http://www.youtube.com/watch?v=06fkH16-6KE

MY PRIVATE LYNCH MOB

 

All these lynch mobs they’re coming to town

I’ve been running and running around

I’ve been watching the dark and the light

I gotta slow down, relax now

 

All these big boys they’re all nr. 1

I count five, six, but I’m on my own

this milk-and-water child

they think they can blow my brain out

 

I gotta run, run real quick

I see their faces they wanna kick it

they’re yelling me I flop

sqeezing me like pop

sit down, sit boy, sit down, sit dog or run

I gotta go back, the street left, right

all these lynch mobs they’re all over town

 

all these lynch mobs they’re all over town

It’s like thrill-love they think I’m from Mars

all these straight cats, male sex talk

all these lynch mobs they’re all over town

I gotta run run etc.

Seksualiteit is van deze aarde, van de dieren en van mensen. We hebben onszelf waarden en manieren aangeleerd om met deze seksualiteit om te gaan. Ik bijvoorbeeld zing me een slag in de rondte, maar apen, en speciaal slaapkamer apen, doen het de hele dag, zingen! Een kenmerk van de zingende, spelende en biddende mens is deze seksualiteit op een hoger, mooier plan te brengen. We slagen daar soms in en soms gaat het helemaal fout. Geen systeemfoutje maar inherent aan ons verlangen manifesteert de verleider zich in vele gedaanten. Als we geen morele normen zouden hebben, zouden wij elkaar kunnen afslachten tijdens de daad. Het ultieme moment van geluk, pijn en liefde. Iemand zou je moeten vertellen, leren, laten zien hoe dat ingewikkelde systeem van gevoelens en verlangens in elkaar zit. Door de wil te breken lijk je een succesje te boeken maar seksualiteit kent geen vreemde wil of beter heeft een wil van zichzelf. Gek is dan evenwel, het moet onderzocht Monteiro, waarom priesters tot de laagste vorm van seksualiteit afzakten. Nu kwam mijn pleidooi om een seksuologe als voorzitster aan te stellen bij een onafhankelijke commissie, was niet aan de orde. De seculiere staat heeft recht op een antwoord over de ‘systeemfouten’ van de vermeende hogere staat. Seculier, niet als contra-religieus doel maar om het bewustzijn te ontwikkelen. De vorige paus noemde condoomgebruik in individuele gevallen gerechtvaardigd, ”bijvoorbeeld als een mannelijke prostitué een condoom gebruikt’. Doch er bestaat geen rechtvaardigheid in seksualiteit dat moesten ze bij de kerk toch weten na eeuwen bid-en-verlos-ons gebedjes.

Beseft de kerk dat mensen met een zijn (bewustzijn) worden geboren waarin zij moeten leren zich te ontwikkelen, te zijn, niet met de wil van Rome, noch die van andere geloven. Echter door ieder moment van de dag de wil te breken zoals wij dat op internaten hebben meegemaakt, is de wil juist gevaarlijker wanneer de kerk zichzelf, en anderen oplegt om seksualiteit te ontkennen. Daarvoor in de plaats kwam macht, geweld, het breken van de wil. Als de monniken kruik te vol was gelopen kreeg die alle hitte over zich heen. Te doen alsof het niet in kerken, parochies, internaten, in de bisschoppelijke huizen bestaat, is niet meer van deze tijd. De paus praat buiten zichzelf, buiten het Vaticaan want in de seculiere maatschappij hebben jullie dat probleem. Een typische vorm van collectieve verdringing én religieus overspel. Het antwoord ontbreekt ze omdat ze toen, noch nu, het probleem van de seksualiteit hebben kunnen aarden dan wel ‘managen’. Alleen op een hoger plan te zetten werkt niet..het beest in de mens moet kunnen spelen, zingen, zal fouten maken en de liefde blijven zoeken. Eventueel zonder God!

O Mensch! Gib acht!

Was spricht, die tiefe Mitternacht?

“Ich schlief, ich schlief

Aus tiefem Traum bin ich erwacht

Die Welt ist tief,

Und tiefer als der Tag gedacht.

Tief ist ihr Weh

Lust – tiefer noch als Herzeleid

Weh spricht: Vergeh!

Doch alle Lust will Ewigkeit

Will tiefe, tiefe Ewigkeit!”

