In de crypte van de duistere kerk

dalen de fundamenten van het geloof af

onderzoek na onderzoek kwam voorbij

de verering in knoken verstijfd

De eeuwigheid in stof en mijt

De lusten vergaan

En staan op

Op tijd

Het geloof is de tegenpool van het gelijk

wie kan de tongen laten fluisteren

Wie kan het zeggen zonder te spreken

de wind zegt het, en niemand anders

behalve al die vreemden hijgend in morgendromen

Zie ze trekken weg beeld na beeld

Als in een storm van licht

valt het zonnegordijn

een visionair hoeft de werkelijkheid niet te zien

hij hoeft zelfs niet te ademen

God komt binnen

Zonder te kloppen

het geloof is kamerbreed met tapijt

vader, moeder in welke volgorde

stapel, kruisverband of partij

wie z’n kind wegdoet, doet zichzelf weg

er is geen andere volgorde

Na drie jaar strijd is het tijd voor een overview, een resumé die niet wilt stilstaan maar kijkt of er andere perspectieven gloren dan bijvoorbeeld ‘het slachtofferschap‘ en de ‘canonieke procedures‘ die ons zijn opgedrongen. De kerk heeft niet meer haar machtspositie zoals wij die kenden, waarmee wij zijn opgevoed, macht versus het kind dat moest gehoorzamen, buigen, luisteren, straf ondergaan. Deze immer ongelijke positie kreeg voor de meeste van ons een extra lading doordat wij opgesloten zaten achter de muren van het internaat. Ik voeg daar aan toe: het klooster omdat wij zonder mededinging ondergebracht werden als vee dat in de volle stallen van gezinnen afgevoerd werden en geen tijd was om ons fatsoenlijk op te voeden, onderdeel gingen uitmaken van de regels, rituelen van een kloosterorde waar we niet in gekend werden. Het kind in een klooster dat zich tussen tientallen bedjes moest proberen te verschuilen want het werd in de gaten gehouden door nonnen of broeders die de taak op zich namen deze kinderen, de zorg, opvoedkundige en burgerlijke / civiele taak, te volbrengen.

Laten we als als voorbeeld een ouder-kind relatie nemen die de basis behoort te vormen voor een latere, gezonde, uitgebalanceerde persoonlijkheid. De ouders zijn verantwoordelijk voor de daden van hun kroost, en de wet heeft het als volgt ingedeeld.

0 tot 14 jaar – Voor schade die veroorzaakt is door een kind dat nog geen 14 is, zijn de ouders altijd aansprakelijk.

14 en 15 jaar – Voor schade die veroorzaakt is door kinderen van 14 of 15 zijn in principe de ouders aansprakelijk, tenzij ze het foute gedrag van hun kinderen écht niet konden verhinderen.

In het laatste geval moeten de ouders aantonen dat hen geen verwijt treft. Dat kan moeilijk zijn, omdat ouders geacht worden hun maatregelen voor het voorkomen van ongelukken te verscherpen, naarmate het kind een groter gevaar oplevert.

16 en 17 jaar – Kinderen van 16 of 17 zijn in de eerste plaats zélf aansprakelijk en de ouders pas in de tweede plaats (als ze nalatig zijn geweest). Een geestelijke of lichamelijke tekortkoming is niet voldoende om onder de aansprakelijkheid uit te komen.

18 jaar en ouder – Een kind van 18 jaar of ouder is meerderjarig. Ouders zijn dan niet meer aansprakelijk voor de schade die deze kinderen veroorzaken of de schulden die ze maken.

‘Wie zorgt nu voor de schade die aangebracht is bij de kloosterkinderen van toen’, vroegen wij ons al in het begin van het Deetman onderzoek af. Ik neem met uw welbevinden mijn eigen jeugd als voorbeeld. Ik ben als 10 jarig jongetje naar Bleijerheide verkast. Precies tot mijn 14 heb ik op internaat gezeten, de leeftijd dat mijn ouders, in dit geval mijn moeder, daar mijn vader al overleden was, verantwoordelijk is volgens de wet, de burgerlijke wet. Ik herhaal: de schade die veroorzaakt is door een kind dat nog geen 14 is, zijn de ouders altijd aansprakelijk maar als zij die afstaan?

