Op 7 vrijdag november 1975 explodeerde op het DSM terrein in Geleen een deel van de petrochemische installatie. De enorme klap, tot in verre omstreken te horen, veroorzaakte een enorme ravage. Er vielen 14 doden en 109 zwaar gewonden. Op 7 november 2015, precies 40 jaar na dato, zal de ramp worden herdacht met de onthulling van een nieuw monument voor de slachtoffers.Veel kinderen van de omgekomen DSM medewerkers worstelen vandaag nog met het effect van de ramp. Volgens sommigen een direct gevolg van de typisch Limburgse cultuur van ‘leed toedekken en gevoelens onbenoemd laten‘. Bij interviews kwam in dit verband opvallend vaak de ramp met de MH17 ter sprake. De enorme hoeveelheid aandacht die de MH17 slachtoffers en hun nabestaanden kregen, bracht bij de nabestaanden van de DSM ramp in heinnering hoezeer zij zelf in de kou hebben gestaan. Zo zat bij de latere herdenkingsdienst van de ramp het DSM bestuur op de voorste rijen van de kerk. Sommige weduwen van de slachtoffers moesten het doen met een staanplaats achterin. Ook de Katholieke kerk onder leiding van de toenmalige bisschop Jo Gijsen speelde destijds geen positieve een rol. Geen warmte, geen aandacht, geen gesprekken.
Deze uitzending van het programma Kruispunt werd uitgezonden op zondag 8 november door de RKK.
http://www.npo.nl/kruispunt/08-11-2015/KN_1675293
Wat wil het toeval, zonder namen te noemen of verder op
DSM Blues
details in te gaan heb ik in 1975 de verboden foto’s gezien van deze ramp (staatsgeheimen?). Ze mochten niet gepubliceerd worden vanwege de maatschappelijke onrust en protesten die het zou veroorzaken tegen het bedrijf DSM. Ook konden er geen schadeclaims worden ingediend op basis van feiten zoals de foto’s zouden onthullen. Deze foto’s zijn er nog altijd, ergens in een diepe la uiteraard maar na het zien van de uitzending van Kruispunt is het wrang om te zien hoe deze mensen nog steeds voor de gek worden gehouden, onwetend gelaten omdat niemand met enige duidelijkheid kon zeggen wie van de overledenen in welke kist lag. Ze mochten immers niet open gemaakt worden, verhuld blijven in het leed dat mensen toen heeft overvallen, een afschuwelijk drama, géén Gijsen, hij was overal en nergens maar op dit soort plekken zag je hem niet, de Limburgse autoriteiten vreesden de protesten, de DSM blues.
Het Vlaams Parlement zal zich volgende week dinsdag 24 november formeel en publiek verontschuldigen bij de slachtoffers van gedwongen adopties. Het initiatief komt vanuit de commissie Welzijn en minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V). Het is de tweede keer dat het parlement zich op die manier publiek verontschuldigt. Eerder, in april 2014, waren er gelijkaardige excuses voor het historisch misbruik in de Vlaams jeugd- en onderwijsinstellingen.
Dat is ander nieuws dan de hysterische achtervolgingen van de pers (CNN) over de aanslagen in Parijs. Ik zie ze in Nederland nog geen excuses maken over de afstandsbaby’s daar toveren ze steeds andere konijnen en parlementaire vertragingen door onderzoekscommissies in te stellen. Tot ‘de tijd’ niet meer kan nagaan wat precies gebeurt is, archieven niet meer bestaan of in een andere la liggen waar iemand vergat in te kijken.
Brengt me op een andere irritatie wat betreft onze collectieve drang om waarheidsvinding te doen is het neurotisch veel gebezigde openingszinnetje bij menige discussie: ‘wat je ziet‘? WAT JE ZIET!!! is dat we er steeds meer naast zitten in het verklaren van zaken, steeds meer dingen ontgaan ons, de veiligheidsdiensten, de regering ontging 1 minuut stilte voor de onschuldige slachtoffers van het Russisch vliegtuig dat boven de Sinaï is opgeblazen dan wel die in Beiroet, Badgad heeft heel wat vergeten minuten tegoed van ons dus wat je ziet….
Jeroen Brouwers heeft de ECI Literatuurprijs gekregen voor zijn boek Het hout. Dat is donderdagavond bekendgemaakt tijdens een feestelijke bijeenkomst in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag.
