,,God heeft het tegen mij gezegd”, aldus Ratzinger volgens de krant la Repubblica van dinsdag. Het ging daarbij niet om een verschijning of een soortgelijk fenomeen, maar om een ,,mystieke ervaring”. .
Gisteren hadden vertegenwoordigers van MCU, dhr en mevr. Bel, ondergetekende een gesprek met dhr. Stevens en mevr. Sanders. Wij zullen van dit gesprek, na goedkeuring notulen, dit later openbaar maken. Het was een prima gesprek met zeer interessante opvattingen aan beide kanten. Heb geprobeerd de definitie van geweld te omschrijven in het begrip ‘seksueel geweld’ door de VN na jaren van discussies, denktankers, psychiaters, politici, wetenschappers werd samengevat in hun analyse van geweld tegen vrouwen:
‘Geweld tegen vrouwen is geworteld in historisch ongelijke machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen; alle vormen van geweld tegen vrouwen schenden en beknotten vrouwen ernstig in het genot van hun mensenrechten en fundamentele vrijheden en vormen voor vrouwen een belangrijke belemmering om hun capaciteiten te kunnen ontplooien.’
(VN-Resolutie, 19 december 2006).
onze Nederlandse wet:
Hij die door geweld of een -andere feitelijkheid- of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het ondergaan van handelingen die bestaan uit, of mede bestaan uit, het seksueel binnendringen van het lichaam, wordt als schuldig aan verkrachting gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie.’
(artikel 242 Wetboek van Strafrecht).
Wij willen deze ‘andere feitelijkheid‘ nader beschouwen. Seksueel geweld bezit twee verschijningsvormen op één en dezelfde planeet, zij reiken elkaar de hand, zij schemeren in elkaars gebied. Geweld doet meer, dat weet iedere psychiater, het kan de seksuele lust versterken, macht, geweld wil de seksuele drang ernstig beïnvloeden. In situaties zoals die in settings als internaten waarin een gesloten hiërarchie heerste, waar het seksuele aspect moest worden verhuld, kon dit fenomeen beteugeld worden zolang het binnen de kaders, de poorten van het instituut bleef. Onmacht ten opzichte van de eigen seksualiteit die ontkend moest worden, als macht die priesters als morele gezagsdragers kregen toebedeeld. Dit legitimeerde geweld en duwde seksuele gevoelens in een sfeer van schuld en boetedoening. Het vlees is 
zwak maar het instituut moet beschermd worden. Een ander onderbelicht aspect is de onderlinge wedijver, jaloezie die nergens aan het licht komt in het Deetman rapport, de daders blijven buiten beeld, niemand wordt blootgesteld of een duidelijke profielschets van de dader(s) is aan de orde. Vreemd, 10.000 tot 20.000 misbruik slachtoffers en nauwelijks daders? De onbekende dader, de pater, broeder en non die zijn of haar seksuele drang moesten verheimelijken, in opdracht, in navolging van…Jezus / Maria? Zonder een psychologisch onderzoek naar de seksualiteit van een geestelijke kan men het probleem van het seksueel geweld niet definiëren. De reden dat men maar geen definitie kan vinden op de Malibaan.
Resumé: als broeder A niet beschuldigd wordt van seksueel misbruik maar wel van buitensporig geweld, ondertussen wel van een tiental andere broeders weet van misbruik (er werd niet over gesproken, kwam niet op voor deze kinderen) dan is hij desalniettemin mede-verantwoordelijk. Deze ‘andere feitelijkheid’ zoals in de wet vervat ontstaat in ongelijke machtsverhoudingen en wanneer de eigen organisatie beschermd dient te worden tegen klachten en schadeclaims van buiten af. 
‘Kinderen hadden de broeders verleid’, vertelde brüder Benedictus van de congregatie arme broeders te Aken, ik zat met de oude man in een klein wachtkamertje, de deur had Benedictus open laten staan…voor het geval ik zou uitflippen….het scheelde niet veel. Het zou ook een ongelijke machtsverhouding zijn geweest. “Brüder Benedictus”, zei ik, “er waren tientallen pedoseksuelen op één internaat…Sie haben sich da gefunden” (uitspraak psychiater).