De opvoeding werd overgenomen door de broeders Franciscanen, die muren om het internaat bouwden, poort dicht gooiden, neem ik aan dat zij dan ook de civiele verantwoordelijkheid overnamen van de ouders. In ieder geval zij geacht werden mijn daden / gedrag, maar ook hun daden in volle bewustzijn, aangingen. Zij namen geld aan om deze opvoeding te kunnen realiseren, de congregatie kreeg dit geld. Dat betekent dat zij de volle verantwoording in burgerlijke, wereldse zin, als moreel op zich namen. Je zit als kind altijd in een oneven machtsrelatie, echter deze machtsrelatie was harder, scherper, in onnatuurlijke, ongelijke omstandigheden en gericht op het breken van de wil. Zij met een katholieke wil, met macht, konden ongecontroleerd hun habitat botvieren, merendeels homoseksuele mannen die zich opsloten met honderden / duizenden kinderen en provinciaal overste broeder Pancratius leverde met kinderbescherming / overheidssubsidies jongens aan de lopende band, ook al wist hij dat op zijn eigen internaat broeders werden overgeplaatst, in St Joseph broeders veroordeeld, Meersenhoven idem, het misbruik, het geweld was niet te stoppen door de machtsdrang / de goede wil van het geloof de ziekte, het etterende misbruik niet getackeld kon worden. Zij, de ordes, congregaties, parochies, bisdommen en de daarbij horende machtsuitoefening zoals in het Engelse High Court in 2011 wordt geoordeeld, kunnen dus in in meerdere opzichten aansprakelijk gesteld worden (voetnoot; deze zaak betrof een daad van seksueel misbruik gepleegd door een Rooms katholieke priester met een zesjarig meisje. Hoewel de klassieke voorwaarden om te besluiten tot een tewerkstelling niet voorhanden zijn, meende de rechter niettemin dat de relatie priester-bisschop aanleiding kan geven tot burgerrechtelijke aansprakelijkheid. Het was de autoriteit van de priester die het risico op seksuele aanranding vergrootte. Het was het verlenen van macht, verschaft door de bisschop, die door de priester werd uitgebuit en tot het misbruik heeft geleid).

. Scheiding tussen kerk en staat is een probleem voor de staat wanneer zij, de godsdienstigen alle vrijheid nemen en de staat geen kant uitkan, de kamer buigt sneller dan wij, de kloosterkinderen, dikke Brinta pap moesten slikken, slachtoffer blijven is een gruwel, wil ik daarbij aantekenen.

De kloosterkinderen zonder wil transformeerden in een canonieke wereld die schuld en boete zelf regelt, en wanneer een geestelijke, broeder / non over de scheef ging hij  /zij overgeplaatst kon worden en strafrechtelijke vervolging ontliep waarmee de kerk verjaring kon regelen. Achter weer andere muren verschuilt de pleger zich een tijdje en kan daarna, na veel berouw en mea culpa, weer aan de slag. Broeder Jacobus die dus betrapt werd, overgeplaatst en een jaar later in Meersenhoven wederom over de scheef ging.

San Deurinck schreef op 13 januari 2011: een priester met een geheime kerfstok is makkelijker te controleren. Dat komt niet van mij maar van een uitgestoten seminarist die wilde huwen. Twee: het misbruik heeft de Kerk de kans gegeven om het celibaat en het imago van stoere sterke pastoors gaande te houden.” Het instituut is schuldig, maar zal de dans ontspringen.

