Ik dien een klacht in tegen Meldpunt bij de Tweede kamer betreffende de handelingen, vertragingen, onjuistheden, vermoedelijke hulp aan de tegenpartij, gezien de verschillende commissie uitspraken. Allen hadden ze te maken met MCU klokkenluider organisatie die morgen zes jaar bestaat. Er is resumerend de ‘kennelijke mariihunana verslaving’ dat afgezwakt werd naar ‘de broeierige jaren zestig’, de onwaarheden die de commissie zelf toevoegt aan mijn dossier over de kraakpanden. De leugenachtige invulling over vermoedelijke name-dropping bij het dossier over een levende pastoor emeritaat, als het onvolledige onderzoek naar broeder Solanus, (geen getuige opgeroepen) dat bolstaat van de vermoedelijke aannames; de vermoedelijk, dubieuze rol die Liesbeth Sanders en Schepen spelen om de tegenpartij in de kaart te spelen.

Een andere, nog lopende zaak tegen bisschop Gijsen waar naar steunbewijs wordt verwezen en tevens gevraagd wordt naar nieuw steunbewijs over klacht jongenspensionaat te Bleijerheide in het jaar 1961. Innerlijk met elkaar in tegenspraak. Er klopt geen jota van: de loskoppeling die gemaakt wordt betreffende het misbruik van Gijsen. In de Valkenburgse zaak is het vergaande verkrachting en in een andere zaak (Bleijerheide) aanranding, die overeen komt met mijn klacht. De eerdere klacht werd wel met elkaar gerelateerd, de andere zou Gijsen op studie reis zijn bij onze grote vriend Ratzinger volgens boek Twan Geurts, een celibataire whizzkid en geen tijd voor aardse zaken. De commissie neemt dit aan als ‘hij kon niet op Bleijerheide’ zijn geweest. Aannames, dag klacht 2011T347(2) (Bert Smeets)

Dan zijn het botweg leugens die Liesbeth Sanders vertelt over onderzoek

verblijf Gijsen op internaat. Ik heb met wel een heel bijzondere griffier mevr. Oude-Breuil gesproken maar ze had zich de reis naar Maastricht, gezellig koffie drinkend bij Hotel L’empereur, kunnen besparen want als ik geweten had waar archieven lagen dan had MCU die allang op tafel gelegd maar wat schrijft Liesbeth Sanders:

Zoals u weet is inzake de klacht van een van uw cliënten, 2011T347(2), door een bijzondere griffier onderzoek gedaan naar onder meer de vraag waar de archieven van Bleijerheide zich mogelijk zouden kunnen bevinden. Dit rapport is u op 28 november 2013 toegezonden.

Altijd voorzichtig die Liesbeth om maar geen fouten te maken: mogelijk…alles is mogelijk in Gods paradijs maar de Bleijerheide archieven werden al in 1982 op grote schaal vernietigd (Deetman rapport blz 643 4.4 Armenbroeders Franciscanen)

Het is een lachertje hoe kinderachtig en hoe vals het melkpunt zaken voorstelt.

De oud-rechters konden al hielenlikkend bij Meldpunt weer eens aan het stuur zitten, goed betaald, net als andere betrokkenen hun blazoen oppoetsten voor de Jezus discipelen. MCU leden zijn jarenlang aan het lijntje gehouden met zeer veel druk en pressie in hun privé-levens, afgewimpeld, hebben de meeste ongegrond verklaringen en dit ondermeer vanwege het feit dat geld van de arme-broeders franciscanen te Ohio niet meer te achterhalen valt. Moeten wij dan met pleisters en zalvende commentaren van vermoedelijk partijdige commissies en rapporten ons laten afplakken / wegschuiven? Het antwoord luid….NO!

vraag 1

We zijn weer terug bij af, de tijden dat Mea Culp United werd buitengesloten; de afgelopen maanden is er geen reactie van het meldpunt, geen enkele reactie, volgens het aloude recept van de excommunicatie.

