De afgelopen decennia kwamen toonaangevende Tibetaanse geestelijken zoals Chögyam Trungpa († 1987), Kalu Rinpoche († 1989) en Sogyal Rinpoche (1948, ook bekend als Sogyal Lakar) in opspraak wegens beschuldigingen van seksueel misbruik van leerlingen, van wie sommigen minderjarig waren. Studies wijzen uit dat – net als binnen de rooms-katholieke kerk – ook in de Tibetaanse monastieke traditie seksueel misbruik van kinderen plaats heeft. De reïncarnatie van Kalu Rinpoche (1990) die zelf een hoge geestelijke is, maakte in 2011 bekend zelf door monniken misbruikt te zijn.
In het Tibetaans boeddhisme zijn seksuele contacten tussen leraar en leerlingen geen taboe. In de Tibetaans tantra dat de dalai lama als het hoogste boeddhistische onderricht aanmerkt, is seksuele vereniging met de goeroe – zowel denkbeeldig als daadwerkelijk – onderdeel van de beoefening voor ver gevorderde beoefenaars. Dit onderricht wordt door sommigen aangehaald als rechtvaardiging van het gedrag van leraren die vrouwelijke leerlingen aannemen als tantrisch metgezel. Het seksueel verkeer binnen zo’n relatie zou geen misbruik zijn, maar een uiting van de hoogontwikkelde geestelijke staat van de goeroe. RKK geestelijken verdedigen zich op identieke wijze, zijn deel van een ander systeem waar macht en verloochening de ingrediënten zijn van misbruik.
Sogyal Rinpoche
Over het gedrag van met name Sogyal is in het buitenland uitvoerig gepubliceerd, in bijvoorbeeld de Engelse kranten The Guardian en The Sunday Times en het Franse tijdschrift Marianne. In 1994 spande een van Sogyals leerlingen in de VS een rechtszaak aan en eiste een schadevergoeding van 10 miljoen dollar wegens seksueel wangedrag en mishandeling. De zaak werd voor een onbekend bedrag geschikt.
De journalist Mary Finnigan (The Guardian) schreef over Sogyal het on line essay Behind the thangka’s. Daarin beschuldigen verschillende vrouwen Sogyal ervan dat hij hen seksueel heeft misbruikt en fysiek en geestelijk heeft mishandeld. Enkele van hen doen in de Canadese documentaire In The Name of Enlightenment: Sex Scandals in Religion (2011) herkenbaar in beeld hun verhaal.
(MCU) Hoe zit het met de opvatting van geestelijken die ‘het misdienaars inwijdingssyndroom’ omzetten in een hogere-erotische band, en hun celibataire leven op een andere manier vorm geven zoals de Boeddhistische erkenning van het vleselijke.
‘We don’t have secrets, secrets have us’ verwoorde een sex obsessed geestelijke het in het Southdown institute, Canada. Daar worden de ‘geheimen’ behandelt die leiden tot het ascetisch ideaal dat de RKK voorstaat. Er is een wereldwijd-religieus probleem nu de echte wereld om de hoek komt kijken.
De dalai lama nam in 1993 in een gesprek met westerse boeddhistische leraren een ferm standpunt in over Tibetaanse geestelijken die leerlingen seksueel misbruiken. Deze zouden – desnoods via de media – moeten worden aangeklaagd. Maar de dalai lama noemde geen namen, en hij heeft de gezamenlijke slotverklaring nooit ondertekend. Hij heeft zich ook nooit openlijk van Sogyal gedistantieerd. Integendeel: in 2008 opende de dalai lama Lerab Ling, een Franse Rigpa-tempel. Sogyal, op zijn beurt, opende in 2010 het naar de dalai lama genoemde Tenzin Gyatso Institute. Zoek de parallellen met de RKK, de verwevenheid met bestuurders, hoger en lager personeel, bisschop de Korte weet er alles van.
Er is in het katholieke bolwerk, als in het Boeddhistische weinig empathie en bekommernis met de vrouwen die zich slachtoffer voelen van Tibetaanse geestelijken. Als seksueel contact tussen leraar en leerling volgens de boeddhistische leer in theorie geen taboe is, maar in de praktijk wel voor ‘uitvoeringsproblemen’ zorgt: moet dit dan geen punt van discussie zijn? De discussie die ook in katholieke kringen gesteld mag worden, hou het celibaat maar sta tantrische metgezellen toe.
(bron: http://openboeddhisme.nl/de-dalai-lama-in-nederland-4-de-vragen-die-nooit-gesteld-zijn/)