Mansuetus
Het hout van Jeroen Brouwers gaat over onderdrukking en seksueel misbruik op een katholiek jongensinternaat. Dit jongenspensionaat blijkt Bleijerheide waar MCU de afgelopen jaren ontzettend hard voor heeft geknokt om erkenning te krijgen voor vele slachtoffers broeders-paters Franciscanen.
“We kiezen voor meesterschap, stilistische brille, voor beklemming en verlossing”, aldus de juryvoorzitter Andrée van Es.
Wij feliciteren Jeroen Brouwers en danken hem voor het noemen van de naam Mansuetus, de hoofdpersoon in het boek. Ook de ziekenbroeder komt tot leven met zijn vele handtastelijkheden, penetraties en verdovingen op het Bleijerheide internaat. Los van de fictie rest de non-fictie voor de mensen die zich nog gemeld hebben met een klacht tegen Mansuetus en de andere (achttien!!) broeders, voor hen is dit een grote opluchting. Zij hebben misbruik meegemaakt van bijvoorbeeld deze autoritaire Duitse broeder-overste. Gelukkig mochten zij erkenning krijgen.
De arme broeders Franciscanen te Bleijerheide zijn nooit open geweest over het misbruik en geweld: ‘Sie haben es nicht gewusst’. In 1982 vernietigden zij alle archieven (Deetman rapport). Limburgse media als L1 plus OM desavoueren klachten over dit knapen instituut dat wijd en zijd bekend stond vanwege misbruik en geweld.
(recensie over het Hout): Werkelijk alles kan aanleiding zijn om de knaapjes eens even flink onder handen te nemen. Rolletjes snoep zijn verboden, stripalbums, hardlopen op de gangen, het storen van het ‘silentium’ in de refter, de studie- of slaapzaal. De begeestering voor sport- en filmidolen is uit den boze. En zelfs
Doopbelofte
praten over ‘het fabeldier van het andere geslacht’ kan tot opsluiting in ‘de put’ leiden. En vriendschap onderling? Men mag niet met zijn tweeën zaken ondernemen, of zelfs een beetje kletsen. Het individu moet worden gesterkt. Er worden immers soldaten in het leger van de Heer gekweekt. Nefaste ideeën moeten koste wat kost worden bestreden. Het lijden van de knapen is in vergelijking met dat van de Heer…
De uitzichtloosheid van de jongens is schrijnend. Nergens vinden ze in de verzwijgcultuur gehoor voor hun klachten. Als ze over het misbruik en de lijfstraffen al durven vertellen aan hun ouders wordt dit afgedaan als puberfantasieën.
Afgelopen Vrijdag hadden wij een gesprek met jeugdzorg commissie de Winter. Wij wezen de commissie op de moeizame, lange weg van schadeclaims wanneer haar wetenschappelijk werk is volbracht. Zoals bij Cie. Deetman begonnen alle klachten op nul na voltooing RKK wetenschappelijk rapport. Linksom of rechtsom zullen ‘bewijzen’ moeten worden geleverd: een zwaar traject voor slachtoffers.
De internationale wetgeving is een belangrijk mini-onderdeel van Cie. Micha de Winter, daar bij de RKK gebleken is dat die spaak liep tot aan de grens bij Vaals of Hoek van Holland.
Europese samenwerking, wetgeving is noodzakelijk om aan te geven dat scheiding tussen kerk en staat niet wil zeggen dat opvattingen gedreven door welke religieuze wind dan ook, straffeloos hun gang kunnen gaan. Overplaatsingen door medeweten / verantwoordelijkheid van congregaties / overheden die in verschillende landen opereren, zelfs wereldwijd, kind huwelijken of andere vormen waar mensenrechten ontbreken, kunnen en moeten een halt toe worden geroepen. Als Europa geen problemen kan oplossen moeten wij het maar doen.
PERSBERICHT
Minister Van der Steur installeert commissie – Vooronderzoek naar geweld in de jeugdzorg
Utrecht, 6 november 2015 – De commissie – Vooronderzoek naar Geweld in de jeugdzorg is donderdag 5 november geïnstalleerd door minister Van der Steur van V&J, mede namens staatssecretaris Van Rijn van VWS. De afgelopen weken heeft de commissie haar aanpak bepaald. Vanochtend heeft commissievoorzitter prof. dr. Micha de Winter betrokken slachtoffergroeperingen hierover in Utrecht ingelicht.
