Een rijs door de zwijgcultuur.
Sinds ik mijn manuscript volbracht heb, ik deed er ruim tien jaar over, ben ik me gaan oriënteren over promotie, mogelijkheden om mijn boek ‘in de markt te zetten’. Niet mijn favoriete bezigheid maar wat wil je als schrijver / muzikant nou zonder publiciteit. Deze weg gaat in Limburg via vriendjes, langs netwerk-roedels die alles proberen om je uit de schijnwerpers te halen….het roedel licht met zijn specifieke geur bolletje , want wees nou eerlijk, ik ben toch een bekende, (nee, geen BN’er maar wel een LN’er. Iedereen kent me maar niemand erkend de inhoudelijke samenwerking die ik aangegaan ben, door de jaren heen op het vlak van muziek, documentaires, mea culpa stichting, verzet tegen woningafbraak, en het afschuiven via de anti-kraak, zo wordt je dan toch ingemetseld in het steentijdperk van the Flintstones, die iedere avond Dino, een huisdier-dinosaurus, met veel tam tam op straat wordt gezet. Nu gebeurt het stilletjes want ‘silence is golden’.
Ik ben begonnen in de Dominicanen boekhandel, zowel in Maastricht als in Heerlen, daar kreeg ik aanvankelijk quasi medewerking van een koele Ton Harmsen, een e-mail adres en tel nr. waar niet op gereageerd werd. Ton is van het vriendelijk, meebewegend manager type, komt altijd heel dicht bij je staan om je diep in de ogen te kijken, sinds Plasterk een rijke aanvulling op de communicatie. Net als Franciscanen sloten zij met veel plezier kinderen op, alsmede excommuniceerden, een heel oude katholieke gewoonte. Er is dan ook geen verschil tussen Dominicanen als Franciscanen.
Bisdom Roermond wilde overleg, een keer per jaar, maar na corona was het geestelijk geheugen (ook de misbruik kinderen) alles gewist en weer als vroeger. Femke Habets, dochter van de oprichter van de Nor, sprak ik aan om bij de presentatie van mijn boek ‘Krakende Stilte’, het gebruikelijke interview te doen. Ze moest ‘nadenken’, iets wat in de zeventiger jaren ook gebeurde maar altijd in progressieve zin dus geen boycot, maar solidariteit. Nou dochter is uit ander hout gesneden want ook zij liet niks meer van zich horen of is nog steeds aan het nadenken?
Het zijn net Sovjet burgers, volgen trouw de regels van de partij en de staat, dragen hun steentje bij aan een oude katholieke traditie van meelopers en huichelaars, handjes gevouwen en vragen voor penitentie.