Nogmaals met andere woorden: de rotte appels in de kerk werden niet opgeruimd en gewoon in een ander mand gegooid waardoor andere appels besmet werden, ondanks de pesticiden die men zo nu en dan poogt op hun schil te spuiten. Wanneer de rotte appels er niet eruit gehaald worden, stinkt de mand en verzieken de ‘maatschappelijke’ (klooster) verhoudingen. Doordat de kerk haar eigen wetten hanteert, kloostermuren bouwden, gaf zij als signaal dat de buitenwereld, wereldse wetten kortom niet van toepassing konden zijn. Doch wanneer deze machtsfiguren de opvoedkundige taak, de voogdij op zich namen en nemen, staan zij ook op werelds grondgebied, zijn ze moreel als juridisch verantwoordelijk. De verantwoordelijkheid is cruciaal, onlosmakelijk verbonden met eerdere en latere maatschappelijke verhoudingen. Wanneer minderjarigen….de kloosterkinderen…. in een andere samenleving terugkomen, kan men niet voorbij gaan aan de basis die gelegd of gebroken is.

Doch, in dit overzicht wil ik het slachtofferschap definitief vaarwel zeggen, geen grotere gruwel dan te blijven hangen in deze mistroostige lijdensweg van het vogelvrij verklaarde kloosterkind in mij.

Onlangs kreeg ik deze foto opgestuurd van Jody en Ramon (Ramon is mijn zoon, Jody zijn verloofde) die zij spotte bij de foto tentoonstelling in de oude kerk, te Amsterdam. Misbruyck een oud probleem of het is niemand opgevallen dat het daar stond??? of paste het niet in het  mainstream nieuws van pakweg de veertiger / vijftiger jaren toen er nog geen Deetman onderzoek tot de democratische keuzemogelijkheden bestond. Wat er nog achter het zinnetje, en daarvoor staat, heb ik Ramon en Jody nog gemaild maar dat wisten ze niet meer maar dit zinnetje…MISBRUYCK in Gods kerck????

Paus Paulus VI wist van misbruik (blog MCU THURSDAY, APRIL 01, 2010)

Uit een brief uit 1963 aan de toenmalige paus Paulus VI blijkt dat het Vaticaan op de hoogte was van seksueel misbruik door geestelijken in de Verenigde Staten. De brief werd woensdag in Los Angeles vrijgegeven door advocaten van slachtoffers van misbruik in Californië. Ondertussen liet een Oostenrijkse kardinaal woensdag weten dat de kerk schuld draagt in het seksschandaal. In het epistel stelt het hoofd van de katholieke orde die de behandeling van pedofiele priesters overzag aan de paus voor om pedofiele priesters uit actieve dienst te halen. De brief is een samenvatting van de visie van de geestelijke Gerald Fitzgerald op probleempriesters. Het lijkt erop dat de paus zelf om de brief heeft verzocht.

Seksueel gewelddadig

De Oostenrijkse kardinaal Christoph Schönborn, een vertrouweling van paus Benedictus XVI, zei woensdag dat sommigen binnen de kerk misbruik maakten van het vertrouwen van kinderen, seksueel gewelddadig waren en het imago van kerk het belangrijkst achten. Hij sprak zijn dank uit jegens slachtoffers die hun stilzwijgen hebben verbroken en zei dat er nog veel moet gebeuren om goed te maken wat fout is gegaan.

