Morgen schrijf ik weer een lied

De niet te stoppen drukte, overleg, de vragen, de procedurele antwoorden, hulpverzoeken, dossiers, thema’s, de mails, telefoons, het is en blijft hectisch rond Mea Culpa. Het afgelopen jaar zat vol positieve en negatieve actie. Negatief waren de energie verslindende rapporten, kromme aanbevelingen, de reizen naar het nikkelen eiland Den Haag, de commissies die ons hoorden en zelf zwegen. Transparantie bestaat niet in Den Haag, zij willen net zoals de biechtvaders alles van ons weten, en wat weten wij van hun?

Positief noem ik de solidariteit onder veel mensen met wie wij mogen samenwerken, erkenning zoeken, en vinden. Positief de mensen die de strijd durven aan te gaan. Niemand durfde openlijk onze pogingen om geweld en psychische manipulatie op de agenda te zetten, daadwerkelijk te steunen. De kerkstraat mag naar het seksuele probleem kijken in achterkamertjes, precies zoals het vroeger ging. De rechtstaat kijkt, tot nu toe, weg.

 

Hole and Corner

Het is hard werken vaak zonder resultaat, soms bliksemt een dag voorbij, een flits die voor je ogen verschijnt, je denkt het even allemaal te zien maar de duisternis valt meedogenloos voor je voeten die steeds meer treuzelen. Dan wil ik gaan slapen maar het lukt me niet, het wilt niet slapen, en dan voel ik dat ik iets mis, dat er iets kriebelt over mijn hele koud bezweette lijf…mijn gitaar!

Mijn stem doet pijn van het vele lullen, van het niet kunnen zingen, en neem mij voor: morgen schrijf ik weer een lied.

seksueel misbruik beu

Een Belgisch ‘hoofdredacteur’ gaat het in Nederland eens uitleggen. Mark Van de Voorde (Tertio) verklaart dat Belgen seksueel misbruik beu zijn.

De ex-perschef van het bisdom Brugge en ‘adviseur’ van ex-premier Leterme is de spreekbuis die door de katholieke zender RKK (Kruispunt Radio) in Nederland werd uitgenodigd om een mening te geven over seksueel misbruik binnen de kerk (4/12/2011). Hij doet dat nu ook al als columnist van de website Rorate, waar hij met de regelmaat van de klok zijn eigengereide – niet altijd van enige kennis van zaken doorspekte – mening kwijt krijgt over zowat alles en iedereen die wat met het instituut van de katholieke kerk van doen heeft.

“Er wordt in de media nog maar weinig over misbruik gesproken. Het is heel merkwaardig. Het is zo massaal geweest. Maar de mensen zeggen nu “we hebben er genoeg van,” zo Van de Voorde op de radio.

Klinkt alsof Van de Voorde het laatste anderhalf jaar op een andere planeet heeft geleefd. Doet vermoeden dat de redacteur zijn bronnen niet checkt. Lijkt alsof de brave man de taal spreekt van diegenen uit wiens hand hij eet.

En de bijkomende vraag die niet te ontkomen is: wie is Van de Voorde in deze hele discussie en wat heeft de man als redacteur aan inzichten bijgedragen aan de hele problematiek van seksueel misbruik binnen de kerk. Na enige analyse: noppes!

Dat hij uitgenodigd wordt om over het onderwerp als Belgisch deskundige te praten tijdens een radioprogramma in Nederland, zegt meer over de waarde van het radioprogramma dan over de ‘redacteur’, en zou eigenlijk al voldoende moeten zijn om er eigenlijk geen aandacht aan te besteden. Maar even ter verduidelijking: in september 2011 verschenen niet minder dan 50 themaberichten in de pers over seksueel misbruik in de media. In oktober waren het er 42, in november 81.

En we hebben het hier niet over de situatie in Amerika, Europa volstaat. 173 gefundeerde en zwaar onderbouwde artikels en opiniestukken in de pers over seksueel misbruik in de kerk volstaan Van de Voorde niet. Dan hebben we het nog niet over de tientallen reportages op televisie, 7 nieuwe boeken, 18 radio-interviews. “Er wordt nog weinig over misbruik gesproken.” Doet me denken aan Hans Geybels, destijds woordvoerder van kardinaal Daneels die in januari 2010 in een interview zei dat bij ons (in België) “de golf voorbij is.” Dat de zaak Dutroux alle gevallen heeft blootgelegd en alles onder controle is.

Ik was zo vrij de ‘hoofdredacteur’ via mail vandaag naar een paar relevante websites te verwijzen, waar hij vanaf morgen kan lezen wat er leeft en verschijnt over het onderwerp dat hem blijkbaar ontsnapt.

