Docenten van de Amsterdamse Theaterschool knoopten lange tijd amoureuze relaties aan met studentes. Karin Bloemen heeft een dossier met anonieme verklaringen over de theaterschoolaffaire gemaakt. Twee prominente docenten van de toneelschool werden in juli beschuldigd van jarenlang grensoverschijdend gedrag richting studenten.
“De Volkskrant heeft mij gevraagd of ik een dossier had met anonieme verklaringen over Ruut Weissman. Ik heb gezegd: ‘Ja, ik ben daar mee bezig geweest’. Docent Ruut Weissman, artistiek leider van de Theaterschool en vermaard theaterregisseur, bekend van de musical ‘Hij gelooft in mij‘ over André Hazes. Weissman erkent desgevraagd dat hij in de jaren ’80 relaties met studenten had, maar zegt zichzelf begin jaren ’90 tot de orde te hebben geroepen.’!!! Op een dag realiseerde ik me dat mijn positie dat niet toeliet. Maar in de jaren ’80 gebeurde dat gewoon, relaties met studenten. Mijn leidinggevenden deden dat ook. Ik wil het niet goedpraten, maar dat was het klimaat.
“Vorig jaar is Bloemen met die getuigenissen naar Jan Zoet, directeur van de Amsterdamse Theaterschool, gegaan. Wat ik wilde, was alleen aan de school vragen: gaat het wel goed hier, jongens?”
“Het enige woord dat telt in dit verband is ‘verantwoordelijkheid’. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen, zowel de student als de docent. Maar degene die eindverantwoordelijk is, moet supervisie houden. Diegene moet dus integer zijn en moraliteit bezitten.”
“Ik wil gewoon graag dat het op mijn oude school veilig is voor de kinderen. En als die kinderen nu zeggen dat ze zich prima voelen, nou, dan is dat prima.”
De hysterie over seksueel misbruik / gedrag gaat steeds meer de kant op van paniekzaaierij, ‘de kinderen’ hier zijn 21, net iets jonger dan wel ouder’, jonge volwassenen, dus kinderen is valse, sentimentele lariekoek. Natuurlijk is het niet goed te praten dat docenten misbruik maken van hun positie, het enige woord dat telt is verantwoordelijkheid, zegt Bloemen, zowel student als docent. Now we’re talking.
Wat onvermeld blijft is de geestelijke afbraak / terreur die veel grotere impact heeft op bijvoorbeeld de Toneelschool in Maastricht. Nu heb ik zelf enkele jaren met studenten van de Toneelschool in een huis gewoond. Ik heb gezien hoe hun eigenheid tot op het bot werd afgebroken. Hoe hun ziel in een snel kookpan werd ondergedompeld, ze moesten een gebakken ei tot zelf-verzonnen personages spelen, die de propedeuse acteur / actrice in dop moest ondergaan. Je moet bij het publiek in de smaak vallen, geld, roem, natte plekken om met Sjef van Oekel te spreken, Er zijn gevallen bekend van zelfmoord, totale psychologische ontwrichting en geknakte persoonlijkheden. Dat zie je overigens ook in de muziek waar menige jury / radio dj met belachelijke keuzes en criteria werken om bandjes te beoordelen. Muziekpolitie die zichzelf deskundig noemen, als halfgoden zich gedragen met hun wansmaak, een cultuur van zielloze adoratie; alles wat hun niet zint of prijst werd en wordt verbannen. Geef ze geen macht, die toneelmeesters en juryleden, of je wordt ordinair gebruikt / misbruikt, hoe het hun uitkomt.