De commissie, die bekijkt of het haalbaar is onderzoek te doen naar geweld in de jeugdzorg in de periode 1945 tot heden, rapporteert uiterlijk 1 mei 2016 aan het kabinet. Uitgezocht zal worden of er aanwijzingen zijn die iets zeggen over schaal en aard van het geweld , welke regels er bestonden, hoe het toezicht was georganiseerd, of er registraties van geweldsincidenten hebben plaatsgevonden etc. Daarnaast wordt onder meer onderzoek gedaan naar de beschikbaarheid en kwaliteit van archieven, naar internationale wetgeving op het terrein van geweld jegens minderjarigen, en naar de veranderende opvattingen in de samenleving met betrekking tot het gebruik van geweld in de opvoeding. Ook bestudeert de commissie hoe in de ons omringende landen met het geweldsprobleem is omgegaan. Daartoe is inmiddels een groot aantal internationale contacten gelegd.
Het vooronderzoek naar geweld in de jeugdzorg richt zich op minderjarigen die onder verantwoordelijkheid van de overheid in pleeggezinnen en in (rijks-)instellingen zijn geplaatst.
De commissie heeft de afgelopen maanden gesprekken gevoerd met slachtoffers van geweld in de jeugdzorg. Ook heeft zij een aantal levensverhalen toegestuurd gekregen. Volgens voorzitter Micha de Winter is de commissie getroffen door de intensiteit van het leed, dat naar voren komt uit verhalen van mensen die in hun jeugdjaren met geweld te maken hebben gekregen. Naast het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek wil de commissie ook de urgentie van dit probleem onder de aandacht brengen. Opvallend is dat slachtoffers aangeven dat er vaak langdurig sprake was van een combinatie van psychisch en fysiek geweld, in combinatie met seksueel misbruik.
geachte meneer Schafraad, pastoor, voorheen broeder Eymard op het franciscaanse jongenspensionaat te Bleijerheide, voor ons, jongens van het internaat, Dino.
Nog een nachtje slapen en u doet uw laatste mis en gaat u met emeritaat. Ik weet niet of ik deze gelegenheid te baat mag nemen om van mis…missie te maken want uw missie was als priester de boodschap van Jezus te verspreiden. Zijn oprechtheid en verbondenheid met de armen, de mensen die gebukt gaan onder geweld en onderdrukking, zij die worden misleidt, de misbruikten allen hebben de boodschap van Jezus nodig en u, mede volgeling van Christus, verspreiden het woord. In 2006 heb ik contact met u opgenomen in verband met de voorbereiding van een documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide’. Ik heb in het parochiehuis, vlak naast de Koepel kerk met u gesproken over misstanden, misbruik op dit internaat. U was verbaasd, geschokt en uw reactie was ‘hier heb ik nooit van gehoord‘. Nooit van gehoord! Ook toen ik aandrong of de broeders er ook onderling niet over spraken, in de refter, tijdens de meditatieve lunchpauzes wanneer alle jongetjes op school zaten, ‘nee, nooit van gehoord’. U had het te druk met piano leren spelen want ik hoorde u altijd tot mijn groot plezier mooie piano klanken vertolken, wanneer wij in de rij, vanuit de klas, de speelplaats mochten opstuiven.
Mijn herinneringen kwamen in brokken terug, na enkele gesprekken met u viel het kwartje ‘u bent die piano broeder’ nadat u uit de losse pols iets voor me had gespeeld. Het stuk kwam me niet bekend voor dus ik vroeg van welke componist het was? U schudde met uw hoofd, bescheiden maar het was eigen werk, dank voor deze aubade. Hoe graag had ik, in 1961 al, les van u gehad maar mama kon de arme broeders niet betalen.
