Het is tijdelijk niet mogelijk reacties in te sturen vanwege hacker aanvallen op onze stats. Blijkbaar moeten we nog steeds een kopje kleiner worden gemaakt in de Googlehiërarchie.

Er wordt aan gewerkt, binnenkort zal het weer mogelijk zijn. Excuses namens de hackers!

Dit weekend vieren wij het vijfjarig bestaan van MEA CULPA UNITED

From the top of beter from the bottom maakten wij de onthullingen seksueel misbruik in 2010 definitief openbaar. MCU heeft een lange voorgeschiedenis al in 1985 maakten wij de LP Pop Against Pope, die door alle media behalve twee programma’s, geboycot werd (Veronica popie jopie en Wilhelmina kut jr. vpro), daarna volgde een poging om een documentaire te maken van het arme broeder Franciscus internaat te Bleijerheide, dit gaf ik op rond 1991. In 2001, tien jaar later maakte ik de CD ‘Soul Child‘ die eveneens geboycot werd. In 2005 starte ik de documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide“, die behalve in filmhuis Lumiere, nergens vertoond of besproken werd. De regionale media lieten het keer op keer afweten.

In 2010 kregen wij landelijke bekendheid maar werden al in de loop van 2011-2012 gedesavoueerd daar wij vóór een parlementair onderzoek bleven.

Wij zijn trots op ons bestaan, doorzettingsvermogen, spirit en proberen steeds opnieuw manieren te vinden om mensen te bereiken, ook onze tegenstanders willen wij bereiken.

Met het bestuur gaan wij het vieren, wij danken Klokk Guido en Klaske voor de medewerking, wij groeten alle vrienden, engelen jongens, mannen als vrouwen die mede aan onze zijde hebben meegevochten; alle beminde gelovigen buiten of in het veld der parochies, dat zij steun mogen vinden in de waarheid.

De kerk is bezig aan een stille come-back, zij de volgelingen van Jezus spelen de tweede helft met verve waar de achterstand ingehaald moet worden veroorzaakt door het seksueel misbruik.

10.000 t0t 20.000 slachtoffers bleek een Nederlandse telling waar de scheiding tussen kerk en staat een diepe wond sloeg in iedereen die te maken had met seksueel geweld.

Men is bezig aan het aftellen, count down, want meldingen zijn niet meer mogelijk na 30 april, twee dagen na Koningsdag zullen alle klachten verjaard zijn. Hoewel als je boven bij de grote baas komt, mocht je geloven, dan wordt toch naar je hele geschiedenis gekeken, dus niet te vroeg juichen.

Ook schieten sommige zaken niet op, zo zou het van moed getuigen als plegers / daders / getuigen van seksueel misbruik onderzocht zouden worden, uiteraard door onafhankelijke psychiaters, deskundigen, buiten rkk controle, om te weten wat hun drijfveren, wat in hun achterhoofd spookt als hun lagere driften begrepen worden. Zij ontkomen aan een onderzoek in tegenstelling tot de slachtoffers.

Dan is de vorm blijkbaar belangrijker dan de inhoud die steeds meer naar de achtergrond schuift, naar voren het vrome, intellectueel vage typeringen die niets helder maken. Luister niet naar Bodars keurig achterklap gebabbel, het gaat hun om het imago inplaats van de ziel, de menselijke maat die spreekt. Het zal iedere poging om vooruit te komen in het oplossen van problemen belemmeren, en uiteindelijk dwarsboomt het de verzoening.

Afgelopen week was het de week van de eenlingen, niet dat ze recent ontdekt zijn maar ze zijn herboren, worden herontdekt. Een keurige student eist dat zijn visie wordt voorgelezen op het journaal, apart mmm ik zou zeggen na zestig jaar nieuws laat het eens één keer voorgelezen worden door een eenling, natuurlijk niet onder dwang van een nep-revolver terwijl de media u iedere dag de waarheid voorschotelt van een pr-bureau in dienst van een bank of politieke partij. De waarheid zit in een blik, het is voorgeprogrammeerd, verpakt, wordt gekeurd, afgewogen, geframed zodat het past binnen het beeld die sommige van deze politieke of andere financiële belangen, wensen.

In de nacht van vrijdag op zaterdag stond een eenling met een steen op de grote ramen van de gesloten showroom te beuken, hier vlak naast mijn huis. Hij botvierde zijn ongenoegen op een lege showroom. Keiharde knallen klonken midden in de nacht of er geschoten werd, ik sprong uit mijn bed, trok voor de voorzienigheid wat kleren aan, en gooide het raam open. Daar liep hij midden in de nacht, de eenling, met een bivakmuts over zijn hoofd getrokken stak hij de straat over, liep met gebogen hoofd naar de overkant, kegelde daar opnieuw een steen door de ruit. Daar zaten mensen te eten, in het restaurant wel te verstaan.