Nu vind ik het persoonlijk geen ramp om op de Maliebaan mijn gezicht te laten zien voor allerlei flauwekul en oud-rechters die ander maal de kerk redden van beschuldigen van seksueel geweld. Wat heeft het voor zin om een klacht in te dienen, melkpunt commissie / rechters bezigen kleinburgerlijke visies over de zestiger jaren, die zo niet méér schuld hebben aan het trauma misbruik op internaten dan de broeierige jaren zestig. Dan duurt het langer dan een jaar om een klacht naar voren te brengen. Dan is een commissie bezig om een en ander uit te zoeken maar ondertussen gebeurt er maanden niks.

In het verleden hebben wij ook ‘contact’ gekregen met ‘de contactgroep‘; ook een van de vele in het leven geroepen wassen neuzen figuren, die van alles rond kwebbelen maar niets om het lijf hebben. Ga je er tegen in , ben je een keer te kritisch dan wordt overleg stopgezet: kortom al jaren geen contact meer met de contact groep.

De contactgroep nam overigens geen contact op met ondergetekende, voorzitter / woordvoerder van MCU; nu ze wenden zich tot dhr en mevr. Bel. Dit heeft kort geduurd want ook zij lieten zich niet muilkorven dan wel kneden. Ik kwam Bakker wel eens tegen in de wandelgangen van de Tweede kamer maar gaf me geen blik waardig, negeren die gast was het breed gedragen devies. De meldpunt, smelt-melkpunt rechters, de bakkers van de contactgroep houden van hielenlikkers en ander volgzaam voetvolk om er voor te zorgen dat er geen al te grote idylle dan wel  economische vooruitgang wordt geboekt door de slachtoffers.

Het Vaticaan is corrupt, er lopen tal van rekeningen die buiten de boeken worden gehouden, het arme kindje Jezus is nog nooit zo verderfelijk en misdadig misbruikt geworden dan door mensen in ‘de kerk’ zelf. Misschien is dat wel de onderliggende reden dat seksueel geweld misbruik dermate lang en onvermeld is gebleven, en nu nog proberen ze met alle macht, zie de brief van Rik Deville over ‘de kerk bestaat niet’, het artikel over ‘schuldig verzuim’ door Guido Klabbers, al onze artikel over ‘breaking the victim’, de kerk laat niets van zich horen, verdedigen daders die met onvolledige, tendentieuze verklaringen komen om een zaak die allang vast stond op een nette, behoorlijke, geraffineerde manier om zeep te helpen. De kerk anno 2016…nog steeds corrupt met een nepotistisch meldpunt.

Oh ja meneer Deetman laat dat woord ‘onafhankelijk’ nu maar weg, we hebben genoeg van de onafhankelijke meelopers, bah!

Aartsbisschop Carlson zegt dat hij niet wist dat seks hebben met kinderen crimineel was.
De aartsbisschop uit St. Louis is verwikkeld in een seksueel misbruik schandaal. Hij getuigde dat hij niet wist, in de jaren 1980, dat het illegaal was voor priesters om seks met kinderen te hebben???

Nu zijn er mensen die dit geloven? Dat hij en al die priesters wereldwijd hun machtspositie hebben kunnen botvieren. Dit is onze ervaring: het gold voor meer priesters, broeders, nonnen zij konden ongestoord hun gang gaan met medeweten van oversten en bisschoppen, kon men crimineel gedrag vertonen dat buiten in de maatschappij verboden was. Wereldvreemd of juist goddelijk acceptatie van het eigen vertier.
“Ik weet niet zeker of ik wist dat het een misdaad is of niet,” reageerde Carlson vertwijfeld. “Ik heb vandaag begrepen dat het een misdaad is.”
Toen hem werd gevraagd wanneer hij voor het eerst besefte dat het een misdaad is voor een volwassene – inclusief priesters – om seks te hebben met een kind, Carlson, 69, schudde zijn hoofd.
“Ik weet het niet meer,” verklaarde hij.
Advocaat Jeff Anderson, die opkomt voor misbruik slachtoffers, toonde met vrijgegeven documenten aan dat Carlson al in 1984 bewust was van de ernst van kindermishandeling-beschuldigingen. Hij schreef aan de toenmalige aartsbisschop John Roach dat de ouders van een van de vermeende slachtoffers van plan was om naar de politie te gaan.
Rol van Carlson op het moment was om misbruik beweringen te onderzoeken. Hij gaf in zijn verklaring dat hij nooit persoonlijk naar de politie ging, zelfs wanneer een geestelijke toegaf dat hij ongewenst gedrag had gepleegd (seks met kinderen).
In de verklaring van vorige maand, Carlson antwoordde 193 maal dat hij niet herinneren-misbruik gerelateerde gesprekken uit de jaren 1980 tot medio 1990.
Anderson was in het bezit van een rapport van een eerdere depositie in 1987, waarbij inmiddels overleden bisschop Loras Watters zei hij adviseerde Carlson te antwoorden: “Ik kan me niet herinneren” als hij ondervraagd werd in de rechtbank.