Friedrich Wilhelm Nietzsche (1844-1900)

Gisteren had ik ‘bezoek’ van Flikken Maastricht dwz. er speelden zich enkele scènes af in en rond mijn huis. Wat mij opviel was de rust, concentratie en ontspannenheid waarmee de cast / crew hun werk deden. ’s Ochtends werd mijn slaapkamer verbouwd naar muffige, vijftiger jaren sfeer met veel burgerlijke props als te lange karamel gordijnen die ik later bleek te mogen houden. ‘Wil je ze hebben dan laten we ze hangen’ zei de jarige Marijke, art-director. Gordijnen op de slaapkamer voelt als staan op een bühne waar je sterft van de zenuwen voor een bomvolle zaal wiens blikken, vroeger of later, je zullen afmaken. Je staat achter de gordijnen te wachten tot jij je ding mag doen dat je ooit hebt ingestudeerd. Nee, geen gordijnen op mijn slaapkamer die verstikkende sfeer toen ik als kind vaak ziek te bed lag te happen naar lucht. Adem, hoe kun je ademen, je lijf openen als je geest het universele licht wordt ontnomen. ‘Jawel, ik moest slapen, slapen slapen de gordijnen dicht, ik MOEST beter worden terwijl ik juist ziek was van deze verstikking. Ik vertelde de crew ‘laat maar hangen’, ik zie wel hoe ik wakker wordt of ik wakker wordt, to-morrow is a brand new day.

‘A brand new day’, ik dacht nog wat kom ik weer positief over maar ik kan onmogelijk al die jeugdtrauma’s om een vriendelijke opmerking over gordijnen de grond inboren omdat ik er negatieve associaties bij krijg. Ik sta zo wie zo bekend als te kritisch, te negatief, te anti-Christ, of de recalcitrante, eigenzinnige rebel die geen coalities kan smeden. Misschien gaat het mij lukken om die verstikking van me af te gooien, al die verstikkingen van braaf, coalities, al die verwachtingen, normen die je doen rondtollen in wanhoop om ergens op een podium, het allemaal waar te maken. Dat podium des levens waarop je soms staat te beven om je ding te willen doen. Soms denk: ‘ik doe mijn ding niet meer, noch mijn best, zoek het maar uit, laat de gordijnen hangen’!

Ik dank Flikken Maastricht voor hun uitgebalanceerde energie, het teamwork dat bijzonder prettig was, ja natuurlijk als je meestal alles alleen moet doen dan is het mooi om hechte samenwerking te ervaren, dus aflevering 77 komen de scènes in voor die vandaag zijn opgenomen, en let op de gordijnen…..en haar wonderschoon tegen-licht.

In Nederland is door het massale maar slappe verzet tegen de eigenrichting van KNR en bisschoppen bemoeienissen heel erg ver verwijderd van een rechterlijke uitspraak over de seksuele onthullingen. Hier ploft de zeepbel voor hij uitgeblazen is, en schuilt men achter de dijken voor de storm die komen gaat. De storm die alles zal meenemen want Nederland schaamt zich diep voor het grootste seks schandaal na de oorlog maar er is geen veroordeling, geen dader gepakt, geen rechter die de kerk zal durven kruisigen. Lafaards, en boeven met geplooide stijve kaken staan te preken en onderkennen rapporten die maar voor de helft kloppen of sturen ondoorzichtige verhalen rond over de nalatenschap. In Bleijerheide zat het grootste geboefte waar pedofielen elkaar vonden en jongetjes toeschoven. Kinderen werden door de kinderbescherming gedropt zonder enige controle, het gaf die broeders achter de gesloten deuren, muren en ramen van internaat een vrijbrief: een vrijbrief tot mishandeling en ontucht.

Zelfs nu na jaren kookt het bloed wanneer ik terug denk aan het laffe geweld, de smerige ziekenboeg consultaties, de dwangmatig masturberende broeder bakker die zijn hele leven een seksverslaafde is geweest…en hij mocht op Bleijerheide blijven, malversaties rond Adelbertus, de politiek in Kerkrade keek (en dat doen ze nog steeds) de andere kant uit, zo konden de Franciscanen naar hartenlust hun gang gaan. Daar was de privacy gewaarborgd, het internationale erfgoed geregeld. Die ärme brüder des Franciscus! Zij dragen geen verantwoordelijkheid noch de congregatie in Ohio, USA en in Brazilië en Duitsland of andere erfgoed vestigingen. Hun oprichter is Johannes Höver uit Aken die zijn twee zonen afstond en andere jongens in die leeftijdscategorie opving?? Typisch dat ook in Aken bij de arme broeders slachtoffers bestaan. Internationale kwestie toch!