Het heeft tijden geduurd voordat u zich ook maar iets kon herinneren. Samen zaten we in Maart 2010 nog in Rondom 10 van de NCRV voor u het woord kreeg, ging u eerst klagen bij de redactie nadat ik u vertelde dat nieuwe informatie bij MCU was binnen gekomen, informatie die u niet blij maakte. U snelde naar Ferdi Schrooten, NCRV redactie om het een en ander duidelijk te maken, in mijn ogen, te manipuleren. In de uitzending werd de afspraak dat ik iets over Bleijerheide ging zeggen, deskundig vermeden (hoe zit het met uw hormonen meneer Smeets??). U riep nog dat u van niets wist en niemand meer kon vragen want de broeders waren immers allemaal overleden. Een klein leugentje want broeder Alphons, niet uw beste vriend, leeft nog in Gemmenich, België en Valentinus zit in een zorginstelling, te Kerkrade. Valentinus heeft nog uw hulp in geroepen over een klacht van een lotgenoot uit Breda, er werd indirect toegeven dat misbruik had plaats gevonden, alleen een handtekening werd er niet onder gezet. Slim, manipulatief en een manier om zaken te vertroebelen en te vertragen.
Inmiddels is de informatie over het internaat waar u decennia verbleef bij gespijkerd want u heeft er veel over gehoord in de media of gelezen op dit blog, dermate veel dat u een dure advocaat in de armen heeft genomen om alle aantijgingen, ook de hernieuwde klachten tegen u, om die vol tegen te spreken. Uiteraard mag u zich verdedigen, echter eerst verdedigd u zich met ‘een persoonsverwisseling’ het moest iemand anders zijn geweest, en daarna tovert u een andere piano broeder ten tonele, een zekere Solanus waar zelfs bij archieven dienst kloosterordes St Agatha geen personeelskaart over te vinden is. Via een geregisseerd interview in de krant (De Limburger) kon u zich toch het een en ander herinneren. Seksepietje, pater Landric en die broeder waar je snel je broek moest laten zakken, Bulletje. Het meldpunt is op de hoogte Dino, al jaren.
Het zou jammer zijn, en het zou uw martelaarschap alleen maar versterken als u vlak voor uw emeritaat, nog een gegrond verklaring te horen krijgt. Want wie weet in uw omgeving, uw parochie, de media, dat er nieuwe klachten tegen u lopen? Natuurlijk gewoon niet luisteren naar die onzin van klagers en zeker niet MCU, mea culpa mea culpa geschreeuw van een stel etterbakken. Wees gerust bij het meldpunt doen ze het rustig aan wanneer uw naam valt, er moet het een en ander uitgezocht worden in de archieven die ver voor Deetman, al vernietigd zijn. De arme broeders weten wat vluchten is met het nalatenschap bootje naar the big spender USA, Ohio.
Voor u is het over, voor mij ook want ik neem afscheid van u zoals ik ook als dertien jarige jongen afscheid nam van internaat. Ik zat op de rand van mijn bedje, koffertje naast me wachtend op mijn moeder of ze me echt zou afhalen want ik wilde er geen seconde langer verblijven. Dino, wat haatte ik dit internaat, het seksueel geweld en de manipulaties…u heeft al die manipulaties niet afgeleerd en dat had van u een Christen gemaakt…nu is het over en ik zal geen woord meer over u schrijven, noch zeggen en oh ja piano spelen heb ik zelf geleerd.
Op 7 vrijdag november 1975 explodeerde op het DSM terrein in Geleen een deel van de petrochemische installatie. De enorme klap, tot in verre omstreken te horen, veroorzaakte een enorme ravage. Er vielen 14 doden en 109 zwaar gewonden. Op 7 november 2015, precies 40 jaar na dato, zal de ramp worden herdacht met de onthulling van een nieuw monument voor de slachtoffers.Veel kinderen van de omgekomen DSM medewerkers worstelen vandaag nog met het effect van de ramp. Volgens sommigen een direct gevolg van de typisch Limburgse cultuur van ‘leed toedekken en gevoelens onbenoemd laten‘. Bij interviews kwam in dit verband opvallend vaak de ramp met de MH17 ter sprake. De enorme hoeveelheid aandacht die de MH17 slachtoffers en hun nabestaanden kregen, bracht bij de nabestaanden van de DSM ramp in heinnering hoezeer zij zelf in de kou hebben gestaan. Zo zat bij de latere herdenkingsdienst van de ramp het DSM bestuur op de voorste rijen van de kerk. Sommige weduwen van de slachtoffers moesten het doen met een staanplaats achterin. Ook de Katholieke kerk onder leiding van de toenmalige bisschop Jo Gijsen speelde destijds geen positieve een rol. Geen warmte, geen aandacht, geen gesprekken.