In tegenstelling tot de hoorzittingen van oud-rechters / andere deskundigen die slachtoffers hoorden moesten wij ons alles herinneren, tot in detail, de haarsnit van de pater of de montuur van zijn bril dan wel zijn misvormde kop. Hoe zijn handjes loos gingen, zijn kunstje toepaste en zijn hiernamaals vraagjes op je losliet. Het bewust ontlopen van straf en achterhouden van informatie over criminele activiteiten en dan beweren op advies dat ‘hij het zich niet kon herinneren’, hebben wij gelukkig niet gezwegen over wat wij ons konden herinneren. Doei!

‘De kerk bestaat niet’

Daar zit ik dan als gepensioneerd priester in het historische Gerechtsgebouw te Gent. Donderdag 28 januari 2016. Aan het woord is advocaat Fernand Keuleneer. Meer dan een uur verdedigt hij met passie de Belgische bisschoppen en de koepel van de Religieuze oversten van België. Verschillende slachtoffers van wie ondertussen erkend is, ook door kerkelijke oversten, dat zij door priesters of paters seksueel zijn misbruikt, klagen daar hun (toenmalige) bisschoppen en oversten aan dat zij in de voorbije decennia wel degelijk op de hoogte waren van dat misbruik maar niets ondernamen om het te erkennen en vooral om het te doen stoppen. Als beste methode om deze mannen ter orde te roepen vonden verschillende slachtoffers om dit te doen door de koepel van de katholieke kerk in België ter verantwoording te roepen. Maar ook het Vaticaan stond op het appél. Het is duidelijk dat in dit geval vooral de Belgische bisschoppenconferentie in de spotlights staat. Zo geschiedde. In  eerste aanleg (Gent, 1 oktober 2013) is deze Class-Action niet gelukt in deze Burgerlijke Zaak. Deze week was het dus herkansing. Een soort van tweede zit.

Ik was vooral geïnteresseerd in wat de pleiter van de bisschoppen zou vertellen. Ik heb veel geleerd.   Had ik dat maar eerder geweten. Ik zou mij in mijn jonge jaren als een nog méér vrij priester hebben gevoeld. Wat ik op dat één uur heb geleerd, stelt mijn 6 jaar priesteropleiding en 40 jaar parochiedienst volledig op de helling.

Natuurlijk was er op de eerste plaatst de herbevestiging dat voor wat de aansprakelijkheid van de paus van Rome betreft er volledige immuniteit gewaarborgd is. Aldus Keuleneer. Het Vaticaan is en blijft een Staat en geniet dus, naast de staat van genade ook de eeuwige staat van immuniteit. Waarvan akte. Rome valt niemand ter wereld ooit aan.

Maar nog meer werd ik wakker geschud door de bewering van deze vertegenwoordiger van de bisschoppen dat een bisschop niet de aansteller van een priester is en dus kan hij niet de aansteller zijn van een priester die seksueel misbruik pleegt. Ook al gaat het om een priester van zijn bisdom. Meer zelfs de bisschoppenconferentie van België die hier zgn. ter verantwoording wordt geroepen is amper een feitelijke vereniging en daar valt zelfs nog over te twijfelen. Ook al hebben diezelfde Belgische bisschoppen een paar jaar geleden samen met de koepel van Religieuze Oversten van België een schriftelijke schuldbekentenis afgelegd betreffende het massale seksueel misbruik door hun clerus. Zelfs dat document kan niet opgenomen worden in de rechtspraak, volgens meester Keuleneer. Ook het VN-rapport voor de rechten van het kind van januari 2014 waar de katholieke kerk een veeg uit de pan krijgt, of de ontmoeting van paus Franciscus met een aantal slachtoffers van seksueel misbruik in juni 2014 zijn evenmin van belang als de eigen schuldbekentenissen, volgens de pleitbezorger van de bisschoppen en religieuze oversten.

