Wat is het gevoel na zes jaar strijd / hulp aan slachtoffers / overleg van Deetman tot kardinaal Eijk, de contactgroep, de laatste politieke hoorzitting (kamerleden met hun iPhone in de weer), het GEVOEL dat over is na de erkenningen die hebben plaatsgevonden. Ik zal het dicht bij mezelf houden, ‘ik ben een vijand‘! Ik word gezien als een tegenstander en daar zetten ze nogal rigoureuze maatregelen voor in. Het is als een biecht die verhouding met de kerk. Je moet nog altijd op het matje om je (erf)zonden te belijden. Net zoals je opgedoft ter communie ging zoals wij dat vroeger moesten doen, ‘onze zonden’, ik heb me vaak afgevraagd wat ze daar nou precies mee bedoelen, onze zonden te reinigen tot doel de purificatie van de ziel. Ik weet niet hoe anderen zich voelen als ik hun zelfvoldane bikken naar de hemel zag opslaan, de hostie (het lichaam van Christus???) zag inslikken en vervolgens wij allemaal aan dit collectieve orgasme van de kerk moesten deelnemen. Hoe braaf we ook uitzagen in onze zondagse pakje met strikje / stropdas uiteindelijk bleven ze je wantrouwen, en blijf ik recalcitrant, een vijand, tenminste in de ogen van veel kerkuilen.

Nu, ben ik niet het meest volgzame type dus de recalcitrantie die ik opgebouwd heb de afgelopen jaren, staat. Ik denk overigens dat ik een voorbeeld ben voor anderen die ook als ‘vijand’ worden beschouwd. Ik heb het alleen over voelbare, onder de huid golven van passief-agressief gedrag wat je merkt als je met de kerk in aanvaring komt. De 2010 uitspraak ‘eerst de slachtoffers‘ in gregoriaanse stijl gezongen door Bodar en Deetman, het Bodar Deetman ensemble, heeft niet geleid tot een warmere band met kerkvertegenwoordigers. Men slaat snel deuren dicht of acteert zoals het meldpunt als een voorportaal van de hemel. Eerst netjes kloppen bij het meldpunt en dan kun je verder naar en in de Heer.

10 vragen aan het RKK Meldpunt en haar discipelen.

1. Waarom is er geen diepgaand onderzoek naar broeder Solanus? Archieven spreken elkaar tegen.
2. Waarom wordt het rapport Koppen gedesavoueerd.
3. Waarom kloppen notulen niet bij gevoelige zaken als persoonsverwisselingen / levende vermeende daders.
4. Waarom zijn gegevens van pastoor / kapelaan De Saive niet volledig bekend bij Deetman; het meldpunt voorheen Hulp en recht ook niets wist maar het OM op de hoogte is; ligt het vervolgens stil: van juridische adviseur tot meldpunt, dat passief blijft.
5. Waarom reageert meldpunt niet op talloze vragen / brieven en laat men steunbewijzen verdonkeremanen.
6. Waarom liegt men over onderzoek verblijf Gijsen op internaat Bleijerheide?
7. Waarom kon een fris, pas opgericht Meldpunt geen steunbewijzen doorgeven nadat het Hulp en Recht overnam.
8. Waarom worden alleen bekenden / vertrouwelingen benoemd in commissies en aanverwante onderzoeken?
9. Waarom wordt nergens gebruik gemaakt van seksuologen in de onthechtheid-geschiedenis van de kerk. Meldpunt ingericht als sm altaar voor boetedoening (voor de overleden geestelijkheid).
10. Waarom is Meldpunt op diezelfde fragmentarische manier ingericht als orde / congregaties en behandelt Meldpunt ‘de engelen jongens’ beter bekend als MCU, het arme broeders Franciscaner jongenspensionaat als outlaws, als een niet-Nederlandse congregatie terwijl het internaat na de oorlog vol zat met Hollandse broeders. Onnodig grievend concluderend dat hoogmoed, verdeeldheid zaaiend de etterbakken / hypocrieten / leugenaars vrij rond lopen alles te doofpotten.

De katholieke kerk zegt tegen nieuwe bisschoppen dat het niet per se hun taak is beschuldigingen van kindermisbruik te melden. Alleen de slachtoffers en hun familie zouden het besluit moeten nemen aangifte bij de politie te doen.

Nee, zij hoeven geen besluit te nemen dan wel verantwoordelijkheid te nemen. Schuldig verzuim, de repressieve cultuur in de kerk verandert niet. Heeft u ooit gehoord van een bisschop dat ie misbruik toegaf? Gijsen, die het zelf pleegde? Simonis die het verzweeg. Vertrouw niet op deze kliek want zij wassen hun handen in onschuld.

LAATSTE NIEUWS!!!!!

Investeren in vastgoed om op die manier een stichting te helpen die door het Vaticaan wordt ondersteund. Dat was het verhaal dat zo’n driehonderd Fransen, Belgen, Zwitsers, Italianen en Luxemburgers over de streep trok om te investeren in Kepha Invest, een investeringsmaatschappij in vastgoed. Geld en kerk altijd één twee eenheid.