Aartsbisschop Léonard schoffeert zijn voorgangers
Het persoonlijke geweten is ondergeschikt aan het leergezag van de Kerk. Dat schrijft aartsbisschop Léonard in Pastoralia (juni 2012), het Beleidsblad van het Aartsbisdom Mechelen-Brussel. “Ik heb het steeds lichtvaardig gevonden dat sommige bisschoppenconferenties, na de publicatie van de encycliek Humanae Vitae (waar o.a. het gebruik van voorbehoedsmiddelen verboden wordt), lieten weten dat iedereen kon handelen volgens zijn geweten (onder meer tegen de oproep van Paulus VI in), op voorwaarde dat men goed geïnformeerd was over de kwestie en, op basis van deze deskundigheid, zich gedwongen zag tot een tegengestelde mening.”
Deze redenering was fout, vindt Léonard. Het persoonlijke geweten blijft ondergeschikt aan de natuurwet, redeneert hij. Ook is volgens hem moraal niet enkel een zaak van goede informatie, maar vooral een kwestie om zich goed te laten vormen door het leergezag van de Kerk. Hiermee schoffeert hij vooral kardinaal Suenens en de gehele toenmalige Belgische Bisschoppenconferentie die een pleidooi hielden om de directieven van paus Paulus VI te beluisteren en te interpreteren vanuit het persoonlijke geweten.
Door deze pre-conciliaire zienswijze weer als algemene gedragscode in te willen voeren voor kahtolieken probeert Léonard aan te geven dat kerkelijke wetten nu eenmaal boven de wetten van een democratische samenleving staan. Misschien kunnen mensen die zich aan de zienswijze van deze aartsbisschop ergeren nu beter inschatten waarom de paus in Rome mgr. Vangheluwe nog steeds niet heeft berecht. Het Kerkelijk Leergezag leert dat de paus onfeilbaar is en dus als hij besluit dat het beter is één bisschop te beschermen dan de kinderen die die man heeft misbruikt… dan handelt hij blijkbaar enkel maar volgens het Goddelijke Recht of volgens de Natuurwet?
“Opgepast voor je persoonlijke geweten. Het kan je soms schade toebrengen. Het Kerkelijk leergezag nooit! Wees daar maar zeker van.” Zo lees ik Léonard.
Rik Devillé
priester uit het Aartsbisdom Mechelen-Brussel
Ik heb enorm veel respect voor jou Rik en voor wijlen San+
Sorry, foutje mbt.Bernard Law natuurlijk.
Ik verslikte me even in en Bär het staartje van de traditionele geboortemuisjes van bischop president Fernando Lugo, Paraguay.
Vervelend natuurlijk, want met al dat clericalistisch verslikken kom je, een mens is tenslotte ook maar een mens. natuurlijk nauwelijks toe aan de uitspraken van de Paus in brieven of op diplomaten bijeenkomsten enzo over de vullis in de Kerk en het persoonlijk geweten en dergelijke zaken
Patrick Percival Power, Canberra in Australia,
Gabino Zavala, Los Angeles
Jeronimo Podestà Argentinië
James Patrick Shannon VS
Eamon Casey Ierland
Han Jürgen Vogel Zwitserland
Raymond Dumais Canada
Jean-Claude Loembe Congo
William Morris Australie
Roderick Wright Schotland
Jacques Gaillot
John Bosco Manat Chuabsamai Thailand
Gerhard Wagner Oosterijk
Raymond Lahey Canada
The list is rather long.
In addition to the cases already mentioned are those of the
U.S. archbishops of Atlanta in 1990 and of Santa Fe in 1993;
La Serena, Chile in 1997;
two bishops of Palm Beach in the U.S. in 1998 and 2002;
Santa Rosa in the U.S. in 1999;
the Polish bishop of Poznan in 2002;
archbishop of Milwaukee in the U.S. in 2002;
of Lexington, U.S., in 2002;
of the Argentine archbishop of Santa Fe in 2002;
Filipino bishop of Novaliches in 2003;
Santiago del Estero Argentina 2005,
bishop of Zamora, Mexico in 2006;
of the Hungarian military ordinariate in 2007;
of the central African bishops of Bangui and Bossangoa in 2009; of the Brazilian bishop of Minas in 2009;
of the Dutch bishop of Ngong in Kenya in 2009;
the Irish bishop of Benin City in Nigeria in 2010.
Particular media attention went to the cases of the Belgian bishop of Bruges in 2010 and of the German bishop of Trondheim, Norway in 2009.
The cardinal of Vienna, Hans Hermann Groer, accused of molestation, resigned his post after reaching the age of 75 and without ever having admitted guilt.
A different case is that of bishops who have had to resign early not because they committed gravely immoral acts, but under the accusation of having covered up the actions of their priests.
The most spectacular is the case of the cardinal of Boston, Bernard Francis Law, who resigned in December of 2002 at the age of 71. But there are also the case of the Irish bishop of Ferns in 2002, of Limerick in 2009, and of an auxiliary of Dublin in 2010, as well as of the ordinary of Maitland-Newcastle, Australia in 2011.
But the “grave reasons” that can lead to the resignation of a bishop are not limited only to questions of sexual morality. There can also be leaving the scene of an accident (the bishop of Phoenix in the United States in 2003), drunkenness (the Polish bishop of Elblag in 2003), the adoption of a young girl (the Indian bishop of Cochin in 2009), managerial incompetence (the bishop of Koudougou in Burkina Faso in 2011).
En het wachten is nu natuurlijk op de jury in Philadelphia 🙂
terwijl de Bernard Laws, Ad van Luyns en Walter Mixa’s die kerkasiel kregen daar nog niet eens bij staan
zie
http://chiesa.espresso.repubblica.it/articolo/1350268?eng=y
http://www.vatican.va/news_services/press/vis/vis_en.html
en – werk zat tenslotte,dus waarom zouden leken niet ook even een handje helpen – natuurlijk
http://www.bishop-accountability.org/
Ook deze aartsbischop is een smerig manneke. Hij heeft er waarschijnlijk ook zelf aan meegedaan. Mooi personeel van dit bedrijf!!