Opiniestukje
Aartsbisschop Léonard, de ‘indignado’
Regelmatig, en vooral op hoogdagen, blijft aartsbisschop Léonard de opiniemaker bij uitstek. Vooral als het gaat over stoute uitspraken waarvan het kleine restje katholieken steeds opnieuw het gelach aan de goegemeente moet betalen.
Menig inwoner van dit land heeft zich al veelvuldig vernederd gevoeld bij sterke uitspraken van deze eminentie. Vele van zijn meningen kan men onderbrengen in de categorie ‘ergerlijk’ of ‘discriminerend’. Ik hoef hier geen betoog op te zetten over zijn visie op de plaats van de vrouw in zijn eigen kerk, over zijn opgestoken vinger als gescheiden katholieken durven hertrouwen, over het homohuwelijk, over zijn hardnekkig vasthouden aan préconciliaire kerkelijke structuren, abortus, aidspreventie… Velen voelden zich ‘ge-indigneerd’.
Léonard zelf was dan weer verontwaardigd over het feit dat oudere priesters nog zouden moeten gestraft worden als het gaat om de erkenning van het eigen misdadig seksueel kindermisbruik. Tot op heden heeft aartsbisschop Leonard nog geen enkel duidelijk openbaar signaal gegeven naar deze slachtoffers van die priesters toe dat hij hen als groep wilt ontmoeten. Dat hij slachtoffers van seksueel misbruik “sympathiek” zou vinden zou misschien een goed begin kunnen zijn. Ook wachten we nog steeds op zijn ‘ge-indigneerd’ optreden naar Rome toe om de paus duidelijk te maken dat monseigneur Vangheluwe nog altijd straffeloos en titelvoerend op het kerkelijke palmares staat.
Natuurlijk is het slim van Léonard om op te komen voor een nieuwe politiek move. Maar is het wijs? Moest hij meer voor eigen deur vegen en op de kerkelijke stoep graag een babbeltje willen doen met zijn buren dan zou het aannemelijk zijn mocht hij daar reclame maken voor de eigen kerkelijke organisaties die effectief weerwerk bieden als het gaat om bewustmaking en actie ten voordele van de meest lijdende bevolkingsgroepen, hier ten lande en wereldwijd. Acties als Welzijnszorg of Broederlijk Delen, die beiden dé katholieke acties bij uitstek zijn als het gaat om de samenleving een geweten te schoppen zou hij die wel kennen? Dan zou hij zich ten minste aansluiten bij wat er leeft bij zeer velen van de kleine rest in zijn eigen kerk. Hij zou een lans kunnen breken en opkomen voor de kerkelijke organisaties die de meest “ge-indigneerde” mensen die toch elk jaar met Kerstmis en met Pasen hun hoogtepunt bereiken in zovelen kerken, steunen? Dat doet hij niet. Integendeel ze krijgen van hem het verwijt dat ze te links zijn en te weinig katholiek in hun visie en in hun liturgische teksten.
Waarom blijft het toch zo moeilijk voor deze lieveling van Rome om op hoogtijdagen nederig en wijs voor eigen deur te vegen? Of hiermee bewezen zou zijn dat ook binnenskamers in de kerk alles netjes geveegd wordt, zodat ook daar de ‘indignados’ recht wordt gedaan zullen we in deze vredige kerstdagen maar even buiten beschouwing laten.
Rik Devillé, priester van het aartsbisdom Mechelen-Brussel