Dat een katholieke radiozender in Nederland een katholieke ‘hoofdredacteur’ uit België uitnodigt om een mening te geven over hoe in België de situatie rond seksueel misbruik de bevolking op de zenuwen begint te werken, ligt in de lijn van de katholieke verwachtingen. De hoofdredacteur moet echter beseffen dat hij al lang geen referentie meer is over het onderwerp en dat ook nooit is geweest, en dat de “mensen” waarover hij het heeft “die er genoeg van hebben”, niet genoeg hebben van de berichtgeving over seksueel misbruik binnen de kerk, maar “genoeg hebben” van de kerk die er niet voor zorgt dat ze door het opnemen van haar verantwoordelijkheid, het probleem uit de wereld helpt.

Rorate is geen nieuwsbron maar een propagandakanaal, zomin als haar redacteur of columnist redacteur of columnist is. Dat ze dat in Nederland nu eindelijk maar eens begrepen hebben.

Roel Verschueren

Onbetamelijk

EEN KIND SLAAN WAS (IS?) NORMAAL

sculptuur Rolf jagersberg

 

6 December 2011 op weg naar het gerechtshof in Maastricht, vandaag dient de zaak van Bert (MCU) tegen een “ broeder”.

Het is guur als ik met Anita het gerechtsgebouw betreed, eenmaal binnen is het goed de aanwezige MCU’ ers te zien, een voor allen alle voor een, enfin eerst maar een kop(je) koffie.

Pfff- de automaat doet moeilijk en de WC is verschrikkelijk smerig, het beloofd een mooie middag te worden.

Ongeveer een half uur verlaat betreden wij de zittingzaal de partijen nemen plaats en er worden enige documenten bestudeerd.

Na informeel overleg stelt de edelachtbare voor de zitting met 20 minuten te schorsen om de stukken te kunnen lezen dit voorstel wordt door de partijen goed bevonden.

Om 3 minuten over 12 wordt de zitting hervat en geopend de procedure voor het verkrijgen van een getuigenverhoor is begonnen.

Oke, nu verder niet op inhoud.

Maar wat ik wel wil vermelden is dat de MCU’ers op de publieke tribune zich op sommige momenten bewust hebben moeten beheersen/inhouden, de edelachtbare heeft ons terecht een keer moeten manen om stilte te betrachten, alsnog onze excuses.

Wat de advocaat van de tegenpartij soms bazelde was mi. buiten alle proporties maar raakte de kern waar het om draait.

Leest het artikel in de Limburger van Judith Houben over dit onderwerp, derde kolom onderaan het geeft u een summiere indruk

Wat ik mis in het artikel van de Limburger is de uitspraak van deze advocaat; “ vanzelfsprekend dat de intellectueel minder bedeelden harder fysiek moesten worden gecorrigeerd” welcome to the middle ages wat een triest volk is dit toch.

7 december 2011, de digitale Volkskrant de column van Malou van Hintem; “ Moeten misbruikte kinderen eerst een stoornis ontwikkelen voor ze behandeld worden?” Malou stelt oa. in dit artikel;

Ik citeer;

Gestoord
In de DSM, het handboek voor de psychiatrie, gelden deze reacties als aanpassingsstoornissen: de kinderen hebben klachten door wat hen is aangedaan. Ze zijn niet zelf gestoord; het is hun  omgeving die, als je dat zo mag zeggen, op een gestoorde manier met hen omgaat.Einde citaat.

Verder het lezen waard dit artikel in de Volkskrant, mijn complimenten Malou de verwoording is pakkend.Wordt het “ te duur”  voor onze verzekeraars?? Ook voor de overlevers is dit een relevant item. En dat terwijl “de oorzaak” nog vrij rondloopt.. (Bronaanpak?)

Pffff- even een kopje koffie uit mijn Senseo!!

Nederland is toch geen Bananenrepubliek?

Of toch!!

Wordt vervolgd.

Mea Culpa Media,

Willem Bosch

 

De Pinokkio’s

Zitting gerechtsgebouw was erg interessant, het is duidelijk dat de kerk geen civiele procedures willen: ‘ga maar naar Hulp en Recht’ riep de advocaat van de tegenpartij, interessant niet de rechtstaat maar de kerkstraat?

Ik werd veel en vaak geciteerd uit mijn blog, Pop Against Pope, de CD Soul Child, de docu ‘Tussen Kathamnadu en Bleijerheide’. Wat eerst ontkend, geboycot werd, wordt nu tegen mij gebruikt. Dat ik wel mijn gevoelens / gedachten heb geuit en nagelaten om een procedure aan te spannen. Verjaard dus, gek dat ze bij de kerkelijke Bandell / Deetman / Lindenbergh procedure wel de verjaring opheffen maar niet voor de  rechtstaat. Scheiding aanvragen?

