Kerkelijke adoptie in Nederland

AFSTANDSMOEDERS  EN  AFSTANDSBABY’S

In Nederland werd een ongehuwde moeder begin jaren zestig als een ‘gevallen’ meisje beschouwd. Amper vijftien jaar later werd gesproken van ‘bewust ongehuwde moeders’. In die tussentijd stonden vele duizenden vrouwen en meisjes, met de nodige dwang, hun pasgeboren kind af. De jongste meisjes waren dertien en veertien jarigen, waarvan op dat moment de emotionele ontwikkeling nog niet volgroeid was.

In de tien jaar tussen 1960 en 1970 stonden ongeveer 25 duizend vrouwen en meisjes in Nederland hun baby af voor adoptie. De adoptiewet van 1956 schiep de mogelijkheid. Vooruitstrevende psychiaters als Dr. C. Trimbos en H. Heijmans bepleitten het afstand doen als een ‘keuze’ voor de ongehuwd zwangere vrouw, die zij beschreven als ‘gestoord’. De meeste tehuizen werden geleid door religieuzen die een dergelijk duidelijke richtlijn met twee handen aangrepen en met de nodige dwang uitvoerden.

Er viel NIETS te kiezen.

Ø Deze meisjes werden zwanger door onwetendheid over seksualiteit.

Ø Een grote groep is misbruikt en zwanger geworden.

• Ø Een grote groep is in Rooms Katholieke tehuizen terechtgekomen.
• Ø Een grote groep heeft onder dwang van ouders en nonnen hun kind afgestaan.
• Ø De meeste meisjes hebben nooit beseft, dat het papiertje dat getekend moest worden, de band tussen moeder en kind voorgoed verbrak
• Ø Een grote groep heeft na “het afstand doen” de band met hun ouders en andere familieleden niet meer, of niet voldoende, kunnen herstellen.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze levenslang moeten zwijgen over deze schande die ze “ zelf veroorzaakt hebben”.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze een toekomst gekregen waarin het rouwproces, over het verlies van hun kind, continu wordt uitgesteld. Daarvoor in de plaats komen bij een grote groep meisjes depressies, psychische problemen, relatie- en verslavingsproblematiek om de hoek kijken.
• Ø Een grote groep vrouwen is al jarenlang aan het zoeken naar hun dossier en kind!
• Ø Geheimhouding, isolement en stilzwijgen is voorgoed met hun toekomst verweven. Gezinnen worden gesticht op basis van geheimhouding over de geboorte van het oudste kind jaren eerder.
• Ø Enige vorm van nazorg is door de religieuzen in de tehuizen nooit geboden.
• Ø Ondersteuning en nazorg zijn ook door de kinderbescherming in de Rooms Katholieke tehuizen onvoldoende geboden.

MEA CULPA UNITED wil voor al deze vrouwen een podium bieden om alsnog met hun verhaal naar voren te komen. Dat mag anoniem,  via e- mail, info@bertsmeets.nl

Er hebben zich binnen  MEA CULPA UNITED vrouwen gemeld die vertellen over misbruik door de Rooms Katholieke Kerk, dwang en wreedheid door priesters, paters en nonnen. Het lijkt wel of elke familie wel een dergelijk geheim heeft. Gelukkig leven wij nu in een ander tijdperk, waar plaats is voor waarheidsvinding, erkenning en genoegdoening voor de survivors.

WIJ ALLEN KUNNEN HET STILZWIJGEN DOORBREKEN MET HET VERTELLEN VAN ONS  VERHAAL!