Vanochtend hoorde ik een eenling praten, toen ik naar buiten keek bleek hij hardop te staan lullen, tegen een lantaarnpaal die info geeft over bustijden. Nee, de bus laat soms erg lang op zich wachten dus bleef de eenling doorzwammen, luidruchtig uiteraard want iemand moet hem toch horen: de eenling.

Vroeger bestond de eenling ook maar hij leek op al die andere eenlingen. Niemand heeft toen ook gezien wat die eenlingen allemaal uitspookten, men sprak achter de eenling ruggen. Nu, hebben we het over de eenling als psychisch gestoord, een ziek brein in een wereld die van ons eist in dezelfde code te leven als al die honderden miljoenen tv aangesloten op het schimmen internet die hun kopje in het raam van het scherm willen steken. Waar massa media naar de eenling roept, ‘zie maar met je eigen werkelijkheid en ervaring’. Het is ieder voor zich, it’s up to you, niemand die met je praat, iedereen online, volg kille, killing regels, uw nummer bij de hand houden als je aan de beurt bent. Laat de drones opstijgen en ongemerkt iedereen in de gaten houden, de eenling is hoe dan ook terug en gewekt…..wakker worden!

Na meer dan vijftig jaar doorbreken ze hun zwijgen. In de documentaire Misbruikte Mannen vertelt een groep slachtoffers van seksueel misbruik voor het eerst openhartig over wat hun door leden van de Rooms Katholieke ‘Broeders van Maastricht’ is aangedaan. Gezamenlijk zijn ze begonnen aan een ingewikkelde strijd voor genoegdoening. Regisseur Doret van der Sloot volgde vier jaar lang dit proces met haar camera. Haar verslag wordt woensdag 18 februari om 23.00 uur op NPO2 door de NTR uitgezonden.

_________________________________________

Het Missaal (Uit ons archief) 

Mijn ouders, gezagsgetrouwe, sociale en zeer gelovige mensen openden in 1936 een slagerszaak in Maastricht. Het zouden moeilijke jaren worden. Gedwongen door de bezetter moesten zij de zaak sluiten. Vlees was op de bon en zonder bon mocht je niets verkopen. Maar huishoudens met 4-5 kinderen konden en wilden zij niet de deur wijzen. Steeds een tekort aan vleesbonnen werd hun noodlottig. Ik was 13-14 jaar oud toen ik voor de bezorging werd ingeschakeld. Zo kwam ik ook 2-3 keer in de week bij de paters Franciscanen met toegangsdeur aan de Abtstraat. Kok was broeder Jeroen geassisteert door Quirinus. Aardige mensen. Maar er kwamen ook andere broeders allemaal even aardig. Een broeder, voor mij werkzaam in de moestuin, zag ik ook geregeld. Hij nam mij op een dag mee naar een ruimte mij onbekend, en vergreep zich lijfelijk aan mij. Hij liet na toen mijn broek en zijn hand vochtig werd en droeg mij op niemand iets te vertellen. Ik vertelde niemand iets, ook thuis niet. Enige tijd daarna heb ik Jeroen gevraagd of ik iemand kon spreken, zonder reden op te geven. Ja dat kon. Maar hij was in de overtuiging dat ik gezwicht was voor zijn argument, dat het kloosterleven gewijd aan God, op mij indruk had gemaakt. Ik kreeg dit gesprek met een pater, dus een geestelijke, die mij allereerst vroeg welke opleiding ik genoten had. Daarna deed ik mijn verhaal. Hij was hier niet mee op zijn gemak en vroeg mij op het eind hem te beloven, door mijn hand op het missaal te leggen, dat ik niemand iets over deze ontmoeting zou vertellen. Dit deed ik.

Enkele maanden later werd mijn vader verzocht zelf te komen. Jeroen deelde hem mede dat de orde uit sociale overwegingen had besloten ook andere slagers een kans te geven en dat hij niet meer in aanmerking kwam. Ik vergeet de consternatie thuis nooit, dit had een behoorlijke impact op ons zakelijk bestaan. Ik wist, zo jong als ik was, de reden en durfde niets te zeggen. Ze hebben het ook nooit geweten en zelfs mijn vrouw na meer dan 40 jaar huwelijk is hier niet van op de hoogte .In meer dan een opzicht voel ik mij misbruikt en mijn ouders te kort gedaan. Ten eerste het feit op zich, daarna misbruik van mijn leeftijd en opleiding m.a.w hij wist hoe hij mij kon benaderen en rondde dit af door mij te doen beloven met de hand op het missaal. En als laatst dat zij niet meer met ons geconfronteert wilden worden, wij werden met een smoesje de deur gewezen, en mijn ouders in zorgen achterlieten.