Wij schreven begin 2010

actie MEA CULPA

De bisschoppen stellen een onafhankelijk onderzoek in onder leiding van protestant Dhr. Deetman nav misbruik in de rooms-katholieke kerk. Wij, de actiegroep MEA CULPA (mijn schuld??) roept alle slachtoffers van misbruik en geweld op niet mee te doen aan dit door de kerk zelf geïnitieerde onderzoek. Het is grotesk dat de kerk dit onderzoek instelt en vervolgens, wanneer naar archieven moet worden gevraagd, de afzonderlijke bisdommen zeggenschap hebben over het verlenen van medewerking, dit zal de transparantie op geen enkele wijze bevorderen. Ook is het onduidelijk of bij het onderzoeksplan de doofpot affaires uit de afgelopen decennia betrokken worden en / of de slachtoffers die zich al gemeld hebben bij ‘Hulp en Recht’ openbaar worden? Van een breed onderzoek kan alleen sprake zijn als alle betrokkenen, mede verantwoordelijken, daders en slachtoffers, dossiers worden gezien en gehoord. De kerk houdt bij een eigen onderzoek de agenda, de tijdslimiet en alle andere verwikkelingen in eigen hand. ‘MEA CULPA’ wil af van deze biechtstoel methode waarin de fluisterwand weliswaar wordt weggenomen maar de onderzoekers zelf alle informatie binnenskamers kunnen houden. Wij stellen een maatschappelijk tegenonderzoek voor met een vrouwelijke tegenkandidaat, een seksuologe, onafhankelijk van het mannenbolwerk van de katholieke kerk.

De TOP v.d. KVP was op de hoogte van het seksueel misbruik in de jaren 50 en 60

Oud premier Victor Marijsen wist van alle schandalen van div. internaten en instellingen

Heleboel KVPérs zaten in het Bestuur van het Katholieke Verbond voor Kinderbescherming.

Er werden zo´n 112 internaten – instellingen met een circulaire op de hoogte gebracht i.v.m. seksueel misbruik. (dus ook Bleijerheide!!!)

Broeder betrapt in Maastricht, werd veroordeeld, na veroordeling pastoor in Sittard en daarna als beloning een onderscheiding!!

Vergeten we dan voor het gemak de abortusmeisjes van meneer pastoor te Maastricht. Er werden heel veel abortussen gedaan bij jonge meisjes, die door meneer Pastoor waren ´voorgelicht´ en de facto gedefloreerd. Dat betekent zoveel als: ´Ontmaagd´. Natuurlijk wisten mensen dit, de meisjes die zwanger raakten, de familie en de lievelingetjes die meneer pastoor zo had. Maar de meisjes uit arme gezinnen durfden niks te zeggen, maar wisten in die tijd dat zij bij de directeur van het ziekenhuis terecht konden, zijn broer was ook minister-president bij de KVP, of heten ze toen al CDA. Nooit over gesproken in katholieke huize?

Op 30 November 2011 deze oproep!

Nog steeds komen er nieuwe feiten naar buiten van seksueel misbruik, manipulatie van kerkelijke autoriteiten tot in de hoogste politieke top. Zwarte lijsten als een rondschrijven aan 112 internaten geven de aanwezigheid van een doofpot cultuur, extra gewicht. Deze voor ons belangrijke informatie krijgen we noch van de bisschoppen / KNR, noch van Deetman, en als we wachten tot 17 december kunnen wij geen eisen meer stellen aan de commissie, de Lindenbergh categorieën die ondertussen hun werk doen, zoals in de tussenrapportage is aangegeven.

Mea Culpa heeft vanaf het begin bij de aanstelling van de Cie. Deetman er sterk op aangedrongen dat het geestelijke, fysieke geweld wordt meegenomen in het onderzoek. Voor ons is dan ook de eindrapportage, niet het einde van het streven naar waarheid, genoegdoening en erkenning.

Tuesday, November 29, 2011

Achter slot en grendel

De rooms-katholieke kerk wist al in de eerste helft van de jaren vijftig van kindermisbruik in internaten.

In 1954 schreef Canisius, de algemeen overste van de fraters van Tilburg, in een nieuwsbrief: “Mannen wees toch voorzichtig in de omgang met kinderen en maak jezelf niet voor een heel leven ongelukkig. Houd je handen thuis.” De brief (pdf) is in het bezit van RTL Nieuws. De kerk heeft altijd beweerd niet op de hoogte te zijn van het misbruik. Canisius spreekt expliciet over seksueel misbruik. “De laatste jaren komt ontucht met kinderen frequenter voor dan vroeger”, stelt hij in de brief.

In de aanhef staat dat de brief moest worden voorgelezen door de leidinggevenden van de internaten. Daarna moest hij achter slot en grendel worden opgeborgen.