Probleem bleek ook te zijn dat de slachtoffers van het seksueel misbruik niet tot dezelfde vzw of vereniging behoren maar gewoon Belgen zijn die zomaar van overal uit binnen- en buitenland kwamen. Ook vond meester Keuleneer het niet kunnen dat slachtoffers niet zomaar hun identiteit wilden prijsgeven. De angst voor openbare schaamte blijft hen parten spelen. Terwijl ik hem dat hoorde verklaren kwam spontaan het beeld van het document van een Dadingsovereenkomst die in Arbitrage wordt gebruikt mij voor de geest. Op die overeenkomst is de naam van het slachtoffer wél verplicht en mag de naam van de dader, – op uitdrukkelijk verzoek van Dignity, de organisatie die de Belgische bisschoppen vertegenwoordigt – niet worden vermeld, tenzij die al zou overleden zijn. Daders mogen dus anoniem blijven. Slachtoffers moeten zich openbaar kenbaar maken. Daders mogen niet ten schande worden gemaakt. Voor slachtoffers moet men blijkbaar niet zo kieskeurig zijn. Dat weten we dan ook weer.

Dat ik niet enkel van ouderdom rimpels in mijn voorhoofd heb werd duidelijk toen ik Keuleneer hoorde verklaren dat mgr. Vangheluwe, de voormalige Brugse bisschop niets kan verweten worden want dat hij door Rome – dat jawel nog steeds immuniteit geniet -, nooit werd veroordeeld. Bewijs: Vangheluwe is nog altijd vrij om te gaan en te staan waar hij wil. Bovendien, aldus de advocaat, niemand kan bewijzen dat er vanuit de kerk een strafzaak aan de gang is tegen Vangheluwe. En stel dat Vangheluwe toch schuldig verzuim zou hebben gepleegd dan kan men hem hiervoor nog niet vervolgen, want het kan niet anders dan dat in dat geval de feiten toch al verjaard zouden zijn. Ook de bevindingen en besluiten die prof. Adriaenssens vanuit zijn commissiewerk trekt worden in twijfel getrokken. Zelfs de brochure ‘Verborgen Verdriet’ die de bisschoppen hebben geschreven n.a.v. het pedofilieschandaal bewijst niets. Evenmin een klacht die tegen de algemeen overste van de Broeders van Liefde, René Stockman zou zijn gestart, bewijst niets, aldus Keuleneer. Wel vond hij het een probleem dat mgr. Vandenberghe en mgr. Schreurs niet zijn gedagvaard. Dat die laatste al een tijdje overleden is doet even niet ter zake.

Maar het ergste moest nog komen. Toen het pleidooi meer naar de diepte ging sijpelde het stilaan bij mij door dat, als ik deze pleiter moet geloven, slachtoffers helemaal geen kans maken op erkenning van het schuldig verzuim. Want slachtoffers hebben zgn. ‘geen rechtsband’ met de bisschoppen. Iets wat ik niet meteen kon plaatsen. Ik ben juridisch gezien een nietsnut. Maar ik doe toch een poging hem te volgen. Als Keuleneer beweert dat in de dadingsovereenkomst de toegekende schadevergoeding volledig en alomvattend is bedoeld, dan moet ik dat begrijpen als: hier is ook het schuldig verzuim van oversten en bisschoppen inbegrepen. Blijkbaar is in het dossier Arbitrage dan wél sprake van schuldig verzuim van bisschoppen en oversten mogelijk. Maar in deze zaak kan dat blijkbaar niet?