Gisteren bereikte ons het bericht dat Jan Versteegh is overleden. Op 7 Augustus na een pittig ziekbed ging Jan, nr. 45 in het Engelen dossier van Bleijerheide, ten onder. Wij waren pas de afgelopen twee maanden op de hoogte wie deze piano broeder is. Na enige correspondentie en een bezoek aan zijn ziekbed, beschreef Jan, deze piano broeder. De collectebus kan in ieder geval in de sacristie blijven zodat de beminde gelovigen niet hoeven te dokken voor de verdediging. Hier nog eenmaal Jan zijn verhaal.
Vandaag publiceer ik de correspondentie tussen het College voor de Rechten van de Mens en ondergetekende. Het draait uit op halve en hele ontkenningen, een stem aan de ene kant van de telefoon en een stem aan de andere kant…stil vloekend, en die vloekende stem is van ondergetekende. Je blijft beleefd maar voelt dat er van alle kanten een muur staat, een ongelofelijke idiote muur waar niemand met een beetje gezond verstand nog over heen wilt klimmen behalve…juist! Dan heb ik nog een poging gewaagd, vandaar dit oponthoud, de nationale ombudsman, ook te Utrecht, de Domstad te bewegen naar deze redenatie te kijken…de nationale ombudsman schrijft:
Volgens de wet mogen wij alleen klachten behandelen. In uw brief dient u geen klacht in, maar vraagt u om een juridisch advies. De Nationale ombudsman heeft niet de taak juridisch advies te geven. Dat is ook de reden dat wij uw vraag niet kunnen beantwoorden, het College voor de Rechten van de Mens heeft uw klacht ingenomen als signaal. Bureau Nationale ombudsman is niet bevoegd om hier voegt hier niets aan toe. Dat is de reden dat wij u niet verder van dienst kunnen zijn.
de wet gelijke behandeling….
On 7 jun 2013, at 11:24, Info (College voor de Rechten van de Mens) wrote:
Geachte heer Smeets,
Hierbij bevestig ik ons telefonisch gesprek van vandaag 7 juni 2013.
U heeft aangegeven een klacht te willen indienen bij het College voor de Rechten van de Mens tegen de Kerk. U klaagt hierbij over het onderscheid dat er wordt gemaakt op grond van geslacht. U geeft aan dat er aandacht is besteed door de kerk over het misbruik van vrouwen maar geen, of onvoldoende aandacht over het misbruik van mannen. U vindt dit ongelijke behandeling en discriminatie. Daarnaast geeft u aan dat er ook sprake is geweest van geweld en dat hier geen of onvoldoende aandacht aan besteed is in het onderzoek.
In het telefonisch gesprek heb ik u medegedeeld dat het College uw klacht niet in behandeling kan nemen. In het onderstaande licht ik dit schriftelijk toe.
Het College heeft als doel het bewustzijn van de mensenrechten te vergroten en de naleving van deze rechten te bevorderen. Ik wil u daarom bedanken voor uw signaal??? Dit soort signalen heeft het College nodig om te weten welke mensenrechten aandacht behoeven. Het College heeft echter niet de bevoegdheid om individuele klachten over mensenrechten in behandeling te nemen, tenzij de klacht valt onder het bereik van de gelijkebehandelingswetgeving.
Het College kan een klacht in behandeling nemen indien één (of meer) van de gronden die in de gelijkebehandelingswetgeving worden genoemd in het geding is, te weten: godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid, burgerlijke staat, handicap of chronische ziekte of leeftijd. Daarnaast is het werkgevers niet toegestaan onderscheid te maken op grond van arbeidsduur (voltijd/deeltijdwerk) en het al dan niet tijdelijke karakter van de arbeidsovereenkomst. U klaagt over onderscheid op grond van geslacht.
De bevoegdheid van het College is echter beperkt tot gevallen van onderscheid bij de arbeid en bij het goederen en dienstenverkeer. Het College is niet bevoegd een oordeel te geven over rechtsverhoudingen binnen kerkgenootschappen alsmede hun zelfstandige onderdelen en lichamen waarin zij zijn verenigd, alsmede andere genootschappen op geestelijke grondslag of het geestelijke ambt (artikel 3 Algemene Wet Gelijke Behandeling).