Hieruit blijkt dat de kerk de wet verontachtzamen, manipuleren, te pas en te onpas de verjaring hanteren hoe het hun uitkomt.

Dan kunnen politici de komst van de Marokkaanse imam Mohamed al-Maghraoui wel willen tegenhouden omdat hij geen bezwaar zou hebben tegen het uithuwelijken van meisjes van 9 jaar, maar wanneer het onze eigen kerk aangaat die daders beschermd, piept er opeens niemand meer.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uQ7yf8Jvay4&feature=relatedInsert video URL or ID here[/youtube]

En…………….

Ooit heb ik op straat geleefd,  geen geld om een advocaat te bellen, laat staan te betalen, dat het voeren van een procedure ver van me af stond als outlaw, dat ik walgde van kerkelijke ceremonies, dolend, wanhopend, opgenomen in een psychiatrische kliniek. Dat ik me duizend en een diep zwarte nachten heb afgevraagd hoe ik mijn, ons recht moet zoeken of vinden? Via de straat, het podium, LP’s, Cd’s, een film, bands, de liedjes, protestmarsen, een manuscript waar ik al een paar jaar met grote tussenpozen aan werk, de hoopvolle ontwikkelingen met mijn strijdmakkers van Mea Culpa of radio programma’s maken samen met Peter. Wegen genoeg behalve die naar Rome die wil ik niet eens bewandelen hoe het rijk van Christus is bezoedeld door de Pinokkio’s.

De grote leugen voor de kerk blijft bestaan, er is blijkbaar de drang om tot het einde te blijven liegen en ontkennen want onder ede durven ze niks te verklaren. Ze ontkennen alle onthullingen, ja er gebeurt overal wel wat maar hoe ik met wrok en frustratie tekeer ga, is wel van belang bij de tegenpartij (dus komen we daar snel op terug op dit blog).

Geweld is Deetmaniaans geworden in de beleving van Gerrie Schobben, broeder Alphons stemt in met zijn liefdevolle corrigerende tik die ze van de kinderbescherming toendertijd hadden geleerd. Natuurlijk in die tijd in de mijnstreek, die vuige koelpieten stuurden hun kinderen naar internaat om daar discipline en tucht te leren. Thuis kregen ze klappen en op internaat was het niet anders. Nee, geweld dat kwam niet voor, het Engelen dossier is dan opeens typisch NIET aan de orde, vermeden door de tegenpartij. Het Engelen dossier staat bol van het geweld maar onderzoeken doet niemand behalve Deetman dan, maar die is alleen geintresseerd in seksualiteit, dus laat komen die eindconclusies, hopelijk staat er wel in ‘wat kunnen die lui liegen, wah!’

 

Gerrie Schobben, alias broeder Alphons heeft zich goed laten coachen door pastoor Schafraad van een andere koepel te Maastricht. Grote delen van het verweerschrift ademt Schafraad, en waarschuwt ‘als ze aan jouw komen Ger, komen ze ook aan mij’. Schafraad heeft bij rondom 10 de hele redactie omgeluld, zijn eigen kerkbestuur heeft na onderzoek hem onschuldig bevonden, met applaus in de kerk, en een staande ovatie. Hoera!

Schafraad, van Nooyen Kooij komen ook aan de beurt om hun handen in onschuld te wassen want ook hun willen we horen. Laat de civiele maatschappij nou meeleven, en niet je kerkbestuur of Hulp en recht bedienden over je oordelen, laat de Pinokkio’s hun waarheid met een extra lange neus verkondigen, het woord van Christus…’gij zult niet liegen’.

Wolven kerst

Laatste nieuws: zaak ondergetekende /Mea Culpa /geweld / Bleijerheide / Funske over twee weken uitspraak…wordt het een zwarte of witte kerst? Met veel wolven (gehuil) of kan Wolfje de aanval kiezen?

(foto Sacha Alexandra Medjanikova)

De drukte, de vragen, de hulp, dossiers, thema’s, de mails, telefoons, het is en blijft hectisch rond Mea Culpa. Het afgelopen jaar zat vol positieve en negatieve actie. Negatief waren de energie verslindende rapporten, aanbevelingen, positief de solidariteit onder veel mensen met wie wij dag in dag uit de draad oppakken voor erkenning. Niemand die onze pogingen om geweld en psychische manipulatie op de agenda te zetten daadwerkelijk te steunen, serieus te nemen. De kerkstraat mag naar het seksuele probleem kijken in achterkamertjes. De rechtstaat kijkt, tot nu toe, weg.

Wolfje eenzaam? Ja, hoor een beetje wel.