2017 was een vervelend-rot jaar. Einde 2016 zat al vol met oprispingen, halve en hele trauma’s zoals ik die al veel eerder had kunnen aanpakken maar niet gebeurde. Voor psycho-therapie is geen plaats als je je niet wilt conformeren. (Bertje moet leren zich direct te onderwerpen zie onderaan rapport Bleijerheide). Ik weet het, het is niet gezond dit onderdrukken van emoties maar als je ze niet voelt, behalve dan met liedjes schrijven, schiet het niet echt op. Bovendien heb ik een ander tegenstrijdig ‘geluk’ namelijk dat ik me, grosso modo, meestal goed voel. Ik mag wel zeggen, ja dat mag jij zeggen Smeets, ik ben wel eens down maar nooit depressief. Mijn kat weet er alles van want naast mijn kat ligt een gitaar ter linker zijde en tokkel zelfs door tijdens het meest depressieve item op televisie, het journaal met al zijn wereldse, pokken ellende.
Wat mijn dromen betreft in 2017 zijn vrouwen bijna allemaal verdwenen, uit mijn nachtelijke dromen. Slechts tweemaal kwam een vrouw in mijn droom voor het afgelopen jaar en tot op heden probeer ik te analyseren / te begrijpen waarom vrouwen zijn verdwenen uit mijn dromen bestaan. Het enige wat ik hierover kwijt wil is de plek, die de rol van mijn moeder hierin gespeeld heeft. Bij haar waren dromen exclusief weggelegd voor het hiernamaals. Dromen doe je niet op aarde, dromen zijn voor kinderen en zelfs dat wordt je als kind hardhandig afgenomen. Want het ene moment ben je thuis en het andere moment vertoef je in ballingschap, zonder dat je veel fout heb gedaan. Resulterend in een jarenlang verblijf op internaten en daar worden dromen eigendom van mannen in bruine pijen, die je afranselen omdat je een man moet worden en zij zich kunnen uitleven op je pré-puberaal jongenslijfje. Daar zit je dan tussen de heilige broeders, die andere kinderen tegen je opstoken, je verdoven en je ex-comminiceren. ‘Ik mag het zeggen, ja hoor‘, maar veel is niet verandert sinds de Bleijerheide / Franciscaanse detentie: nog steeds een boycot als muzikant, als actievoerder, als mea culpa woordvoerder want het katholieke zwijg schorem bij de media hanteert nog altijd dezelfde achterbakse methodes…de door ‘God’ ingestelde ex-communicatie wet.
Dromen houden dan op want om overheerst te worden door het patriarchaat is me ten volle bekend doch om door het matriarchaat te worden gedomineerd is evenzeer een gruwel (helemaal niet meer te worden gedomineerd lijkt me het beste) maar dan is het al te laat want je bent je nog aan het losmaken van de pijn toen je zes, zeven, acht jaar tot hormonen je lijf overnemen als je dertien / veertien wordt, weet je nog niet wat je te wachten staat voor de poort van de katholieke huichelaars poort, en je kost wat kost wilt losmaken, bevrijden uit haar klauwen.
Deze afgelopen week werd ik voor het eerst ongelofelijk boos (bij overdenking eindrapport RKK), we zijn genaaid geworden door de RKK; ik wordt nooit echt kwaad want ik weet hoe anderen tekeer kunnen gaan….om niks. Deze woede was zo intens dat ik haast omviel, ik moest rustig doorademen anders was ik out gegaan. ‘Peace Bert, peace’! Laat 2018 niet het jaar van de afrekening worden. Na mijn hartstilstand / zuurstof gebrek lijk ik een kapot vergiet, alle emoties stromen er nu direct uit: ‘ja ik wil het nogmaals kwijt: we zijn weer genaaid door de kerk’.
Wie denkt dat dromen nu weer deel van de toekomst vormen moet ik constateren dat het laatste restje hoop is vernietigd. Ik kreeg een persoonlijke beurt / attentie van kardinaal Eijk, hij sprak positieve woorden bij de presentatie eindrapport. Toch heb ik de afgelopen jaren niet anders dan ontkenning, buitensluiting, manipulatie en achterklap meegemaakt rond het dossier seksueel geweld RKK. Dan worden aaitjes over de bol rake klappen. Dit circus beste vrienden heb ik al vaker bezocht, ik heb deze ‘KVP kleverigheid’ rond de hoge trapeze juichend zien jubelen, de leeuwentemmers van het ANP tot L1 en de Limburger in hun rotte bek gekeken. Lotgenoten groep Klokk heeft nergens spijt van, ze spelen het spel keihard en kregen daarvoor ruim 1.5 miljoen aan subsidie met goedkeuring van de RKK. Op de kaft van het ‘eindrapport’, staat ‘verslag van werkzaamheden 2011-2018. En 2010?? Mea Culpa bestond toen niet? Ik heb Rob van Beeten (B&T) dit op het hart gedrukt maar de man speelt een totale dubbele rol. Dat is de houding van RKK Nederland al vanaf 2010. Bodar weigerde met mij bij Pauw en Witteman te zitten, anderen keerden hun rug naar de klokkenluider-organisatie Mea Culpa United. Ze willen niet weten wat wij vanaf 2010 moesten doorstaan, van wereldwijde media aandacht tot lotgenoten bijeenkomsten lazen we in de krant dat ze bij Hulp en Recht het niet aankonden en het bijltje erbij neergooiden maar wij bleven gewoon doorwerken daarom zijn de positieve woorden van kardinaal Eijk zonder betekenis, hij en bisschop Wiertz (in mindere mate) heeft zich niet hoeven bemoeien met lopende zaken commissies meldpunt / rapport Deetman. Landelijk hebben we duizenden mensen geholpen, had eens meegelopen met Corrie, Leo, Willem, Anita en ondergetekende dan had je kunnen voelen hoe weinig medewerking er was bij ‘de weg naar verzoening‘, hoe ze poogden dit kunstwerk van Pierre Habets te traineren / boycotten en weer is er geen steun aan voortzetten van dit project in de Aad de Haas kapel, Vijverdal Maastricht. ‘Ja, ik mag het zeggen: ‘ik heb geen vertrouwen meer in deze ‘vertegenwoordigers’ van Christus, ze zijn het niet en zullen het ook nooit worden. Als het aan mij ligt ga ik naar Rome en spijker een zwart pamflet ‘de weg naar bekoeling….‘, aan een Vaticaanse deur. In 2017 was de hemel (lees eindrapport) met veel donkere materie bezaaid (geen daders, wel veel slachtoffers). In 2018 ga ik weer wat vaker naar de ochtend hemel kijken. Mijn enige voornemen.