 Tuesday, November 22, 2011

Douchen met de broeders van liefde

Oproep wegens seksueel misbruik in pensionaat Jonkerbosch, de broeders van liefde, te Nijmegen. In de jaren 1955 -1961 speelde dit misbruik zich af door dader, broeder Ignatius. Het begon in de douches, later in de linnenkamer, het regelmatiger aanraken en kleine betastingen. Broeder Ignatius ging steeds een stukje verder tot ik van bed moest verwisselen naar een bed naast zijn kamer, zodat hij me kon zien liggen!

Broeder Ignatius had een kamertje midden in de slaapzaal met kijkluikjes Ik moest mijn broekje uitdoen en de deken omhoog dat hij ‘het’ kon bekijken. Later die nacht moest ik naar zijn kamer komen en lag broeder Ignatius naakt op bed en moest ik bij hem in bed komen. Half versuft probeerde hij mijn piemeltje stijf te krijgen met zijn hand en zijn mond. Ik moest dat ook bij broeder Ignatius doen tot hij klaar kwam, dit gebeurde voor een langere periode. In een telefoongesprek met het voormalige Hulp en Recht bevestigden zij dat broeder Ignatius bij hun bekend was. Toch roep ik mensen op om zich via Mea Culpa te melden.

Sunday, November 20, 2011

De katholieke oplossing

Door het krantenbericht over een pedoseksuele priester kwam bij mij weer alles naar boven. Destijds werkte ik als katholiek geestelijk verzorger in Seedorf. Toen een priestercollega wegging werd ons gezegd dat we niet meer op een priester hoefden te rekenen. Een paar maanden later meldde het Hoofd van Dienst dat we een priestercollega zouden krijgen, werkzaam in Amersfoort. Vreemd, gezien het priestertekort in Nederland. Bij navraag in Amersfoort kwam het verhaal van het seksueel misbruik. Ik heb dat aan mijn directe chef gemeld. Die zei dat het bij de legerbisschop (mgr.Punt) en de vicaris bekend was en dat ik mij er vooral niet mee moest bemoeien. Ik vond het destijds merkwaardig dat iemand met zo’n verleden uitgerekend benoemd werd op een plaats (een van de weinigen) met ook veel gezinnen met kinderen. Het is niet terecht dat alleen de aandacht valt op kardinaal Simonis. Ook de legerbisschop en de vicaris hebben meegewerkt aan de ‘katholieke oplossing’; dat is: iemand verplaatsen en het probleem ongemoeid laten.

______________________________________________

J S, aalmoezenier b.d. Amersfoort.

Anyway, ik ben blij dat je mailde. Ik zag ook dat je mijn brief naar bisschop Punt van Haarlem weer publiceerde op je weblog. Goed zo, dat verhoogt de kans dat anderen die zoeken (googelen) naar misbruik op Hageveld, ook zullen gaan reageren. Ja, ik las over een melding aangaande bisschop Gijsen te Rolduc, als voyeur. Ik weet dat bisschop Punt daar ook heeft gezeten als zg. ‘late roeping’ nadat hij economie in Nijmegen had gestudeerd (vandaar zijn titel Dr.). Punt heeft later ook les gegeven op Rolduc voordat hij benoemd werd tot hulp bisschop in Haarlem. De toenmalige vicaris-generaal Geukers in Haarlem trad boos af, omdat hij vond dat hijzelf bisschop had moeten worden. Hij werd zelfs de ongemijterde bisschop van Haarlem genoemd. Geukers was voorheen Regent op College Haveld en is door mij aangeklaagd. Punt is op de hoogte hiervan omdat ik 3 namen van daders heb genoemd. Dit is een hele interesssante connectie. In hoeverre Punt weet wat er zich op Rolduc afspeelde, weet ik niet. Maar ik neem aan dat de zwijg cultuur ook daar stand hield.

