Hoezo… COUNT DOWN?
Op de website van KLOKK is een count down teller voor het aantal dagen, uren, minuten en seconden tot aan de nieuwe formele sluitingsdatum, nl. 1 mei 2015.
Nog altijd melden zich mensen met hun verhaal over wat hen destijds is overkomen, wekelijks toch nieuwe meldingen van mensen die een klacht in voorbereiding nemen.
Niet vreemd als je bedenkt dat niet het onderzoek van Deetman en het rapport nog bepalend zijn voor het melden, maar heel persoonlijke omstandigheden, zoals de gezondheid die verder achteruitgaat, op een leeftijd komen dat je dit stukje verleden toch nog wilt opruimen, ouders die overlijden die je altijd gespaard hebt en die je met je melding nu niet meer hoeft te confronteren.
Redenen genoeg. Daarom vindt KLOKK een discussie over een 
sluitingsdatum onzinnig. Behandeling van je melding is nl. een morele verantwoordelijkheid van de RKK en deze morele verantwoordelijkheid wordt niet beperkt door een datum.
Vorig jaar al heeft KLOKK aangegeven dat wij vinden dat de RKK een blijvende morele verantwoordelijkheid heeft naar de slachtoffers om naar hun verhaal te luisteren, te erkennen wat hen is aangedaan, spijt te betuigen over de grote gevolgen die dit heeft gehad. De RKK blijft verantwoordelijk voor het bijdragen aan het herstel. Materieel en immaterieel.
De motie Van der Steur had betrekking op de oorspronkelijke sluitingsdatum 1 juli 2014, maar is toepasbaar op de datum van 1 mei 2015. Wij vragen om uitvoering van deze motie. Leest u maar!
file:///C:/Users/KLOKK/Downloads/
Van_der_Steur_c.s._over_coulance_met_slachtoffers_
die_klachten_na_einddatum_1_juli_2014_indienen.pdf
Zoals eerder in juni 2014 door ons is kenbaar gemaakt kunnen en willen wij meewerken aan oplossingen voor meldingen die na 1 mei 2015 worden ingediend. KLOKK is niet gebonden aan een afspraak over 1 mei 2015, zoals schriftelijk vastligt tussen VPKK en KNR en BC.
Wij willen op alle fronten dejuridisering. Daar zijn genoeg redenen voor: Steeds meer lotgenoten melden zich vertwijfeld bij ons over de klachtenprocedure, het traject is loodzwaar en voelt alsof zij ter verantwoording worden geroepen.
Sommige advocaten van aangeklaagden gedragen zich als Amerikaanse advocaten in een schadeproces. Onbeschaamd en zonder empathie met het slachtoffer te tonen, wordt op details de zaak eindeloos gerekt. Dit is slopend voor slachtoffers. Dit mag bekend zijn bij de raadslieden en zeker bij de opdrachtgevers, de aangeklaagden.
Opvallend is dat aan klagers bewijslast wordt gevraagd, terwijl de aangeklaagden zich erop beroepen dat in hun archieven niets (meer) is te vinden. Niet vreemd, als deze archieven zoek zijn of zijn vernietigd, of dat destijds slecht werd geregistreerd. Het is ongepast dit de slachtoffers aan te rekenen. In dit soort procedures is compassie en empathie vervangen door koele calculatie.
Sommige aangeklaagden dragen met deze praktijken bij aan het opnieuw beschadigen van slachtoffers. Dat is onvergeeflijk, onnodig en ook tegen de afspraken die gemaakt zijn n.a.v. de 0-meting van 2013. Deze praktijken van bepaalde aangeklaagden en hun juridisch adviseurs maken wél voor de buitenwacht duidelijk dat de klachten of de mishandelingen destijds deel uit maakten van een cultuur die nog niet vervangen is door een menselijke aanpak.
Kennelijk zijn de inspiratiebronnen voor het leven als religieus(e) niet van toepassing op de omgang met slachtoffers, en zeker niet die slachtoffers die de moed hebben getoond, de schandelijke praktijken uit de 50 er, 60er en 70er jaren aan de kaak te stellen.
Van het beeld dat dit oproept worden inmiddels ook vele collega religieuzen en priesters het slachtoffer, omdat de beschreven aanpak afbreuk doet aan de inspanningen die door een groot aantal oversten wel is geleverd en zij hebben dus alle reden om deze praktijken met ons tezamen aan te pakken.
Het zijn nl. de echte rotte appels in de mand!
Guido Klabbers Voorzitter KLOKK