Omdat uw klacht niet valt onder de in de gelijkebehandelingswetgeving genoemde terreinen, en kerkgenootschappen uitgesloten zijn van deze wetgeving is het College niet bevoegd uw klacht in behandeling te nemen. Het College zal uw melding registreren als een signaal.
Het spijt mij u niet anders te kunnen berichten.
Met vriendelijke groet,
Mw. E. L
Front Office
College voor de Rechten van de Mens
Kleinesingel 1-3
Postbus 16001
3500 DA Utrecht
T 030 888 38 88
Van: Bert Smeets [mailto:info@bertsmeets.nl]
Verzonden: dinsdag 11 juni 2013 23:14
Aan: Info (College voor de Rechten van de Mens)
Onderwerp: Re: kerk
Geachte mevrouw L
Helaas geeft u een volkomen onterecht weergave van ons gesprek. U schrijft:
U geeft aan dat er aandacht is besteed door de kerk over het misbruik van vrouwen maar geen, of onvoldoende aandacht over het misbruik van mannen.
Het moet zijn het geweld tegen mannen wordt niet meegenomen in het onderzoek dat de kerk instelde naar seksueel misbruik. Hierin vindt het geweldsaspect, fysiek als psychisch, niet plaats.
Tot onze verbazing wordt geweld opeens wel meegenomen in het vervolg onderzoek naar vrouwen en hun geschiedenis met de kerk.
Zie de beide boeken die de Cie. Deetman hierover geschreven heeft.
Ook de heer Deetman verklaarde op zijn eerste persconferentie dat geweld bewust niet werd onderzocht vanwege het vermijden van de discussie over de ‘corrigerende tik’. Ik zat in de zaal!
Door dit onderscheid, en de weigering van de RKK om geweld in zijn totaliteit niet te onderzoeken in wederom een volkomen ongelijke machtsrelatie, de duizenden kinderen die na de oorlog in internaten hebben gezeten, de schade die geweld toebrengt in het latere leven door kinderen op te sluiten, te schoppen, slaan, trappen, te straffen en op een zeer minderwaardige manier te kijk worden / werden gezet, zal nooit duidelijk worden wie de daders en verantwoordelijken waren voor deze misdaden. Kortom een ‘gag-order’ of op zijn Duits een ‘Redeverbot’ door kerk en staat wanneer we nu weer moeten zwijgen en / of niet gehoord worden.
Een mens had toch rechten….ook kinderen? (Children rights are human rights).
Hopende op een reactie, dank.
groet
Bert Smeets
voorzitter / woordvoerder
stichting Mea Culpa United
On 12 jun 2013, at 08:44, Info (College voor de Rechten van de Mens) wrote:
Geachte heer Smeets,
Hetgeen u bedoeld heb ik in de opvolgende zin in de eerste email proberen te samenvatten. “Daarnaast geeft u aan dat er ook sprake is geweest van geweld en dat hier geen of onvoldoende aandacht aan besteed is in het onderzoek.”
Bedankt voor uw aanvulling.
Met vriendelijke groet,
Mw. L
Front Office
College voor de Rechten van de Mens
Van: Bert Smeets [mailto:info@bertsmeets.nl]
Verzonden: woensdag 12 juni 2013 22:34
Aan: Info (College voor de Rechten van de Mens)
Onderwerp: Re: kerk
Geachte mevrouw L
Wederom geeft u mijn woorden niet juist weer. Ergo, u verzwakt, halveert mijn klacht door te stellen dat:
“Daarnaast geeft u aan dat er ook sprake is geweest van geweld en dat hier geen of onvoldoende aandacht aan besteed is in het onderzoek.”
