De kerk niet.

Telefoontjes van mensen die vragen of ik ze kan helpen aan namen worden niet beantwoord, doch deze doorzichtige pogingen om mij te compromitteren hebben geen succes daar ik in alle oprechtheid deze strijd voer. 

Hoe laat was die hemelvaart reünie ook alweer, mogen de etterbakken ook een bakje koffie?

 

 

Herinneringen van een engel

Broeder Servatius rende over het plein en stoomde blauwe dampen boven zijn woedende blik, op zoek naar een jongetje. Er hadden zich de laatste tijd gespreksgroepjes gevormd op zijn kamer. Het was een hele eer om er uitgenodigd te worden en mee te praten over de onnodige conflicten onder de engelen jongetjes. Broeder Servatius kon zo heel goed de verhoudingen onder de jongens peilen en naar zijn hand zetten. Servatius vond het vervelend om alleen te staan, zijn spel bestond uit zowel brute kracht, slaan, isolatie straffen als pappen en nathouden wanneer dat nodig was. Bijvoorbeeld bij het twee wekelijkse schrijven naar ‘thuis’. Dat begon steeds met veel lachen als wij verplicht dit uurtje brieven schrijven, dan merkte je dat broeder Servatius ontspannender en zonder harde hand de rijen naar binnen loosde om plaats te nemen in ons klaslokaal. Broeder Servatius zat achter de lessenaar en dicteerde klassikaal de brief dat het belangrijke internaatsleven voorspoedig verloopte. Alles ging goed, wij, de englen jongens hadden immers veel lol, sporten als ware Spartaanse helden, nederig zijn tegenover God en zijn geboden maakte van ons brave, volgzame misdienaars. ‘Brave misdienaar’: deze term had broeder S. lachend en speciaal voor mij verzonnen, alleen het werkte niet en de grap verzande in hoongelach maar gaf wel toe dat hij, broeder Servatius vond dat ik ‘mooi en heilig’ uitzag als misdienaar maar daarbuiten voor de duvel niet deugde. Alle brieven waren dan ook loftrompetten over het internaat-zijn, het kloosterleven en vooral onze liefde voor onze grote leider en toeverlaat broeder, beschermheilige Servatius. ‘Thuis’ hoefde zich niemand zorgen te maken over het wel en wee van de naar heimwee snakkende jongetjes. De ‘engelen’ jongetjes van St. Maria ter Engelen, te Bleijerheide.

Broeder Servatius rende opgewonden over het plein, en ieder jongetje wist dat wanneer de broeder tegen zijn pij trapte om sneller vooruit te komen, iedereen zich afzijdig hield, voetballend of niet, de bal werd de andere richting van de razende broeder weggeschopt. Het jongetje dat broeder Servatius zocht had zich echter verschanst in de onderaardse gang onder het schoolgebouw. Het lag tussen het voetbalveld waarlangs een muurtje liep naar de tuin en het schoolgebouw. Deze tuin deed voornamelijk dienst als retraite oord waar de engelen jongetjes hun zonden konden overdenken. Betreden was strikt voorbehouden voor deze katholieke Zondagen van zelfonderzoeking en zonder toezicht verboden te betreden. De ijzeren plaat die op de verborgen ingang van deze tunnel lag werd vaker weggeschoven, en in alle haast vergeten terug te schuiven.

Het engelen jongetje, de brave misdienaar, zocht nu en dan beschutting voor alle internaatsconflicten in deze onderaardse gang die in de tweede wereldoorlog dienst deed voor de broodnodige handel (wapenhandel, mij verteld door broeder Lebuinus) tussen de broeders en haar buren, een straat verder lag immers het achterland: die heimat der arme bruder Franciscus, Duitsland. Woest tilde broeder Servatius de plaat verder van de kuil waar het engelenjongetje zich schuil hield. Iemand had hem verraden. Broeder Servatius trok wild aan zijn armen en haren, greep de verstekeling bij zijn oren en trok hem uit de donkere put. Het engelen jongetje was snel en beweeglijk en draaide zich in een mum van tijd los van de broeder die in zijn pij traag en bezweet het jongetje probeerde vast te grijpen maar eenmaal bevrijd kon hij het mannetje niet meer bijbenen. Al roepend bezweerde broeder Servatius het jongetje stil te staan. De andere jongens keken op het schoolplein angstig vanachter hun spel want de bal rolt gewoon door, hoe dit verfijnd amusementsstuk zich zou ontwikkelen. Wie had hem verraden? Welke straf volgde? Er werd gedreigd: ‘je wordt van internaat verwijderd’!!!! Wie kan het zich nog herinneren…de stokslagen…Smeets! Vanavond 10 stokslagen! Broekje naar beneden. Heerlijk, zo voor het slapen gaan.

