Om te beginnen hebben wij als slachtofferorganisatie uiteraard berichten over kindermisbruik binnen alle geledingen van onze maatschappij, ter sprake gebracht. Typerend zijn de eigen rechtspraak getuigenissen van religieuzen, die zich beroepen op hun (canonieke) wetgeving. Dit mag en kan niet in Nederland / of in welk land dan ook.
Wellicht meer slachtoffers bij Jehova getuigen
Het misbruik waarover Trouw met slachtoffers sprak, vond plaats in de jaren tachtig en negentig. Slachtoffers en deskundigen zeggen dat het misbruik ook nu nog plaatsvindt. Er zijn zo goed als geen aanwijzingen dat het beleid van de Jehovah’s Getuigen is aangepast.
Wel zegt de organisatie tegen de krant Trouw haar procedures ‘voortdurend onder de loep te nemen teneinde de manier waarop we dergelijk kwesties behandelen te verbeteren’. En: ‘Als het gaat om kindermisbruik hebben Jehovah’s Getuigen […] een duidelijk op Bijbelse beginselen gebaseerd beleid’.
Volgens Peters benadrukte de organisatie in 2002 en 2003 tijdens een training voor ouderlingen dat misbruik een misdrijf is dat door de overheid moet worden afgehandeld. “Daarmee is het op papier toegestaan om aangifte te doen bij de politie. Maar die wijziging is nergens naar de leden gecommuniceerd.” (idem RKK).
Al op 12 april 2012 schreef onze vice-voorzitter Willem Bosch een artikel over dit onderwerp: ‘leven wij in de kerstraat of in een rechtstaat’?
Bij commissies en meldpunten voor seksueel misbruik zijn geen recente meldingen van (ex-)Getuigen bekend. Het meldpunt Sektesignaal wil geen namen van organisaties noemen maar laat weten dat “dit soort meldingen over allerlei groeperingen binnenkomt”.
Dat er geen meldingen van Getuigen zijn, zegt volgens Peters niets: “Slachtoffers geven zichzelf vaak de schuld van het misbruik. Als er zaken intern behandeld zijn, betekent dat dat iemand het heeft aangedurfd zijn mond open te trekken. Maar de kans is groot dat er nog veel meer slachtoffers zijn die dat nooit hebben gedurfd.”