21 slachtoffers van seksueel misbruik door geestelijken binnen de Rooms-Katholieke Kerk weten hoeveel schadevergoeding ze krijgen.
Ze hebben overeenstemming bereikt met de congregatie van salesianen over de hoogte van de vergoeding. Dat heeft Frans Schaars van de stuurgroep die bemiddelde tussen de congregatie en de Jongens van Don Rua (JvDR) vrijdag laten weten. De 21 maken deel uit van die slachtoffergroep.
De slachtoffers, tussen de 45 en 75 jaar, krijgen een schadevergoeding die per persoon verschilt, met een maximum van 100.000 euro. Dat is volgens de zogenoemde richtlijnen van de commissie-Lindenbergh.
De kerk trekt een lijn, overeenkomstig de Lindenbergh categorieën, dus veel te onderhandelen viel er niet. Veel gedoe, agenda’s op tafel, en mediation stress, doch het zet meteen alle andere onderhandelingen in een psychologische gijzeling. Het dwingt andere slachtoffergroepen het onrechtmatig oordeel van gepensioneerde rechters, verzameld bij de Bac, te accepteren. Het makkelijke lokkertje Lindenbergh om niet naar de rechtstaat te stappen, werkt. Het kost immers geld in de rechtstaat, lange procedures en de verjaring zoals wij onlangs ervoeren bij de civiele procedure zoals schrijver van dit blog heeft aangespannen tegen een van de martelaren van Franciscus, is opeens weer springlevend. Hocus pocus als een duveltje in een doosje moet die de ene keer de klagers teasen, en de andere keer mag die vrolijk even rondspringen. Als het maar niet onder ede gebeurt.
Geld is er niet bij die ärme brüder Franciscus, God ziet toe met zijn eigen engelen, de leugens zullen misschien wel eens niet zo lang standhouden in de rechtzaal als je er eenmaal zit, dus het gevaar voor hogere claims, dreigt. 
Grotesk zijn de weggehoonde argumenten over het fysieke geweld, en psychologische terreur, zijn die nu wel of niet betrokken bij de claims? Nog schrijnender is de scheiding tussen kerk en staat die de kerk laat wegkomen met een misdaad tegen de menselijkheid. De staat heeft met haar katholieke raad van de kinderbescherming veel te laks daders laten wegkomen, en is zo zelf schuldig aan misdaden.
In 1954 schreef Canisius, de algemeen overste van de fraters van Tilburg, in een nieuwsbrief: “Mannen wees toch voorzichtig in de omgang met kinderen en maak jezelf niet voor een heel leven ongelukkig. Houd je handen thuis.” In de aanhef staat dat de brief moest worden voorgelezen door de leidinggevenden van de internaten. Daarna moest hij achter slot en grendel worden opgeborgen.
De kerk trekt een lijn! Eensgezind wil men dit probleem aanpakken, de slachtoffer organisaties demotiveren, en ontregelen door ze naar de afzonderlijke instellingen te sturen of zich te melden bij het meldpunt. Ook Brenninkmeijer van het SM meldpunt had ons vandaag uitgenodigd, maar we hebben verzocht om de onderhandelingen een uur later te beginnen en een uur langer te laten duren. We komen uit verschillende delen van het land om een uurtje met de commssie te praten (van 9-10 u). Het was voor Brenninkmeijer teveel om een briefje terug te schrijven, zij bepalen de wet, de tijd, normen en waarden tellen voor de anderen, zij hebben eigen regels; (heer Deetman!!!) laat ze wat meer empathie tonen.
Zij trekken een lijn. De kerk heeft tot in de puntjes, onderwijl Deetman bezig was zijn onderzoek te doen, met alle instellingen overlegt. Deze lijn hield in, een financiële limiet, geen openbare bekentenissen, en Mea Culpa isoleren.
Het zou goed zijn, om een koepel organisatie te hebben die met iedereen overlegt, niet alleen wie het woordvoerderschap mag voeren, wie wel en wie niet bij de club hoort. Er is geen transparantie, noch solidariteit, en het maakt het wantrouwen dat een tweede natuur is geworden van menig slachtoffer alleen maar groter. Informatie over hoe de onderhandelingen verlopen zou een werkelijke inspiratie zijn, en het bevorderen van elkaars positie. Nu overlegt men meer met Deetman, en Deetman lacht zich een breuk om die kleine Klabbers die de grote meneer wilt uithangen.
Wij weten het: Mea Culpa moest geisoleerd worden, de organisatie die vanaf het begin bij Deetman eerste presentatie aanwezig waren, en geen genoegen namen met halve, onrechtmatige onderzoeken. We begrijpen nu waarom wij niet pasten in het gekonkel van alle partijen die met pappen en nathouden het grote geld van de kerk volgden als ratten op een vuilnisberg. Natuurlijk de kerk zal de broodjes betalen, en wat benzine, uiteindelijk om onderhandelingen op hun manier af te ronden. Hoe de kerk de hele misbruik affaire aan het afhandelen is krijg ik een heel vieze smaak van in mijn mond. Ze weten dat bij MCU nooit iemand de mond heeft en zal houden tegen deze onrechtvaardige voorstellen. Als je met het hele spel niet meedoet vang je niks, krijg je geen begeleiding, en zijn alle mooie woorden pakpapier voor de kerst. De bisschoppen wijden in Utrecht met drie anonieme slachtoffers (zo hebben ze ons het liefst) een nieuwe bisschop in, een hypocriete show van barmhartigheid. Het transparantie licht door Deetman aangestoken kan wat mij betreft met een dikke olifant snuit worden uitgeblazen, de zo geprezen zorgvuldigheid door de kippenmondjes van de bisschoppen zijn vals, en alleen zorgvuldig voor hun lekkend dak, niets mag uitlekken, en doorlekken! Eigenlijk kan Deetman met zijn eindconclusie inpakken, het staat vast dat de kerk haar positie bepaald heeft…zij trekken zich uiteindelijk niets aan van de eindconclusie.
Van urinoloog tot eurinoloog, gezijk om geld, en nu zijn de twee sporen zichtbaar waar de trein met het mankement aan het onderstel over iedereen die niet meedoet, heenraast. Zo blijven er ook nog wat euro’s over voor het repareren van het lekkend dak.