… en de bisschoppen evenmin

En toch beweert hij enkele minuten later: de bisschoppenconferentie is louter een overlegorgaan. Zij heeft geen feitelijke of juridische macht om normen of beslissingen op te leggen, uit te voeren of af te dwingen. Jegens de bisschoppen of geestelijken of wie dan ook: kardinaal Danneels heeft geen gezag over andere bisschoppen. Nu begin ik echt te twijfelen. Heeft een bisschop wel enig gezag aangezien hij zelfs niet eens een priester kan aanstellen, dixit Keuleneer. En het is nog niet gedaan: bisschoppen zijn geen mandatarissen van de Rooms Katholieke kerk, maar zijn gewoon natuurlijke individuele mensen die enkel verantwoordelijk zijn voor de eigen gemaakte fouten. De bisschoppen hebben bovendien niemand opgedragen hen waar dan ook te vertegenwoordigen. Priesters kunnen zich dus niet verschuilen achter hun bisschop. Daarom zijn de bisschoppen de verkeerde gedagvaarde personen! Wie moet dan wel opgeroepen worden, vraag ik mij vertwijfeld af… terwijl ik mijn leeg geschreven bic snel vervang.

Hij gaat dapper door. De Kerk is zelfs geen feitelijke vereniging en heeft ook geen rechtspersoon. Dus, de Kerk, zij bestaat gewoon niet. De Kerk kan geen roerende of onroerende goederen verwerven. De Kerk kan geen overeenkomsten afsluiten. De Kerk… dat is eigenlijk gewoon een idee dat in mijn hoofd speelt, een droombeeld dat ik mijn leven lang mij heb ingebeeld maar in feite niet bestaat? Als de bisschoppen zouden verantwoordelijk gesteld worden voor het schuldig verzuim dan kan men evengoed alle priesters en zelfs alle gedoopten verantwoordelijk stellen voor dat misdrijf, want elke gedoopte is op dezelfde wijze lid van die Kerk als een bisschop, aldus Keuleneer. Hoe simpel kan het zijn. De Kerk maakt dus geen fout aangezien ze niet bestaat. Ze kan zich dus niet organiseren en de Belgische Staat kan haar dat dus ook niet verplichten.

Hoor ik het goed, denk ik dan. In België bestaat het recht ‘zich niet te organiseren’. De Kerk maakt gebruik van dat recht en dat is alles. Sluw. Spontaan denkt de Kerk er aan zich niet te organiseren. Dat was mij nooit eerder opgevallen. Mooi wordt het als de bewering valt dat de oude cultuur van de kerk niet meer bestaat. Canon 519 moet bewijzen dat een priester niet onderschikt is aan een bisschop maar een vrij man is. Hij leest in die canon terecht, ‘de pastoor is de eigen herder van de hem toevertrouwde parochie’ met de nadruk op ‘de eigen herder’. Daar hoort dan de uitleg bij dat het in het oude kerkelijk recht anders stond… maar we leven nu in een nieuwe kerkstijl. Alleen verwijst Keuleneer enkel naar de eerste zin uit die canon. In mijn Kerkelijk Wetboek lees ik in diezelfde canon 519 in het vervolg van die zin ‘… hij oefent de pastorale zorg uit over de hem toevertrouwde gemeenschap onder het gezag van de diocesane bisschop… ‘. En dan vertel ik er nog niet bij dat die wettekst is opgemaakt door een onaanraakbaar Vaticaan.

Meer dan een uur heb ik zitten luisteren. Wij zijn ver over tijd willen we om 12 uur middagmalen. Maar het duurt nog een hele dag voor ik zin heb in een hap. Pas tegen de avond maak ik mij deze bedenkingen: zouden al de huidige Belgische bisschoppen écht op de hoogte zijn van dit betoog? Hebben zij hiervoor hun fiat gegeven? Toch niet iedereen, hoop ik. Misschien moeten zij helemaal niet hun fiat geven… misschien bestaan ze niet eens, als bisschop? Nee toch?

Een betrokkene stelde na de zitting deze vraag: ‘Door wie wordt meester Keuleneer betaald? Door een instituut dat niet bestaat?’ Misschien wordt hier wel een voorlopig nog onduidelijke derdebetaler regeling toegepast?

Mensenrechten in de Kerk

Rik Devillé