Omdat de pastoor ook bij de diakenwijding was had hij voor de dorpsmis assistentie van het bisdom gevraag. Dat was onze Punt, nu bisschop in Haarlem. Die had helemaal de moeite genomen uit Roermond naar het zuiden af te zakken om te collecteren voor de ‘missie’. Welke missie vraag ik me nog steeds af. Hij zat, naar zeggen van de vriendin van mijn broer, in een zijden toga wel zeer intiem met wie ik gemakshalve altijd ‘Renetje’ noem, de hulpbisschop van Maastricht. Mijn broer is het daar nooit echt goed gegaan. Ik zou het omschrijven als een selectiefout van Rolduc. Hij heeft daar nooit kunnen aarden en op carnavalsmaandag in ‘95 is hij door de politie in zijn flatje dood aangetroffen. Hij bleek vrijdag’s ervoor te zijn overleden. Dat is wat ik je over mijn ervaring met Rolduc kan vertellen.

Dan nog een oproep voor internaat St. Joseph aan de Lindanusstraat te Roermond. Rond 1959 en 1960 is broeder Paulus veroordeeld tot 2 1/2 jaar gevangenisstraf wegens misbruiken van jongens en een andere collega. A, R en I waren jongens die misbruik hebben meegemaakt en dhr L zoekt anderen om hierover een klacht in te dienen.

Vandaag publiceren we wederom twee oude artikelen waar honderden spam reacties afgelopen dagen waren binnen gekomen; over Bulletje en Valentino, wij willen ze niet vergeten de Franciscus volgelingen tot de armen in alle eerlijkheid zijn bedeeld.

Wij publiceren de bekentenissen brief van broeder Valentinus aan A T met de Portugese vertaling die tot doel heeft mensen in Brazillie te informeren over het reilen en zeilen van deze broeder Franciscaan. Wij weten dat mensen in Brazilië het Mea Culpa blog / site lezen en hopen op hun medewerking deze brief te verspreiden in Potim dat op een afstand van 162 km van de stad São Paulo ligt. Potim heeft 17.000 inwoners waarvan meer dan de helft (56,95 %) in de grootste armoede leeft en moet zien rond te komen met een minimum loon. Het maandelijks inkomen van een gezin is 300,00 Reis dat is 150,00 euro. MCU heeft al een half jaar geleden in de Engelse taal naar Potim geschreven maar ontvingen geen antwoord. We hopen nu wel op een antwoord / signalen uit Zuid-Amerika.

Geachte (heer A T)

Het is nu goed 50 jaar geleden wat er is gebeurd. Ik wil niet in details treden , dit v.w. de lange tijd die er is omgegaan. Wel kan ik laten weten dat ik al die tijd mijn gedachte hierover heb laten gaan, en 50 jaar rond loop met een gevoel van spijt. Ik wist niet meer wie u bent geweest anders had ik denkelijk eerder met deze brief gekomen. Ik kan me alles nog licht herinneren. Mijn leeftijd zal daarmee een rol spelen, ik ben intussen 75 jaar. Nogmaals ik heb een ontzettende spijt wat er is gebeurd en ik bied hiervoor duizend maal excuses aan. Ik hoop dat u dit kunt aannemen zo zal u rust krijgen en ik ook. Mijn grote wens is deze laten we nu de tijd nemen en er een punt achter te zetten zodat we met opgeheven hoofd verder kunnen gaan. (Niet ondertekend )

broeder Valentinus

Caro

Foi há 50 anos o que aconteceu. Eu não vou entrar em detalhes, este v.w. o tempo tratou. Welkan, eu digo que eu pensei todo este tempo todo, e 50 anos andando com um sentimento de arrependimento. Eu não sei quem você é, ou então eu provavelmente teria escrito mais cedo esta carta. Lembro-me de tudo um pouco. A minha idade, desempenha um papel, eu tenho agora 75 anos. Mais uma vez tenho uma terrível pena do o que aconteceu, mil vezes eu peço desculpas. Espero que você possa ter o seu descanso e eu tambem. Meu maior desejo é que agora tomamos o tempo e um ponto final, com a cabeça ergida para que possamos avançar.