Im Johannes-Höver-Haus an der Rütscher Straße in Aachen, heute Wohngebäude, früher ein Kinderheim, hat es in den 1950er Jahren Fälle von schwerem sexuellen Missbrauch gegeben. Eines der Opfer, ein jetzt 65-Jähriger, kämpft um finanzielle Entschädigung.

Er fühlt sich von den Verantwortlichen hingehalten. Als Elf- und Zwölfjähriger sei er mehr als 100 Mal unter Gewaltanwendung von einem inzwischen verstorbenen Bruder vergewaltigt worden, schreibt er an die «Nachrichten»: «Über fünf Jahrzehnte hat mich diese böse Geschichte enorm belastet. Ich konnte zu keinem Menschen Vertrauen haben, konnte nie eine Familie gründen. Kurz gesagt, mein ganzes Leben wurde durch diese Sache negativ beeinflusst und quasi zerstört.»

Er habe Hilfe bei anderen Ordensbrüdern gesucht, aber nicht bekommen, weil diese ein Sprechverbot auferlegt bekommen hätten, führt Walter S. weiter an. Bruder A., 1915 in Alsdorf geboren, sei 1966 in anderen Fällen wegen Unzucht mit Minderjährigen und Abhängigen rechtskräftig verurteilt worden. Er habe also noch jahrelang weitermachen können und sicher auch andere Kinder missbraucht.
«…zutiefst entschuldigen»
Der 65-Jährige hat sich 2010 an die Deutsche Bischofskonferenz und die Armen-Brüder vom Hl. Franziskus gewandt und auch Post bekommen. «Das verantwortungslose Handeln von Bruder A. ist nicht zu rechtfertigen. Er hat als Ordensbruder Ihr Vertrauen schamlos ausgenutzt und Ihnen dadurch einen bleibenden Schaden zugefügt, der Sie in Ihrer Persönlichkeit verletzt hat. Weil er das als damaliges Mitglied unserer Ordensgemeinschaft getan hat, möchte ich mich bei Ihnen zutiefst entschuldigen und anerkenne das große Unrecht, das Ihnen widerfahren ist», antwortete Bruder Matthäus Werner von der Deutschen Provinz der Ordensgemeinschaft des Hl. Franziskus im Mai dieses Jahres.

Eher negativ äußert sich der Bruder dagegen zur materiellen Wiedergutmachung. Er sei der Meinung, dass seine Gemeinschaft heute nicht mehr verantwortlich «für das sündhafte Verhalten» gemacht werden könne: «Damit Sie wissen, dass ich Sie als Missbrauchsopfer anerkenne, überweise ich Ihnen eine Wiedergutmachung von eintausend Euro und hoffe mit Ihnen, dass Sie durch meine Anerkennung und Entschuldigung versöhnt weiterleben können.» Damit will sich Walter S. jedoch nicht abspeisen lassen. Er fordert eine Entschädigung von 120.000 Euro und verweist auf die Handhabung in Irland und Österreich, wo Summen in ähnlicher Größenordnung an Missbrauchsopfer gezahlt worden seien.

In ihm sei durch die Fragen des Ordensbeauftragten «alles, was bei mir Jahrzehnte geschlummert hatte, noch einmal aufgewühlt» worden: «Ich bin persönlich sehr enttäuscht und verärgert, ich habe nach dem schönen Schreiben vom 18. Mai bis heute über sechs Monate gewartet und gehofft.» Er hoffe auf eine Zahlung noch vor Weihnachten und wolle sich ersparen, Klage einzureichen, weil er dann «nochmal ein oder zwei Jahre auf Gerechtigkeit warten» müsse. Die Ordensspitze dagegen verweist auf den Runden Tisch «Sexueller Kindesmissbrauch». (Aachener Nachrichten)