Indianen verhalen (bericht voor de arme broeders Franciscus))

Indianen in de Verenigde Staten moeten enkele gebieden terugkrijgen om hun ”gevoel van verlies” te compenseren.

Dat stelt de speciale rapporteur van de Verenigde Naties. De expert James Anaya heeft net 12 dagen door de VS gereisd voor gesprekken met opperhoofden van indianen in meerdere staten.

”Het gevoel van verlies, vervreemding en minderwaardigheid overheerst onder de indianen”, zei Anaya in een verklaring vrijdag (lokale tijd). ”Duidelijk is dat er nog veel verzoening nodig is.” De VN-rapporteur wees vooral op het gevoelige punt van het verlies van stamgebied, zoals de Black Hills in South Dakota en de San Francisco Peaks in Arizona.

Schikken

Vorige maand heeft het ministerie van Justitie aangekondigd ruim 1 miljard dollar te betalen aan 40 indianenstammen om rechtszaken te schikken over het gebruik van hun grond en bezittingen. ”Stevige maatregelen zijn nodig om de problemen aan te pakken van de oorspronkelijke bewoners van Amerika, Alaska en Hawaii”, aldus rapporteur Anaya. ”De problemen zijn geworteld in een zwart verleden.”

Vele Amerikaanse indianen zijn verdreven of gedood toen de blanke Europeanen het land innamen. De resterende 2 miljoen

indianen hebben doorgaans een lager inkomen en slechtere gezondheid dan het Amerikaans gemiddelde. Zouden de arme broeders Franciscus het gevoel van verlies door de vele aanrandingen, de ontkenning die tot op heden doorgaat, die geen enkele verantwoordelijkheid willen dragen, zich bewust zijn dat dit leugenachtige verleden een onoverbrugbare kloof laat ontstaan tussen de Engelen jongens en de Schafraad volgelingen. Hybride argumenten dat hun beleving boven die van anderen verheven is, publiceren we vandaag wederom een nieuwe mail…dit om het sfeertje verder wat op te vrolijken.

Geachte,

Ook ik heb in 1969 of 1970 een jaar intern gezeten in Bleijerheide en voel me
nu genoodzaakt hier wat over te zeggen.  Vooraleerst wil ik zeggen dat ik zelf
niet sexueel ben lastig gevallen. Maar dit komt door mijn karakter waarschijnlijk
ik liet mij niet doen zoals ze in Belgie zeggen. Maar dit had wel een prijs nl veel
straf en ook veel slaag en dan slaag op de ouderwetse manier!
Ik heb ook dingen gezien op de slaapzalen die je als 10jarige maar moeilijk kuntbevatten. Broeder ? die tussen de bedden door schuifelt en hier en daar blijft
staan of zit. U ziet het vraagteken staan bij (broeder) dat is ook mijn probleem
ik kan u geen namen noemen omdat ik het gewoon niet meer weet.
Wat bij wel bijstaat is de angst die er dagelijks heerste onder ons kinderen
om iets verkeerd te doen en daar dan gestraft voor te worden.
Ik ben op niets uit eigenlijk maar ik hoop wel dat deze mail een bijdrage kan
leveren in de strijd tegen deze kwalijke figuren die de zorg hadden over zoveel
kinderen die al problemen genoeg hadden voor dat ze op Bleijerheide kwamen.