(não assinado)

broeder Valentinus

Ook heeft broeder Valentinus de foto’s weggehaald van de RK Sint Joseph site waarmee hij geld inzamelt voor het kindertehuis.(http://www.rksintjoseph.nl/Valentinusbrief.htm) Nergens voor nodig en als je niets te verbergen hebt waarom dan dit Bleijerheide gedrag. Hieronder zijn oproep om geld in te zamelen, maar eerst een quote:

‘En bij ons bezoek kwam er bij mij de gedachte in mij op “voor deze kinderen moet ik iets doen.”. Het was of een stem mij dit ingaf. (citaat broeder Valentinus)

Deze stem mag gehoord worden,  bisschop Wiertz doet niets,  pastoor Schafraad verwisselt twee personen (broeder Eymard), Alphons blijft zijn hele leven onderdanig maar daarmee is het pedo internaat niet van de wereldkaart. Zie hoe de broeders naar de arme kindekes in Brazilië reizen om daar aan hun liefdevolle trekken te komen!

Het missiewerk van broeder Valentinus.

Deel 1.

In het jaar 1991 werd ik gekozen om met de broeders mee te gaan naar een vergadering in Brazilië. Het was de eerste keer dat ik in mijn leven in Brazilië zou komen. Na de eerste dagen wat rond gereden te hebben en wat van het land gezien te hebben voordat de besprekingen zouden beginnen, kwam ik ook in een stad terecht met name Potim.(zie foto hieronder) Ten noord oosten van São Paulo. In deze stad hebben onze broeders een tehuis voor arme en verwaarloosde kinderen van af 3 t/m 6 jaar. In de jaren 1991 waren er ook grotere kinderen bij, jongens en meisjes van 6 tot 12 jaar. En bij ons bezoek kwam er bij mij de gedachte in mij op “voor deze kinderen moet ik iets doen.”. Het was of een stem mij dit ingaf. Dit zou mij naast mijn werk als koster in de parochie en godsdienstleraar op de Openbare basisschool in Landgraaf mijn tweede taak zijn. Na mijn terugkeer in Nederland heb ik het idee laten rusten totdat ik in 1993 terug ging naar het kindertehuis in Potim om het werk wat de broeders daar deden eens goed van nabij te bekijken. Al na enige dagen was het me al duidelijk dat het probleem financieel van aard was. Er moest geld op tafel komen om de zaak draaiende te houden. Maar hoe dit aangepakt? Ik kreeg de steun van de school in Landgraaf waar ieder kind iedere week een dubbeltje meebracht en dit in een potje deed bij de juf of meester van de klas. En al gauw werd er een bankrekening bij de Rabobank geopend door het hoofd van de school. onder de naam Potim-Harlekijn. Dit was voor mij het moment dat de Aktie van start zou gaan. Een Aktie die nu al jaren 15 jaren duurt.
Door geld gebrek moest enige jaren geleden de dagschool voor de jongens en meisjes in Potim gesloten worden wat voor veel huisgezinnen een ramp was. Weer liep de jeugd doelloos over straat en vermaakte zich met dingen die niet door de beugel gingen zoals het vernielen van andermans zaken. Maar wat erger was ook zij gingen over in de drugs, wat voor vele in Potim tot op de dag van vandaag een groot probleem is. Nu na 15 keer het kinderhuis in Potim bezocht te hebben is de nood nog erg groot. Wel hebben we het goede bericht dat volgend jaar februari de nieuwe dagschool voor jongens en meisjes zal geopend worden. En dit komt voort uit de bijdragen die zo regelmatig binnen komen op de bankrekening. De volgende keer zal ik u meer vertellen over de stad Potim en het kindertehuis. wordt vervolgd.!!!

Dit laatste zijn we het helemaal mee eens: wordt vervolgd!