Slaapzaal dromen en aanverwante nachtmerries

Ik was verbaasd, beduusd en aangenaam verrast over de vele lieve en mooie reacties naar aanleiding van mijn zielenstrijd gehuld in een heftige droom die mij overviel. Het duiden van dromen, we deden het ooit iedere dag, dus let’s do it again, ik wil namelijk niet weglopen van mijn demonen want zelfs van een heftige droom kun je ook de zachtheid voelen alleen als je wakker wordt in de nacht is het een probleem, het is meestal koud en donker, heel erg donker.

Met Mea Culpa Unineted (MCU) onze stichting, hebben we de afgelopen vijf jaar duizenden mensen gesproken, gemaild, gebeld, bezocht en de media te woord gestaan over dit heikele probleem, seksueel misbruik door geestelijken in de RK kerk; 10.000 tot 20.000 slachtoffers de grootste sexcrime in de Nederlandse historie.

Heb ik dan mijn eigen emoties niet verwerkt, voor een deel moet ik ruimhartig toegeven dat we behoorlijk in de weer waren  met tal van verhalen / dossiers. Voornamelijk mijn naaste omgeving heeft daar direct hinder van ondervonden omdat ik nogal onberekenbaar, moody en onophoudelijk doorzaagde over vroeger. Sorry Ramon.

Mea culpa, ik vind het nu schokkend om te ervaren dat de spookbeelden van toen, de gruizige demonen van weleer, toeslaan. Ik had het totaal niet verwacht. Ik voel me overigens goed, sterk en opgewekt maar tevens heel kwetsbaar. Deze slaapzaal droom / nachtmerrie voelde als Blauwbaard. De franciscaanse slaapzaal onder supervisie van de broeders Jacobus, Lebuinus, Alphons en de laatste twee jaar Servatius, daar spookte het behoorlijk, hoewel ik mij genoeg dingen herinner is er niettegenstaande  een verschil tussen het bewuste en niet-bewuste, ook wel intuïtieve herinneringen. Door de reacties ben ik me gaan afvragen of ik deze donkere slaapzaal toch moet betreden, vis-à-vis, en wat het met mijn ‘onbelichte’ intuïtieve existentie, doet. Want er is niet alleen het lichaam betast maar de ziel is er ingrijpend aangetast.

Blauwbaard overigens is een steenrijke maar afschrikwekkende man met een grote blauwe baard. Wanneer hij op zakenreis vertrekt, overhandigt hij zijn jonge vrouw de sleutelbos van zijn kasteel. Daarmee mag ze alle kamers bezoeken behalve één, het kleine provisiekamertje in de kelder. Na verloop van tijd kan de vrouw haar nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en opent ze toch de verboden kamer. Daar vindt ze de zes lijken van haar voorgangsters. Wanneer Blauwbaard onverwachts vervroegd thuis komt, merkt hij al snel dat zijn vrouw toch het kleine sleuteltje heeft gebruikt. Hij wordt woest en wil zijn vrouw ter plekke doden. Ze weet echter uitstel te bedingen en waarschuwt haar broers. Deze vallen Blauwbaard aan en doden hem. (bron wikipedia).

Een verhaal dat multi-interpretabel is, je kunt er veel tegenstellingen in terugvinden, herkennen, de kelder als onbewuste, de jonge vrouw en het kasteel als opperste verleiding, de sleutel om de psyche binnen te dringen, kortom vatbaar voor velerlei opvattingen, terreinen, verboden terreinen zoals de slaapzaal in mijn droom aangeeft. Geloven jullie nog in dromen? Zeker een droom die van ‘de heilige’ ligt aan diggelen, broeder Lebuinus werd een heilige genoemd. We hebben de kerk een gevoelige slag toegebracht, we hebben die donkere kant van het geestelijk leven blootgelegd, en terecht. Er zit méér duisternis in de engel dan in de duivel wanneer die geen weg meer uitkan. Er zitten ook donkere en duistere krachten achter de staat en kerk wanneer zij samen, voor de Christelijke vrede, optrokken om zwetend voor Gods aanschijns zaken te verdoezelen. Zij seponeerden tal van misbruik zaken die de kerk kon oplossen! (onderzoek in 2014 door van Boven en Koster OM).

Het is donker omdat ik als kind iedere avond deze diabolische krachten voelde maar niet kon duiden, noch begrijpen.