Laat ik het nog eenmaal zelf samenvatten: er is sinds 2010 een onderzoek gaande naar seksueel misbruik in de RKK Nederland vanaf 1945. Heel duidelijk is gesteld dat geweld niet betrokken zou worden bij dit onderzoek. De onderzoekers onder leiding van de heer Deetman en zijn opdrachtgever, de KNR en de Nederlandse bisschoppen, hebben dit besloten. Toch komt er een vervolg onderzoek naar de meisjes in 2012-13 prima, maar dan wordt geweld wel onderzocht. Dit heeft gevolgen voor compensaties en is volstrekt in tegenspraak met het beginsel van gelijkheid. Ik dien nogmaals een klacht in wegens discriminatie en de gag-order die ingezet wordt om een volledig onderzoek te dwarsbomen. Het resultaat buiten de 10.000-20.000 slachtoffers seksueel misbruik (Deetman rapport 1) zijn de vernederingen fysiek / psychisch lijden niet erkend in de naoorlogse Nederlandse geschiedenis, ondanks het schone bestaan van de rechten van de mens! groet
Bert Smeets
voorzitter / woordvoerder
stichting Mea Culpa United
Geachte heer Smeets,
Bedankt voor uw aanvulling. Zoals telefonisch en per email verteld valt uw klacht niet onder de in de gelijkebehandelingswetgeving en is het College niet bevoegd een klacht hierover in
behandeling te nemen. Het spijt mij u niet anders te kunnen berichten.
Met vriendelijke groet,
Mw. L
Front Office
College voor de Rechten van de Mens
Kleinesingel 1-3
Postbus 16001
3500 DA Utrecht 
Seksueel misbruik of seksueel geweld omvat alle seksuele handelingen die iemand gedwongen wordt uit te voeren, te ondergaan of getuige van te zijn. Bijvoorbeeld gedwongen worden iemand seksueel te bevredigen, zich voor iemand moeten uitkleden, aangeraakt worden of in een lichaamsopening binnengedrongen worden.
Dit is een wikipedia uitleg, dus voegen wij andere, wetenschappelijke en enige VN content toe
Deze plaatsen seksueel geweld in een maatschappelijke context en gaan in op het mensenrechtenperspectief en op machtsverschillen.
Een voorbeeld van een sociologische definitie:
‘Geweld tegen vrouwen is geworteld in historisch ongelijke machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen; alle vormen van geweld tegen vrouwen schenden en beknotten vrouwen ernstig in het genot van hun mensenrechten en fundamentele vrijheden en vormen voor vrouwen een belangrijke belemmering om hun capaciteiten te kunnen ontplooien.’
(VN-Resolutie, 19 december 2006).
De juridische optiek benadert seksueel geweld als een vorm van strafbaar gedrag die wordt omschreven op basis van criteria die buiten het slachtoffer liggen. In juridische zin is er niet één allesomvattende definitie; per concrete gedraging (delict) wordt omschreven wat strafbaar is. Een voorbeeld van een juridische definitie:
Hij die door geweld of een andere feitelijkheid of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het ondergaan van handelingen die bestaan uit, of mede bestaan uit, het seksueel binnendringen van het lichaam, wordt als schuldig aan verkrachting gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie.’
(artikel 242 Wetboek van Strafrecht).
Deze zijn ruimer en redeneren ook vanuit (de beleving van) het slachtoffer of vanuit termen als macht en machtsrelaties. De (psychologische) definitie van Boland (1991) luidt:
‘Iedere interactie waarin iemand […] ertoe wordt gedwongen seksuele handelingen te ondergaan of uit te voeren. Onder dwang wordt verstaan iedere situatie waarin het slachtoffer niet het gevoel heeft te kunnen weigeren of zich aan de situatie te kunnen onttrekken. Dwang kan variëren van psychologische druk of chantage tot fysiek geweld.’ Andere vormen van afhankelijkheid en machtsmisbruik, zoals economische afhankelijkheid, kunnen hieraan worden toegevoegd (Stichting Ambulante Fiom et al., 2006).
MCU vraagt, om de interactieve communicatie een beetje te bevorderen, de individuele klachten te formuleren over de bottleneck RKK procedure die, na de hoorzitting, een summum aan eisen en vele restricties, op een rijtje te zetten. Kon u zich onttrekken aan sportkeuringen Bulletje, wondjes wegblazen, koorts checken zodat de goedheiligman kon meten met vinger of thermometer, beide hoor, het hoorde bij de machtsrelatie, de doctor zonder papieren. Dan de eisen van de compensatie Cie. Kunt u aantonen dat u een looser bent? Dan zit u goed bij deze heren die de scheiding van kerk en staat volledig uitbuiten want iedere, andere religie zal en kan in de toekomst haar eigen wetgeving, zonder ingrijpen van de kamer, uitvoeren! De macht van de kerk is nooit echt weggeweest.